wat een engeltje....

Zomaar een dagje uit het leven van Simon en mij. Simon is nu bijna 7 maanden oud en in één woord een schat! Het is zo’n lieve hond, aanhankelijk, lief tegen groot en klein, tegen alle andere dieren en hij leert snel. Als waakhond zou hij niet geschikt zijn, hooguit om ongewenste bezoekers te vloeren met zijn vrolijke begroeting, hahaha. Blaffen doet hij nauwelijks, dus dat is ook mooi meegenomen, geen burengerucht. De buren zijn trouwens dol op Simon en vinden het helemaal geweldig dat hij mocht blijven. Ze hebben zich al opgeworpen als hondenoppas als het nodig mocht zijn en zelfs mijn hulp, die op maandag altijd komt, is helemaal dol op Simon en heeft hem al een middagje mee naar huis genomen toen er, vanwege een ver weg doktersbezoek, even niemand was om op hem te passen. Mijn kleinkinderen zijn ook dol op Simon en dan vooral Sanne, mijn oudste kleindochter, en Boaz, mijn kleinzoon. Dat zijn de grootste Simon fans.

Oké, tot zover even de goede kanten van Simon… dan nu over naar de even wat mindere kant. Simon is op een leeftijd waarop honden blijkbaar “puberen”. Nou valt het bij hem nog alles mee hoor, hij heeft, vooral ’s avonds, even zijn dolle halfuurtje, dan rent hij echt als een schicht door het huis of door de tuin, en een tweede afwijking die Simon heeft is, dat hij in de tuin alle struiken “snoeit”. Met zijn sterke tanden knakt hij gewoon de takjes door die hij vervolgens mee naar binnen brengt (ik heb tot nog toe de keukendeur altijd op een kiertje waar hij in en uit kan) en helemaal kapot knaagt. Als ik dan eens even niet op let ligt mijn hele  huis vol met takken en takjes.

Simon aan het werk

Zo was het ook gisteren, ik zat achter de computer en had even niet op Simon gelet. Ik had de deur in mijn kantoortje open staan en hij liep lekker in en uit en ik was aan het werk. Op een bepaald moment keek ik even rond en zag tot mijn sch(r)ik dat heel de boel weer vol lag en meneer lag er middenin nog lekker na te kauwen. Ik moet wel streng tegen hem zijn want dit mag natuurlijk niet, maar anderzijds is het moeilijk om boos te worden op Simon, dus acteer ik dat ik boos ben. Hij droop af en ik ging verder met het schijven van een mailtje en opeens hoorde ik een vreemd knaaggeluid, eentje die ik nog niet kende. Ik keek om en wat schetst mijn verbazing dat stoute Simon mijn verfkwastjes had gevonden. Hij had er al een paar afgeknakt en er lagen allerlei verminkte kwastjes rond. Ik zette mijn boze stem op en zei: FOEI!!! Waarop Simon me aankeek en heel schijnheilig een pootje kwam geven. Het mooiste was echter dat hij de bewijslast nog in zijn bek had, het verfkwastje zat nog tussen zijn kiezen. Nou ja, al mijn acteertalent ten spijt schoot ik toch even in de lach.

Toch bleef dit voorval een beetje in mijn gedachten hangen en vandaag wil ik het dan gebruiken als een soort van illustratie. Mijn gekke Simon had best in de gaten dat hij iets verkeerd deed, dat hoorde hij aan mijn stem. Vandaag echter komt hij weer steeds hier in mijn kantoortje en kijkt dan met een schuin oog naar het bekertje met kwastjes maar met het andere oog naar mij en als ik dan ook maar schuif met mijn stoel of begin te zeggen, pás op! dan vliegt hij al weg. Hij weet nu dus best dat het niet mag maar de verleiding is nog wel erg groot.

Busted bro!

Paulus zegt in Rom.12:21 : Laat u niet overwinnen door het kwade, maar overwin het kwade door het goede. Hier zie je dus dat we het kwade zouden moeten (kunnen) overwinnen door het goede. Misschien is dit toch ook wel weer iets om eens verder over na te denken, om te zien in ons eigen leven in hoeverre wij ons vaak nog laten overwinnen door het kwade en op welke wijze wij dan zélf dit kunnen overwinnen door het goede. We maken allemaal op zijn tijd fouten, maar van die fouten  mogen we leren zodat we de volgende keer wel twee keer nadenken voor we opnieuw in zo’n zelfde fout vervallen.

Paulus zegt: “als ik het goede wil, is het kwade mij nabij”. Ik zou het om willen draaien, wij hebben Gods Heilige Geest ontvangen, Hij overtuigt van zonde en Hij wil ons laten zien waar wij verkeerd gaan. Dus mag ónze leus zijn: telkens als ik van plán ben om het verkeerde te doen, is het goede (Gods Geest) mij nabij om mij erop te wijzen. En op dát moment ben ik in de gelegenheid om mijn keuze te maken….!!

Een poosje terug heb ik eens gezegd: Iedere keuze heeft zijn prijs, de goede worden uitbetaald maar de slechte moeten worden afbetaald. Misschien iets om onszelf te herinneren voordat wij onze keuze maken?