Bidden, bidden, bidden.

Soms kun je ergens om bidden en nog eens om bidden en nog eens om bidden en dan wil je eigenlijk netzolang bidden totdat je krijgt waar je om gevraagd hebt, maar dan kán het best weleens zo zijn dat datgene wat wij graag zouden willen hebben, niet goed voor ons is, en dan kan het gebeuren dat God als het ware “nee” zegt. En ik weet niet of je dat herkent, maar dat woord “nee” lijkt wel haast onverstaanbaar te zijn, en eigenlijk verwácht je ook geen nee, en luister je op een verkeerde manier, inplaats de oren open te houden om álles wat God zegt te kunnen horen, hebben we de oren vaak gespitst om toch maar dat “ja” te mogen horen. En we blijven uitzien naar iets wat we misschien nooit zullen krijgen, en dat is jammer, weet je, tegenwoordig zie je bij vele kinderen van God dat de rollen zijn omgedraaid, kijk, we weten allemaal wel te vertellen dat God een plan heeft met het leven van een ieder van ons..toch? En we willen heel graag dat Hij dat plan in ons leven zal openbaren en dat we zullen komen op de plaats die God voor ons heeft bestemd, maar om daar te komen is het wel belangrijk om open te zijn voor datgene dat Hij ons zegt,

Ik denk zelf dat je kunt leven onder Gods “toelating” maar dat het Zijn bedóéling is dat we in het “centrum van Zijn wil” zullen leven. Wat het verschil is? Ik zal proberen om dat met een klein voorbeeldje duidelijk te maken, toen mijn zoon nog klein was, probeerde hij altijd weer om bij de hete koffie in de buurt te komen, en hóé ver we het ook bij hem vandaan zetten, hij probeerde telkens weer om het te pakken, en we hebben hem honderd keer gewaarschuwd dat het heet was, en als hij probeerde de koffie te pakken hebben we hem ook wel een tik op zijn handen gegeven, maar nee hoor, niets hielp. En toen op een dag heb ik toegelaten dat hij met zijn vingers in de (al niet meer zo heel hete) koffie pakte. Nou hij schreeuwde moord en brand, en ik heb heus wel opgepast dat hij zich niet écht zou verbranden hoor, maar eventjes die hitte was voldoende om hem voorgoed te genezen van zijn verlangen naar koffiekopjes.

Was het nou mijn bedoeling dat mijn zoon pijn zou hebben? welnee, het was mijn “wil” dat hij juist bewáárd zou blijven voor de pijn van die hete koffie, maar hij wilde niet luisteren en toen heb ik het toegelaten dat hij toch een fractie van die pijn zou voelen doordat hij uiteindelijk kreeg wat hij almaar probeerde te pakken. Wij kunnen ook weleens verlangen naar dingen die God niet in het plan voor ons leven heeft staan, en als wij dan tóch datgene willen hebben waar we naar verlangen dan kan God dat weleens toelaten in ons leven, maar dan kan het heel goed gebeuren dat we ons er uiteindelijk alleen maar pijn mee doen, terwijl het Gods bedoeling juist is om ons te bewáren voor de pijn…

Ik heb geleerd, met vallen en opstaan, om met geopende handen te bidden, en op die geopende handen leg ik dan mijn verlangens, en ik houd ze God voor en ik geef Hem de vrijheid om de dingen die ik daar heb, úít mijn handen te nemen als ze niet goed zijn voor mij, en dan wéét ik dat Hij daarvoor in de plaats dátgene geeft wat wél goed is voor mij. I Joh. 5:14 : En dit is de vrijmoedigheid die wij tegenover Hem hebben, dat Hij, indien wij iets bidden naar Zijn wil, ons verhoort…… dus áls het naar Zijn wil is, dan zál Hij ons verhoren, makkelijker kún je toch al niet erachter komen of iets naar Zijn wil is? Met andere woorden, als het naar Zijn wil is, zal Hij het ons geven, ook al kan dat soms weleens wat duren, en soms ook in een geheel andere vorm komen dan wij verwachtten. Maar als het niet naar Zijn wil is, laat het Hem dan toch gewoon uit onze geopende handen pakken, inplaats van het almaar stevig vast te blijven houden, het zal ons onnodige pijn besparen.