Ik was vanmorgen (zaterdag) even bij mijn moeder en toen haalde ik een herinnering op aan mijn vader. Hij had ooit eens voor zijn verjaardag geld gevraagd want hij wilde zo heel graag een navigatiesysteem voor in de auto. In die tijd waren die dingen net in opkomst en hij heeft toen inderdaad van zijn verjaardagsgeld zo’n navigatiesysteem gekocht. Supertrots was hij!

Hij had hem net in huis en op zondagmiddag was ik bij mijn ouders en mijn vader wilde het systeem uit gaan proberen. Mijn moeder ging mee en ik ging voor de gezelligheid ook mee. We zouden naar mijn broer gaan die niet zo ver weg woonde want mijn vader wilde naar een bekend adres zodat hij kon uittesten of dat ding het inderdaad goed deed. Spannend…..

We stapten in en jawel hoor, al snel liet Max (zoals hij de stem gedoopt had) van zich horen. Max zei dat we na 500 meter rechtsaf moesten, na 300 meter, 200 meter, ja nú rechtsaf en mijn vader ging… ? linksaf! Mijn moeder zei: “Wat doe je nou? We moeten toch rechts?” Maar mijn vader antwoordde: “Nee, we gaan altijd links dus nu ook!” Ik zat stiekem een beetje in mezelf te lachen, maar vooruit, we gingen links en Max vertelde ons dat hij de route ging herberekenen. Na een poosje had Max zich opnieuw georiënteerd en dirigeerde ons wederom een kant op maar tot ontsteltenis van mijn moeder ging mijn pa wéér precies de andere kant op, hij raakte geïrriteerd want hij was al zó dikwijls bij mijn broer geweest, hij wist toch zeker wel hoe hij moest rijden? En zo gebeurde het nog een paar keer dat mijn pa de andere kant koos. Arme Max, hij raakte totaal over zijn toeren, in het beeldscherm was een draaiend rondje te zien en de stem van Max bleef maar herhalen dat hij de route aan het herberekenen was. Uiteindelijk kwamen we natuurlijk bij mijn broer voor de deur en Max was zó door de war dat hij de legendarische woorden sprak: “Maak direct rechtsomkeer”. Ik lag in een deuk en mijn ouders ook wel hoor, hahaha. Maar uiteindelijk wisten we dus nog niet of Max het bij het rechte eind had gehad, dankzij mijn eigenwijze papa’tje

Waarom vertel ik dit vandaag? Wel, de reden dat ik aan dit voorval dacht was iets waar ik mee bezig was geweest ’s middags. Weet je, mijn moeder zei later tegen mijn vader dat Max misschien wel een snellere route had gehad dan die mijn vader gewend was te nemen en die hij dus ook op die zondagmiddag reed, maar doordat hij eigenwijs was geweest hadden we dat dus niet kunnen ontdekken. Zo kan het in ons leven ook zijn. We willen zo heel graag dat de Here God ons, door Zijn Heilige Geest zal  leiden, we bidden ervoor, we vragen om duidelijkheid, we willen daar komen waar Hij ons wil hebben… maar dan…

Hoe dikwijls zie ik het en hoor ik het dat mensen God om wijsheid vragen en áls de Here God dan, door middel van Zijn woord, of doordat Hij dingen in hun hart of gedachten legt, of door andere mensen heen, tot hen spreekt, dan gaan ze precies de andere kant op, want ja, zó hadden zij zich toch hun weg gedacht, díé kant op is het doel waarnaar zij op weg zijn. Maar is dat ook Góds doel? Is dat ook Zíín weg?

Hoeveel mensen zouden nooit daar komen waar de Here God hen wil hebben omdat ze eigenwijs zijn? Hoeveel mensen raken in de problemen omdat ze niet luisteren naar de stem van de Here God? Hoeveel mensen zijn er die wel bidden om leiding maar die toch star en strak hun eigen weg vervolgen? De dingen die de Here God tot ons spreekt zijn niet altijd zo fijn, ze gaan soms regelrecht tegen onze eigen ideeën, plannen of wensen in en dan horen we dat niet zo graag. Dan zoek je een weg om de dingen zo te draaien dat ze wél in je straatje passen en ook nog redelijk acceptabel lijken… en zo kan het gebeuren dat mensen soms een gigantische omweg moeten maken óf helemaal nooit daar komen waar de Here God hen wil hebben, waar Hij hen kan en wil gebruiken. God heeft ons een eigen wil gegeven waarmee we onze eigen keuzes maken en jammer genoeg missen velen het doel en worden mensen soms beschadigd en beschadigen anderen eveneens door simpelweg ervoor te kiezen geen gehoor te geven aan de stem van Gods Heilige Geest die Geest die ons als Leidsman gegeven is.

Ik vond het wel iets om over na te denken, hoe doe ik dat? Hoe doe jij dat… ?