In de bijbel wordt er gesproken over mensen die zich voordoen als dienaren van de Here God, maar het zijn maar schijn-apostelen, bedriegers en dan staat er in II Kor.11:14 : Geen wonder ook! Immers, de satan zelf doet zich voor als een engel des lichts. Het gaat mij uiteraard om dit stukje, dat de satan zich “voordoet” als een engel des lichts. Moeilijk is dit natuurlijk niet voor hem, aangezien hij dat ook daadwerkelijk geweest is, een engel des lichts. Maar nu vertegenwoordigt hij de donkerste duisternis en áls hij dan “speelt” dat hij licht wil brengen, dan is het allemaal nep waarvan wij moeten leren om er doorheen te kijken. Eerst probeert hij je te verleiden met zonde en vervolgens probeert hij je zó diep de put in te drukken dat je zelfs je hoop op vergeving bijna zou laten wegroven.

Het is goed om waakzaam te zijn en op te letten en alle dingen te onderzoeken of ze de Here welgevallig zijn, want het kan er nóg zo op lijken, het kan misschien nóg zo’n kleinigheidje lijken, tóch kan het zonde zijn en daarom verkeerd. Wij zijn kinderen van het licht en er staat in Efeze 5:8-11: Want gij waart vroeger in de duisternis, maar thans zijt gij licht in de Here; wandelt als kinderen des lichts, want de vrucht des lichts bestaat in louter goedheid en gerechtigheid en waarheid, en toetst wat de Here welbehaaglijk is. En neemt geen deel aan de onvruchtbare werken der duisternis, maar ontmaskert ze veeleer. 

Soms zijn er dingen waarvan je gewoon wéét, dit is goed om te doen, evenzo zijn er ook dingen waarvan je zéker weet, nee, dit moet ik niet doen. Daar is geen probleem … tenminste, dat zou geen probleem hóéven te zijn als we gehoorzaam zijn. Het probleem zijn de twijfelgevallen, mag het wel, mag het niet, is het wel goed of niet… ? In zulke gevallen zou ik zeggen, praat er eerst eens over met de Here God, en wees vooral geduldig, neem de tijd om eráchter te komen wat Gods wil is.

Efeze 5:17: Weest daarom niet onverstandig, maar tracht te verstaan, wat de wil des Heren is. 

’t Lijkt een beetje op het werk van een kenner van schilderijen van oude meesters. Deze mensen léren om het echte van het onechte te kunnen onderscheiden, daarvoor moeten ze uit boeken het werk van de meesters leren kennen en hérkennen door zich te verdiepen in de persoon, in zijn gevoel en zijn specifieke eigenschappen. En als ze dan later een werk van zo’n meester in handen krijgen, dan kunnen ze zien of het geen nep is. Wij mogen het werk van onze Meester leren kennen uit “Hét Boek” de bijbel, maar in tegenstelling tot de “oude meesters” is onze Meester niet dood, maar zeer levend en kunnen we behalve uit de bijbel, óók persoonlijk deze Meester leren kennen. En het leuke is, hoe langer je Hem kent, hoe meer je gaat ontdekken van de veelkleurigheid, de veelzijdigheid van deze Meester. En door ondervinding leren wij ook steeds beter het onderscheid tussen het echte en het onechte. De duivel probeert het werk van “Dé Meester” wel te vervalsen, maar uiteindelijk is tóch de échte hand en de échte stem van de Meester door ons te herkennen. En dan kan het heus nog weleens gebeuren dat we daar fouten in maken,  laten we ons dan niet laten ontmoedigen, maar vasthouden dat wanneer we oprecht berouw hebben, we tóch weer een nieuw begin mogen maken.

Het is trouwens ook heerlijk om te bedenken dat ook wij stuk voor stuk door de Meester zelf zijn gevormd en gemaakt in het verborgene van de moederschoot. Stuk voor stuk zijn we kunstwerken, is dat niet mooi? Als je daarover nadenkt dan word je daar blij van, misschien wel goed om er heel veel over na te denken en er elke dag opnieuw ons hart mee te vullen en te verblijden.