Matth.7:13-14 : Gaat in door de enge poort, want wijd is de poort en breed de weg, die tot het verderf leidt, en velen zijn er, die daardoor ingaan; want eng is de poort en smal de weg, die ten leven leidt, en weinigen zijn er, die hem vinden. En dan een klein stukje verder in hetzelfde hoofdstuk, vers 21-23 : Niet een ieder, die tot Mij zegt: Here, Here, zal het Koninkrijk der hemelen binnengaan, maar wie doet de wil Mijns Vaders, die in de hemelen is. Velen zullen te dien dage tot Mij zeggen: Here, Here, hebben wij niet in Uw naam geprofeteerd en in Uw naam boze geesten uitgedreven en in Uw naam vele krachten gedaan? En dan zal Ik hun openlijk zeggen: Ik heb u nooit gekend; gaat weg van Mij, gij werkers der wetteloosheid.

Als je je bedenkt dat dit woorden zijn die door de Here Jezus worden uitgesproken, dan geeft dit wel te denken. Hier zegt Hij dat er maar “weinigen” zullen zijn die door die enge poort ingaan en langs de smalle weg het leven zullen bereiken. Daar moet je even tijd voor nemen om daar eens over na te denken…daar schrik je toch van? En als je dan verder leest, dan spreekt Hij over mensen die allerlei grote dingen doen, profeteren, boze geesten uitdrijven, vele krachten, en alles in de naam van Jezus, daarmee bedoelt Hij écht geen occulte waarzeggers of weet ik wat hoor, daarmee bedoelt Hij mij én jou!!!! Zo vaak heb ik dit stukje gehoord of gelezen en nooit ben ik er sterker bij bepaald als nu, dat dit écht voor ons geldt. In de naam van Jezus zijn we bezig en we doen van alles, in de overtuiging dat we goed bezig zijn, maar is dat wel zo? Ook al dénken we nu nog dat we het écht wel goed doen, is het misschien tóch goed om even de tijd te nemen om onszelf hierin nader te onderzoeken.

In gaan door de enge poort en vervolgens over de smalle weg wandelen… in ons denken is het dikwijls omgekeerd, we wandelen eerst over de (brede of smalle) weg, en aan het einde is dan die poort waardoor we binnen mogen gaan. En al wandelend langs de weg zijn er nog genoeg mogelijkheden om eventjes van de één op de andere weg te huppen. Oh ja, natuurlijk zijn er genoeg “geestelijke momenten” waarop we bezig zijn met de dingen van God, en zoals het hierboven beschreven staat doen we óók werken in de naam van Jezus, maar als je goed leest dan staat er dat de Here Jezus zal zeggen: “Ik heb u nooit gekend”. En dan kom je weer terug op die eerste uitspraak, nl. dat er maar weinigen zijn die die weg weten te vinden.. Kun je dus werken doen in de naam van de Here Jezus en tóch nooit echt bij Hem gehoord hebben? Kennelijk wel, want dat staat hier overduidelijk geschreven. Dit is niet iets wat ik bedenk, nee, dit is iets wat de Here Jezus zelf zegt. Laat dát nou nog even goed doordringen……

De Here Jezus noemt deze christenen “werkers der wetteloosheid”. Mensen die wel werken, ze doen wel wat, maar ze nemen Gods regels niet in acht. Veel te veel wordt er verteld dat we niet meer onder de wet leven maar onder de genade. En ook Paulus zegt dat en het is zeker waar, maar je moet wél goed begrijpen hóé hij dat bedoelt, want er wordt vaak veel te gemakkelijk over gedacht. Nog een uitspraak van de Here Jezus: Matth.5:17-18 : Meent niet, dat Ik gekomen ben om de wet of de profeten te ontbinden, maar om te vervullen. Want voorwaar, Ik zeg u: Eer de hemel en de aarde vergaat, zal er niet één jota of één tittel vergaan van de wet, eer alles zal zijn geschied. Met andere woorden, we kunnen nog zoveel en nog zo goed (naar onze eigen mening) bezig zijn, maar als wij menen de regels van God met een korreltje zout te kunnen nemen, dan zijn we werkers der wetteloosheid! En dan zijn wij degenen die buiten blijven staan, want heus, de Here Jezus weet écht wel waar Hij over spreekt als Hij waarschuwt dat er slechts weinigen zullen zijn…

De Here Jezus heeft de wet “vervuld”, “volgemaakt”, en dat houdt in dat daar waar wij struikelen en fouten maken, Hij dat stuk voor ons heeft volgemaakt. Het houdt níét in dat we ons niet meer druk hoeven te maken over die wet. Wij dienen ons daar in elk opzicht aan te houden voor zover dat in ons vermogen ligt, alleen is het zo dat als je de Here Jezus toebehoort, je dat niet doet vanuit een “moeten” maar vanuit een hart vol van liefde voor Hem. En dat als we dan fouten maken, zondigen, we met oprecht berouw naar Hem toegaan en om vergeving vragen. Die poort die wij door moeten gaan, dat is de poort van onze keuze, hetzij breed, hetzij smal..Onze éérste vraag is dus: kies ik voor de hele weg met Hem? De smalle weg? En dan kan het echt wel gebeuren dat we soms struikelen, maar dan is Hij daar om ons te helpen en te bewaren. Om ons elke keer dat stukje aan te bieden dat wijzelf niet vol kunnen maken. Dáár heeft Hij in voorzien. Die ándere poort echter, dat is de poort die je door kunt gaan zónder keuzes te maken. En de weg daarachter zal geen obstakels hebben waarover je kunt struikelen. Hij brengt je regelrecht in het verderf. De Here Jezus zegt ook ergens “Wie niet voor Mij is, is tegen Mij”. Met andere woorden, zolang je niet heel bewust vóór Hem kiest, ben je automatisch tegen Hem. Geen keuze is óók een keuze!!

Zolang we nog lekker voor de tv weg kunnen zakken en de meest vreselijke dingen kunnen bekijken, moord, doodslag, Godslasterlijke taal, overspel enz. zónder dat ons hart ons veroordeelt, zolang we nog de meest nare roddels kunnen verspreiden of beluisteren over anderen zónder dat ons hart ons veroordeelt, zolang we nog onreinheid toelaten in ons hart, in ons denken zonder dat ons hart ons veroordeelt, zolang we nog ons oordeel klaar hebben over anderen zonder dat ons hart ons veroordeelt, zolang we nog wrok kunnen koesteren en onvergevingsgezind kunnen zijn zónder dat ons hart ons veroordeelt, zolang we nog leugentjes om bestwil vertellen zónder dat ons hart ons veroordeelt, als we nog in alle gemoedsrust in onze luie stoel kunnen blijven zitten terwijl onze buren wellicht verloren gaan zónder dat ons hart ons veroordeelt, als we nog ons hart kunnen toesluiten voor de nood in andermans leven, of de nood in de wereld zónder dat ons dat tot daden/geven aandrijft, op welke weg wandelen we dan?

Een eerlijke vraag aan mezelf en aan jou…