Tegenwoordig heb je in Europa op de meeste plaatsen geen grenzen meer. Vroeger was dat anders, dan gingen we nogal eens een keertje naar Duitsland en bij de grens moesten mijn ouders dan hun paspoort laten zien en daar stonden ook wij kinderen ingeschreven. Dan zag je die beambte eventjes tellen of het aantal kinderen klopte en dan mochten we weer verder. Nu is dat niet meer zo, maar desalniettemin ben je wel verplicht om te allen tijde je identiteitsbewijs met je mee te dragen.

Dat doet me weer denken aan een grappig verhaal over één van mijn neefjes: Toen hij geboren werd waren zijn ouders een jaar voor zendingswerk in Kenia. Hij is dus in Kenia geboren. Na dat jaar zijn ze een poosje thuis geweest en daarna vertrokken naar Brazilië, en mijn neefje is daar dus zowat opgegroeid en leerde spelenderwijs de taal en op een dag had hij tegen zijn kleine vriendjes verteld dat hij in Kenia geboren was. Maar omdat hij blauwogig en blond is, wilden zijn vriendjes hem niet geloven. Ben (zo heet hij) was niet voor één gat te vangen en wist een pluk zwart haar te bemachtigen, plakte dat in zijn babyboek en liet trots aan zijn vriendjes zien dat hij écht wel zwart haar gehad had toen hij geboren werd. De vriendjes waren gepast onder de indruk, maar toen hij het aan zijn moeder liet zien vroeg deze verbaasd waar hij dat zwarte haar vandaan had. Ben wees op de poes en zei: van hem. Zijn moeder vroeg lichtelijk geërgerd: heb je de poes zijn haren afgeknipt? Waarop Ben, zich van geen kwaad bewust, zei: nee, ik heb zó gedaan, waarbij hij liet zien dat hij de poes niet geknipt had, maar gewoon de haren eruit getrokken had. (arme beest) Tja, je begrijpt dat dit voor ons een kostelijk verhaal was én is.

Ik vond het wel een leuke illustratie, want hoe kun je nu aan iemands haar zien waar hij vandaan komt? Of waar hij geboren is? Ik ken zwarte mensen die in Nederland zijn geboren, Chinese of Japanse mensen, Turkse of Marokkaanse mensen, het maakt niet uit, ze kunnen allemaal in Nederland geboren zijn. Het énige échte bewijs, is hun paspoort of identiteitsbewijs, want daarin staat geschreven waar iemand geboren is en welke nationaliteit hij heeft. Maar wij hebben altijd al een soort vooroordeel klaar en denken aan iemands uiterlijk al heel veel te kunnen zien en daaruit onze eigen conclusies te trekken.

Tóch is er voor ons ook nog een ándere manier waardoor de mensen kunnen zien van welk rijk wij burgers zijn. Namelijk, door onze handel en wandel. Als je leest wat Paulus hier bijvoorbeeld over zegt in Filipp.3:17-21 : Weest allen mijn navolgers, broeders, en ziet op hen, die evenzo wandelen, gelijk gij ons tot voorbeeld hebt. Want velen wandelen – ik heb het u dikwijls van hen gezegd, maar nu zeg ik het ook wenende – als vijanden van het kruis van Christus. Hun einde is het verderf, hun God is de buik, hun eer stellen zij in hun schande, zij zijn aardsgezind. Want wij zijn burgers van een rijk in de hemelen, waaruit wij ook de Here Jezus Christus als verlosser verwachten, die ons vernederd lichaam veranderen zal, zodat het aan Zijn verheerlijkt lichaam gelijkvormig wordt, naar de kracht, waarmede Hij ook alle dingen Zich kan onderwerpen.

Burgers van een hemels rijk, daartoe behoren wij en, zoals Paulus het hier schrijft, willen we ons óók daarnaar gedragen en niet wandelen als “vijanden” van het kruis.