We zijn met een best wel heftig onderwerp bezig denk ik. Wanneer je hier echt mee bezig gaat kan het een behoorlijke impact hebben. Toch is het belangrijk.

Soms hoor ik weleens van mensen dat ze steeds weer een poging doen om iets op te bouwen en dat het ze evenzovele malen uit de handen valt. Telkens weer zijn er omstandigheden, gebeurtenissen, die alles kapot lijken te maken. Er is een uitspraak die een hele grote waarheid behelst en dat is dat je geen nieuwe dingen kunt bouwen op de puinhopen van het verleden. Eigenlijk heel logisch, als je een nieuw huis wilt bouwen op de plaats van het oude huis, zul je ook eerst het puin van het oude huis moeten ruimen en de grond schoon maken voordat je er iets nieuws kunt bouwen. Dat is de reden dat ik probeer om een paar kleine handreikingen te doen naar mensen die het gevoel hebben vast te zitten, mensen die niet los kunnen komen van pijn en verdriet, van beschadigingen opgelopen door de jaren heen. Ik hoop dat dit een beetje mag helpen.

Als het goed is dan heb je op een vel papier aan de linkerkant opgeschreven de mensen en/of gebeurtenissen die in jouw leven schade hebben gebracht. Misschien heeft het al een hoop aan gevoelens in je losgemaakt, dat zou kunnen, juist wanneer je opnieuw dingen naar voren haalt die je in het verleden veel pijn of verdriet hebben gedaan is het zo dat diezelfde pijn je opnieuw in alle felheid overvalt. Dat is logisch en ik wil ook uitleggen waarom dat is. Als je dingen in je leven wegstopt dan gebeurt dat vaak onbewust en automatisch. Op het moment dat er zoiets heftigs in ons leven gebeurt zijn we vaak niet in staat om er op dat moment zelf mee om te gaan en dan bergt onze geest zoiets automatisch even op, ergens waar we er dan even niets mee hoeven te doen. Doordát we er dus niets mee hebben gedaan is de pijn nog net zo scherp. Ik heb dat zelf ook ervaren en je eerste reaktie is om het gelijk weer terug op te bergen, maar het is juist zo belangrijk om het toe te laten en er dit keer op een goede manier iets mee te doen. 

Stap 3: Schrijf achter iedere gebeurtenis die je op je papier hebt genoteerd eens op of het om iets gaat dat je is “overkomen” of dat het iets is dat je is “aangedaan”. Daar zit een duidelijk verschil in, je kunt een trauma oplopen door een ongeval dat je hebt gehad, en dan is het je “overkomen” maar je kunt ook een trauma hebben overgehouden aan misbruik in je jeugd, in zo’n geval is het je “aangedaan”. Het is goed om daar een scheiding tussen aan te brengen. Daarnaast is het goed om in het kort aan te geven welk gevoel je erbij hebt of had, pijn, verdriet, boosheid, onmacht, angst, het kan van alles zijn. Ook dit is een stukje inzicht dat je kan helpen in het verdere traject.

Dit wordt eigenlijk inderdaad wel een soort traject, misschien voor sommigen minder interessant, maar ik hoop dat het toch voor anderen tot een hulp en een zegen mag zijn. Morgen wil ik nog een stapje verder gaan en als het je soms te snel gaat kun je dit ook uitprinten en het in je eigen tempo doen.

Dicht aan Gods hart.

Voor vandaag wil ik nog graag een bemoediging meegeven die al de hele dag in mijn gedachten zit, Psalm 68:20: Geprezen zij de Here. Dag aan dag draagt Hij ons; die God is ons heil. Het mooie van deze tekst vind ik dat er staat dat de Here ons “dag aan dag” draagt, niet één keer per week, of af en toe, nee iedere dag, dat is toch zo troostvol en bemoedigend om te bedenken hè? Moge die Here jou ook deze dag in Zijn sterke armen dragen, dicht aan Zijn hart!