Wanneer je zo ver bent dat je hier bent aangeland, is er al veel gebeurd, maar er is nog een hele belangrijke fase, de vergeving. Alvorens deze stap te integreren in het traject waarin we bezig zijn, wil ik er graag iets meer over vertellen. Ik heb een stukje teruggezocht wat ik er ooit over geschreven heb en daar een gedeelte van hieronder gezet. Ik hoop dat het een beetje kan helpen om het woord, en ook de daad, “vergeving” iets te verduidelijken.

Gods liefde over jou is zó groot!

Matth.6:14-15: Want indien gij de mensen hun overtredingen vergeeft, zal uw hemelse Vader ook u vergeven; maar indien gij de mensen niet vergeeft, zal ook uw Vader uw overtredingen niet vergeven.

Dit is zo essentieel, en ik ben ervan overtuigd dat dit stukje júíst is geschreven voor de mens die gekwetst is, die mens die zoveel pijn is gedaan. Want deze mensen zijn, door hun verwondingen, op een bepaalde plaats tot stilstaan gekomen. De wonden doen teveel pijn om verder te kunnen……..Ik denk dat we als kind allemaal weleens gevallen zijn. En ik weet niet of je je het kunt herinneren, maar als je dan bijvoorbeeld een wond op je knie had, dan deed dat zeer en probeerde je met een stijve knie te lopen omdat buigen te zeer deed. Maar wat gebeurde er dan, dan kwam er zo’n korstje op de wond, een “verharding” die spontaan optreedt om zo’n wond als het ware te beschermen. Doch als je dán probeerde om je knie te buigen en verder te lopen, ging dat korstje kapot en begon de wond opnieuw te bloeden en uiteraard deed dat buigen ook pijn. Je kon pas weer iets doen met zo’n knie als dat korstje na verloop van tijd van de wond afviel en er nieuwe huid onder zat die weer mooi en soepel was. Zo gebeurt het in het natuurlijke, maar in het geestelijke dan………..?

 Wel, in het geestelijke is het zo dat de wonden die er geslagen worden in ons leven, ook behoorlijk pijn doen, en dan komt er óók vaak op zo’n plaats een verharding in ons leven. En als we dan verder willen, doet dat pijn, waardoor we op zo’n plaats veel te lang blijven stilstaan, gedwongen door de omstandigheden. Maar als God nou in het natúúrlijke de dingen zó mooi geschapen heeft, dat zo’n wond na verloop van tijd weer helemaal heel wordt, zou Hij dan in het geestelijke verstek laten gaan? Nee, natuurlijk niet, maar het middel om tot genezing te komen staat in dat vers uit Mattheus. Het heet “vergeving”. Dat korstje op onze knie, wat gebeurde daarmee?
dat liet los….. toch? Maar het is niet dat kórstje dat besluit om de knie los te laten, nee, het is het lichaam dat zich herstelt en dan zo’n korstje geen houvast meer geeft…………oké? Je snapt het al hè?

Het is aan ons te besluiten om de wrok, de pijn, het verdriet en de boosheid “los te laten”. Dit is géén beslissing naar het gevoel, doch puur een beslissing die we kíézen te nemen als gevolg van gehoorzaamheid aan Gods woord. We mogen het in de handen van onze Hemelse Heelmeester geven en Hij zorgt er dan voor dat er nieuw leven komt op de plaats van de wond, en de verharding géén houvast meer zal hebben in ons leven. Zo zullen we verder kunnen, een stuk vrijheid ervaren. En weet je, ik spreek wél uit ervaring en ik wéét dat het werkt.