Ik heb al een paar mailtjes gekregen van mensen die zich zorgen maken en zich afvragen of er iets aan de hand is omdat ik al een poosje geen nieuwe stukjes meer geplaatst heb. Dat komt doordat er momenteel heel veel gaande is en ik wil dat hier even toelichten zodat er een beetje duidelijkheid is.

Vorige week maandag moest mijn schoonzoon weer een periodieke scan. Zoals de meesten weten is er bij hem, nu bijna 2 jaar geleden, een hersentumor ontdekt en zijn er al een hoop nare dingen gebeurd. Hij heeft een paar operaties gehad, bestralingen, nu net een jaar chemo achter de rug, hij heeft verschillende keren op het randje van de dood gezweefd. maar de laatste maanden ging het wel goed. Hij is een stuk helderder geworden, heeft een tijd revalidatie gehad en dat heeft hem ook geholpen en hij was op therapeutische basis alweer een paar dagen aan het werk gegaan. De laatste 2 scans wezen uit dat hij stabiel was maar de laatste week voordat hij deze scan moest laten maken, voelde hij zich niet zo goed. Op de maandag dat ze naar het ziekenhuis gingen zei hij tegen mijn dochter dat hij vreesde dat het niet goed was. Op dinsdagmorgen zouden ze de uitslag krijgen en in de nacht van maandag op dinsdag werd mijn schoonzoon erg ziek. Hij begon te spugen zonder eind, was zijn coördinatie kwijt en kon niet mee voor de uitslag waarop mijn dochter alleen gegaan was. Ik wist dat niet en zat thuis, zenuwachtig, op haar telefoontje te wachten. Ze belde en was totaal over haar toeren. Ik kon haar niet verstaan omdat ze zo hard huilde. Uiteindelijk begreep ik dan dat de arts had verteld, en laten zien op de foto’s, dat de tumor weer net zo groot was als voor de operatie van vorig jaar, en dat hij daarnaast ook nog een paar andere plekken in het hoofd had waar tumoren zaten nu. Een behandeling is niet meer mogelijk en het enige dat eventueel nog zou kunnen was een andere soort chemo, die maar bij hooguit 20% van de mensen aanslaat en die dan misschien zijn leven nog wat kan rekken. Of dat 2 weken is of een paar maanden kon de arts niet zeggen. Met deze boodschap moest mijn dochter naar huis, een boodschap die ook voor haar schoonouders een gigantische klap was. Mijn schoonzoon moest ’s middags direct opgenomen worden i.v.m. het spugen en de andere klachten. Mijn andere drie kinderen en ikzelf zijn onmiddellijk in de auto gestapt en ernaartoe gegaan. Ik had mijn spullen meegenomen zodat ik bij mijn dochter kon blijven. We waren allemaal heel erg ontdaan en geschrokken.

Toen de kinderen ’s avonds naar huis gingen ben ik gebleven. Mijn schoonzoon heeft een paar dagen in het ziekenhuis gelegen en hijzelf was eigenlijk het meest rustig eronder, hij vond dat er toch geen betere plaats is om naartoe te gaan dan naar de Here God, en wat dat betreft heeft hij gelijk, maar voor de rest is het natuurlijk heel erg verdrietig als je 31 bent en een vrouw van 27 hebt en 2 kindjes van 3 en 4 jaar oud. Op vrijdag mocht hij naar huis en mijn dochter had ook een mailtje gestuurd naar allerlei mensen die heel erg meeleven, waaronder ook naar hun gemeente. Ze kreeg een mailtje terug met de mededeling dat er op die vrijdagavond in hun gemeente een genezingsdienst zou worden gehouden met Jan Zijlstra. Nou is mijn schoonzoon groot geworden in een wat behoudende kerk en pas in deze gemeente terecht gekomen na zijn bekering toen hij al volwassen was en wat dit soort dingen betreft was hij ook nogal behoudend. Maar toen mijn dochter hem vertelde van de dienst wilde hij, tot haar grote verbazing, wel mee en ze zijn gegaan. Het was een mooie avond en er is ook specifiek voor hen gebeden, waarna ze blij thuiskwamen. Ze hadden sowieso al besloten dat ze die chemo niet meer wilden doen en hebben tegen de dokter getuigd dat zij geloven in een God die grote dingen doet. Ze zijn min of meer uitgelachen door de dokter maar ze hebben hun vertrouwen op de Here God gesteld en blijven getuigen van Zijn grootheid, ondanks alles.

Ik zou eenieder willen vragen om mee te bidden voor deze twee dappere jonge mensen en ze op te dragen aan de Here God. Hij heeft en houdt alle dingen in Zijn hand!