Het feit dat je soms zó diep in de problemen kunt zitten, dat je zó enorm geconfronteerd kunt worden met allerlei moeiten en zorgen, of misschien met allerlei zonden die nog in je leven zijn, misschien zijn er angsten of een teveel aan gedachten die je niet van je af kunt zetten, kan je in een gevoel van isolement brengen. Het lijkt alsof je volkomen alleen op de wereld bent en er niemand is die je ziet, niemand die je hoort, niemand die je begrijpt, niemand die aan je denkt. Je voelt je alsof je in een cocon bent ingesponnen waar niemand in door kan dringen en waar je zelf ook niet uit kunt komen… je hart schreeuwt het uit om hulp maar er is niemand die je écht hoort. Ik denk dat ik er weleens eerder iets over gezegd heb, maar het kwam zo opnieuw in mijn gedachten. 

En dan moet ik denken aan het moment dat de Here God in de schoot van de moeder elk mens heeft geformeerd. Hoe Hij daar in het verborgene al een ieder van ons heeft aangeraakt. Hoe Hij er was toen het nog niet eens bekend was dat we in “aanbouw” waren. Er was niemand die ons kon zien, er was niemand die ons kon horen, er was nog niemand die aan ons dacht omdat nog niemand wist van ons bestaan. We waren daar ingesponnen in een cocon, in een veilige cocon die “baarmoeder” heet. Maar God was daar al wél, Hij zag ons wél, Hij hoorde ons wél, Hij wist al wie we waren en Hij nam zelfs de moeite om al een heel plan voor ons leven te maken. Zou Hij dan ook nu, nu temidden van alle problemen, niet óók naar ons horen, niet óók naar ons omzien, niet óók ons volkomen begrijpen? Ik weet zeker van wel. Hij kent ons als geen ander, Hij begrijpt ons daar waar wij onszelf niet eens begrijpen en Hij ziet mogelijkheden daar waar wij alleen nog maar gefocust zijn op ón-mogelijkheden.

We willen zo vaak iets “voelen” maar het is goed om ons vast te houden aan de dingen die we “weten” dingen die we in Gods woord, de Bijbel, kunnen vinden en waar we moed en hoop uit mogen putten. Een van de mooie dingen die je in Gods woord kunt vinden is:

 Psalm 145: 18-20a: De Here is nabij allen die Hem aanroepen, allen die Hem aanroepen in waarheid. Hij vervult de wens van wie Hem vrezen, Hij hoort hun hulpgeroep en verlost hen. De Here bewaart allen die Hem liefhebben.

Dit is iets om te overdenken en om vast te houden, wanneer we in nood zijn dan mogen we de Énige aanroepen die ons absoluut kan aanraken ongeacht waar wij ons ook bevinden.