Willekeurige bemoediging
  • Brieven aan God.
    Ik las gisteren over brieven aan God, en je ziet het wel vaker voorbijkomen. Toen ik dat gisteren weer eens …
Recente reacties
Archief

CD: U bent er altijd

Here is the Music Player. You need to installl flash player to show this cool thing!

Als je er óók ziek van wordt…

Een langgerekt hopen maakt het hart ziek, maar een vervulde begeerte is een boom des levens. Spr.13:12.

Als je deze tekst leest dat staat daar eigenlijk dat we gewoonweg ziek worden als we ergens té lang op moeten wachten. Maar daar kun je toch eigenlijk zelf niets aan doen? Want wensen kunnen we nooit zelf in vervulling doen gaan, anders zouden het geen wensen zijn… toch? Wensen zijn dingen die anderen, hetzij God, hetzij onze medemens, voor ons moeten vervullen. Dit brengt dan wél de vraag in mij naar boven waarom deze tekst in de bijbel genoemd wordt? Zouden we er dan misschien tóch zelf iets aan kunnen doen? Ik denk het wel.

In de eerste plaats wordt er hier gezegd dat té lang hopen het hart ziek maakt. Als je iets eerder in de Spreuken leest, dan staat er in Spr.4:23: Behoed uw hart boven al wat te bewaren is, want daaruit zijn de oorsprongen des levens. Als ik dus mijn hart moet behoeden, en ik wéét nu dat té lang wachten het ziek maakt, dan moet ik ervoor zorgen dat dat niet gebeurt. De wens komt vanuit mijn hart, het is een verlangen, een hunkeren naar, een uitzien naar dat wat mij nog ontbreekt. De bijbel leert ons dat wij al onze wensen (zelfs met gebed en smeking) bekend mogen maken bij God. Maar… wij (of ik in ieder geval) verbinden daaraan dan gelijk de veronderstelling dat God die wensen dan wel zal vervullen maar dát staat er helemaal niet, wat er wél staat is dit: En de vrede Gods, die alle verstand te boven gaat, zal uw harten en gedachten behoeden in Christus Jezus. Fil.4:7. Dus om even de zaken op een rijtje te zetten, áls ik niet ziek wil worden van verlangen en ik mijn hart wil behoeden, dan moet ik dus mijn wensen bekend maken bij God en Díé zal dan door middel van Zijn vrede er ook voor zorgen dát mijn hart behoed wordt.

Je kunt het zo zien:(als ik mijn hart even vergelijk met een kast). In die kast staan allemaal dozen, ze hebben ook een etiket. (de wensen) Op de ene staat: flessen, op de andere: snoepjes, op de volgende: blikken soep enz, enz. Maar al deze dozen zijn nog leeg en er is ook niemand die ervoor zorgt dat die dozen gevuld worden. Dan is mijn kast vól met dozen en leeg omdat er niets inzit. Snap je?  En als ik dan die kast tóch graag wil gebruiken, dan moet ik zorgen dat die dozen eruitgehaald worden en dat de kast écht leeg wordt. En zó is het ook de bedoeling met onze wensen, we mogen ze bekend maken bij God, vervolgens halen we die “lege doos” eruit en dan kan Hij pas echt invulling geven in onze leegte, Hij kan die leegte vullen met Zijn vrede, met Zijn wezen. Ik heb het altijd verkeerd gezien, namelijk dat Hij zal zórgen  voor de invulling en vervulling van mijn leven, terwijl Hij de invulling en vervulling van mijn leven is!  Dat is een verschil, want het ene verwacht je van buitenaf, terwijl het andere van binnenuit komt, snap je? Het ene móét mijn leven nog gáán vullen, terwijl het andere mijn leven al gevuld hééft. Naar het ene zou mijn hart blijven zoeken, omdat daar toch die leegte is, terwijl het andere een diepe rust geeft omdat ik niet hóéf te zoeken, omdat God mijn leven totaal gevuld heeft met Zijn vrede, en dat voelt goed. Om nog even bij die kast te blijven, je moet het eigenlijk zo zien: Gods vrede en heerlijkheid is al in die kast, maar hij kan alleen de ruimte óm de dozen héén vullen, en pas als we die lege dozen erúít halen kan Hij óók de rest vullen. Dat is toch weer een stukje loslaten, en mét dat loslaten de angst om de controle te verliezen én het idee dat je dán misschien wel nóóit krijgt wat je zo graag zou willen hebben. Maar toch is het de beste keus die we kunnen maken.

De tweede helft van dat stukje uit de Spreuken zegt: Een vervulde begeerte is een boom des levens. Een vervulde begeerte is dus niet per definitie het verkrijgen van je wens, doch het invullen, opvullen, vervullen door Gods vrede, van dátgene wat ons (naar ons idee) ontbreekt. Eigenlijk hebben we dus twee dingen waar we uit moeten kiezen, ófwel laten we ons hart ziek worden van verlangen óf we maken onze wensen bekend bij God en geven daarmee tegelijk ons verlangen in Zijn hand en laten ons vervolgens vervullen met Zijn vrede. Ziekte leidt tot de dood, (een stuk geestelijke dood) een boom des levens is een beeld van verkwikking, verfrissing, vrucht.

 

facebooktwittergoogle_plusredditpinterestmail


7 + = 12