Vorige week was ik bij mijn moeder waar ook mijn nichtje Krista was. Ik zag dat ze twee totaal verschillende sokken aanhad en vroeg of ze Alzheimer sokken had aangedaan. Ja dat had ze, dat is iets van de laatste tijd, dan verkopen ze die om zo de aandacht op de ziekte Alzheimer te vestigen. Het deed me denken aan een voorval van jaren geleden, waarbij ik wil aantekenen dat ik toch mijn tijd wel heel ver vooruit was

Ik had in de gang, onder de kapstok twee paar schoenen staan, en als ik dan mijn jas aantrok om weg te gaan stapte ik zo, zonder te kijken, in mijn schoenen. Op die bewuste dag had ik dat ook weer gedaan en ik was onderweg en had al in verschillende winkels mijn boodschappen gedaan toen ik opnieuw naar de auto liep. En bij de auto aangekomen steek ik het sleuteltje in de deur om de deur te openen en daarbij kijk ik toevallig naar beneden en zie één voet, (die iets naar voren stond) en dacht: hm, heb ik déze schoenen aan? Ik dacht dat ik die andere aan had… En ik kijk naar mijn andere voet en toen bleek dat ik twee verschillende schoenen aan had, van ieder paar één schoen. Het waren allebei instapschoenen en de pasvorm was ongeveer hetzelfde en daardoor had ik het totaal niet gemerkt. Nou, vanaf dát moment voelde ik als het ware iedere blik op mij en mijn schoenen gericht, ik voelde me gigantisch voor gek lopen, hoewel ik er aan de andere kant ook wel verschrikkelijk om gelachen heb. Maar omdat ik dit ontdekt had, lette ik wel op de reactie van andere mensen, en niet iedereen had er erg in, maar sommigen wel en dan zag je ze kijken!

En toen werd ik er zo bij bepaald dat het in ons leven ook weleens zo kan zijn dat we als het ware soms wel twee verschillende mensen lijken, twee gezichten hebben. Op zondag in de dienst zijn we bezig met het zingen en het eren van Gods naam, met het luisteren naar Zijn woord en dat doen we met een oprecht hart. Maar door de week kan het allemaal best nog weleens tegenvallen, dan kunnen er dingen gebeuren waardoor je opvalt, vooral als mensen je kennen en weten dat je een kind van God bent. Dan wordt er op je gelet, en als je dan bijvoorbeeld met iemand in de auto zit, en een andere weggebruiker maakt een fout en je reageert daar lelijk op, of iemand loopt langs je huis en ziet jou naar programma’s kijken die nou niet écht bij een christen passen, of noem maar op, dan zijn dat dingen die bij de ander opvallen. Ik heb de opmerking weleens gehoord dat er gezegd wordt dat we als christenen in een glazen huisje leven, en inderdaad is dat ook zo, “wij zijn de bijbel die de wereld leest” is ook zo’n mooi gezegde wat ik weleens gehoord heb. Het maakt me bewust van de manier waarop ik leef, van de manier waarop ik reageer, en ik denk dat dat goed is, dat het goed is om op mezelf te letten en bij alles wat ik doe of zeg, me af te vragen of de Here het ermee eens zou kunnen zijn, ik ben er nog niet volmaakt in:-) maar ik doe mijn best.

Ziet dus nauwlettend toe hoe gij wandelt, niet als onwijzen, doch als wijzen, u de gelegenheid ten nutte makende, want de dagen zijn kwaad. Weest daarom niet onverstandig, maar tracht te verstaan, wat de wil des Heren is. Ef.5:15-17.