Maar ook nu nog luidt het woord des Heren; Bekeert u tot Mij met uw ganse hart, en met vasten en met geween en met rouwklacht. Scheurt uw hart en niet uw klederen en bekeert u tot de Here, uw God. Want genadig en barmhartig is Hij, lankmoedig en groot van goedertierenheid, berouw hebbende over het onheil.. Joël 2:12-13.

Wat mij zo aanspreekt in dit stukje is, dat de Here God zegt dat Hij wil dat wij (want dit geldt ook voor vandaag, ook voor ons) ons zullen bekeren met ons “ganse” hart, én met vasten, geween en rouwklacht. Over vasten heb ik het weleens eerder gehad, dat het o.a. inhoudt dat we dingen in ons leven opruimen, banden verbreken en jukken van ons afwerpen, met andere woorden, korte metten maken met allerlei dingen waar we nog zo aan vastzitten. Hier wordt opnieuw over deze dingen gesproken. Sowieso kun je in de bijbel, Gods woord, telkens weer lezen dat Hij zó graag wil dat we rein en heilig zullen zijn. Hij wil niet een stukje van ons hart bezitten, Hij wil het helemaal, ons ganse hart moet voor Hem zijn.

Wat mij ook erg aanspreekt is dat er staat: “scheurt uw hart en niet uw klederen”.Vroeger scheurde men de klederen vaak als teken van berouw, een soort uiterlijk vertoon zodat iedereen toch maar kon zien dat men berouw had. Maar God zit hier niet op te wachten, HIJ wil ons berouw zien, wat doet het er toe of er mensen zijn die zien dat je ergens berouw van hebt? Als wij ergens écht berouw van hebben, dan zal dat in onze dáden tot uitdrukking komen en dan hoeft dat niet met uiterlijk vertoon. Er staat in Gods woord: “de mens toch ziet aan wat voor ogen is, maar de Here ziet het hart aan”.

God ziet overal dwars doorheen, en als wij ergens berouw van hebben, dan hoeft onze omgeving daar niets van te weten, dan is het belangrijk dat God het weet en dat Hij de oprechtheid van ons hart ook zíét. Uitgezonderd als wij tegenover iemand anders gezondigd hebben, dán is het van belang om zo iemand persoonlijk te benaderen en vergeving te vragen. Natuurlijk is het altijd fijn om te getuigen hoe de Here in ons leven werkt en hoe wij door berouw te hebben van onze fouten, ook daadwerkelijk veranderen. Maar éérst die verandering, en dán pas het getuigenis, want een getuigenis zónder merkbare effecten is een dood getuigenis. Het moet aan ons te merken en te zien zijn, bijvoorbeeld door onze handel en wandel, dat we écht berouw hebben over de dingen waar we de Here God verdriet mee doen. En daarom wordt er in deze bijbeltekst ook gesproken van het hart, als we écht met ons hele hart van onze hemelse Vader houden, dan blijven we niet télkens weer dezelfde fouten maken, dezelfde zondige dingen doen. Dan hebben we daar écht berouw over en zullen voortaan nalaten om dezelfde fouten te maken. Ach, natuurlijk hebben we allemaal weleens een misser en vallen we in een oude fout terug, doch dat kan dan hooguit een moment zijn, een moment van zwakte. Maar het behoort niet zo te zijn dat we, na ons berouw, gewoon weer opnieuw terug vervallen in onze oude manier van leven.

Zoals gezegd, dit is belangrijk voor de Here God en ook voor ons is het belangrijk om ernst met dit soort dingen te maken. Misschien is het een goed idee om gewoon eens in ons eigen leven te gaan kijken, en dan eens te zien of daar dingen zijn die elke keer opnieuw verkeerd gaan, fouten die we keer op keer weer maken en waar we keer op keer de Here God verdriet mee doen…?