Hoevelen van ons hebben weleens gedacht: De Here God verloochenen? Dát zou ik nooit doen, ik zou het niet eens kúnnen!? Ik heb dat weleens gedacht hoor. En hoeveel keer per dag dóén we dat uiteindelijk toch? Wat kunnen wij doen. of eigenlijk, wat móéten wij doen? We gaan het eens bekijken, Het is voor mij ook een ontdekkingsreis want iedere regel is ook voor mijzelf een les die ik mag/moet leren.  Ik ga dus op onderzoek uit

Het valt mij op dat we dikwijls geneigd zijn om te denken dat de Here God bepaalde dingen uit ons leven moet “wegnemen”, maar dat is een misvatting. De bijbel is daar heel duidelijk in, zoals  bijvoorbeeld hier in Hebr.12:1-6: Daarom dan, laten ook wij, nu wij zulk een grote wolk van getuigen rondom ons hebben, afleggen alle last en de zonde, die ons zo licht in de weg staat, en met volharding de wedloop lopen, die vóór ons ligt. Laat ons oog daarbij (alleen) gericht zijn op Jezus, de leidsman en voleinder des geloofs, die, om de vreugde, welke vóór Hem lag, het kruis op Zich genomen heeft, de schande niet achtende, en gezeten is ter rechterzijde van de troon Gods.Vestigt uw aandacht dan op Hem, die zulk een tegenspraak van de zondaren tegen Zich heeft verdragen, opdat gij niet door matheid van ziel verslapt. Gij hebt nog niet ten bloede toe weerstand geboden in uw worsteling tegen de zonde, en gij hebt de vermaning vergeten, die tot u als tot zonen spreekt:Mijn zoon, acht de tuchtiging des Heren niet gering, en verslap niet, als gij door Hem bestraft wordt, want wie Hij liefheeft, tuchtigt de Here, en Hij kastijdt iedere zoon, die Hij aanneemt.

We zullen het zelf moeten doen, hoe moeilijk het soms ook kan zijn, er wordt zelfs gesproken over strijden  en ten bloede toe weerstand bieden. Dat belooft niets gemakkelijks. Moeten we daarom dan maar het bijltje erbij neergooien? de duivel zijn zin geven? of daagt het ons júíst uit om er vol tegenaan te gaan? Er staat hier in dit Bijbelgedeelte dat wij de wedloop met “volharding” moeten lopen, dus niet opgeven, maar dat ons oog daarbij gericht moet zijn op de Here Jezus. Onze focus, onze blik moet op Hem zijn en ook ons hart moet op Hem gericht zijn, niet op al die andere dingen die ons afleiden of verleiden.

Wij zijn vrijgekocht, er is een enorme prijs voor ons betaald en het is vooral de onuitsprekelijke liefde die achter dit offer zit die ons hart raakt. Ik denk dat wij niet anders kunnen en mogen doen dan hard aan het werk gaan. Reiner en heiliger worden dan we nu zijn, erkennen waar onze fouten liggen en er serieus werk van maken al deze dingen af te leggen! En natuurlijk begrijp ik dat er verslavingen zijn waar je zelf, hoe hard je ook je best doet, niet mee klaar kunt komen, maar daar zijn mogelijkheden voor om hulp te vragen, en ook in de gemeente of kerk waar wij komen is wellicht een mogelijkheid dat men praktisch en geestelijk ondersteunende hulp kan verlenen. Maar in de eerste plaats is het nodig om écht te kiezen vóór de Here God, dat moet ons begin- én eindpunt zijn.

Jozua stelde de mensen voor de keuze hij zei: “Kiest dan heden wien gij dienen zult” deze vraag stel ik vandaag aan mijzelf en aan een ieder die dit leest, en wat is ons antwoord?

Here God, U alleen dien ik en géén ander!