Ik las ooit een zinnetje in een tijdschrift, er stond “God heeft over je nagedacht toen Hij je maakte”.

Dit trof me, God heeft nagedacht, Hij heeft vantevoren bedacht wie ik zou worden. Soms hebben we toch een beetje het gevoel dat we één van velen zijn. “mens”. Hoe vaak zeggen we het ook als een soort verontschuldiging: ja, ik ben óók maar een mens hoor. Vooral als we fouten maken ofzo. Het woord “mens” associëren we vaak met “simpel”, “fouten makend”, “gebrekkig”, “onvolmaakt”…

Als je in Genesis leest, dan kun je daar lezen dat God de mens schiep naar Zijn beeld en Zijn gelijkenis. Gebrekkig? onvolmaakt? Ik dacht het toch niet? Ergens anders staat er dat de mens “bijna Goddelijk” was, waar is dat alles gebleven? Hoe komt het dat daar nog maar zó weinig van over is?

Als het over onszelf gaat, dan denk ik dat, waar het de Here God betreft, Hij niet “een mens” ziet, maar dat Hij jóú ziet, dat Hij mij ziet, Hij ziet Ingrid als Hij naar mij kijkt, en zo kun je ook je eigen naam invullen. Hij heeft mij gevormd in de moederschoot, Hij heeft een plan voor mijn leven gemaakt, Hij heeft gaven en talenten in mij gelegd die ik zou kunnen gebruiken om Hem te eren en Hem te dienen en om voor mijn medemensen tot zegen te kunnen zijn. En het mooie is dat Hij íéder stukje en íéder plekje van mijn hart, van mijn leven, van mijn gedachten, dóór en door kent. Hij heeft over mij nagedacht, Hij heeft de tijd voor mij genomen, hoe mooi is dat als je erover nadenkt?

Door de zonde is er veel kapot gegaan. Toen God Adam en Eva geschapen had, zag Hij dat het “zeer goed” was. Zó mooi was deze schepping van God. Maar de zonde heeft in de loop der tijd steeds meer bezit van de mensheid genomen, zodat er nog maar weinig van al dat moois over is. En toch heeft de Here God de moed nooit opgegeven, Hij zorgde ervoor dat er toch weer een weg terug is. De Here Jezus kwam naar deze aarde, Hij is ons grote voorbeeld, aan Hem mogen wij ons spiegelen en van Hem kunnen wij leren. Want die Hij tevoren gekend heeft, heeft Hij ook tevoren bestemd (dus gemaakt mét alle mogelijkheden) tot gelijkvormigheid aan het beeld Zijns Zoons, opdat Hij de eerstgeborene zou zijn onder vele broederen…Rom.8-29. 

Ieder mens is door de Here God geschapen met de bedoeling dat wij op de Here Jezus zouden gaan lijken. En dat kan, namelijk door de zonde, die zo gemakkelijk op de loer ligt, te onderkennen in ons leven en te overwinnen. Zo worden we steeds meer gelijkvormig aan het beeld van de Here Jezus. Niet “gebrekkig” niet “onvolmaakt”, maar wonderschoon óndanks het feit dat we best nog weleens foutjes maken. Maar daar werken we aan… toch? We mogen Hem danken dat Hij over ons heeft nagedacht, dat Hij ons allemaal uniek heeft gemaakt, hoe mooi!