Soms kijk ik naar je en vraag me af wat er in je omgaat,
zijn het fijne gedachten, zijn het zorgen of problemen?
Ik kan niet in je hoofd kijken en als ik je zie lachen dan
wordt ik er ook blij van.
Ik heb maar één verlangen, en dat is dat jij ongelooflijk
gelukkig mag zijn en blijven, dat de Here God de eerste
plaats in jouw leven mag bezetten en dat dat voor jou, elke
dag opnieuw, een bron van vreugde mag zijn.

Ach, zomaar het gevoel wat je als ouder hebt over je kinderen.

Maar beseffen we ons wel genoeg dat de Here God over ons ََk zo’n gevoel heeft? Hij wordt blij als wij blij zijn en Hij geniet ervan als Hij overal bij betrokken wordt. Zijn hart loopt over van liefde om ons leven mee te vullen, Hij wil er voor ons zijn als we verdriet of zorgen hebben, Hij wil erbij zijn als we fijne dingen meemaken, Hij wil ons rust geven als we ons soms angstig afvragen wat de toekomst nog gaat brengen. Hij wil iedere minuut, elke seconde met ons delen. Hij hoeft Zich niet af te vragen wat voor gedachten er in ons hoofd omgaan, Hij ként ze al van verre, zo kunnen we in Psalm 139 lezen. Daar waar anderen alleen naar onze buitenkant kunnen kijken, ziet Hij alles wat er in ons hart, onze gedachten en ons leven gebeurt. Daarom weet Hij ook zo goed wat wij nodig hebben en wil ons daarin tegemoet komen. De vraag is alleen of wij Hem daar de gelegenheid en de ruimte voor geven. We hoeven ons nooit eenzaam te voelen want Hij is te allen tijde bereikbaar voor ons.

Als ik daar zo over nadenk, dan komt bij mij ook meteen de gedachte op in hoeverre ik te allen tijde voor de Here God bereikbaar ben. Veel van onze tijd wordt opgeslokt door allerlei dingen waar we ons mee bezig houden. Belangrijke dingen, maar nog veel meer onbelangrijke dingen. Zaken die we voorrang geven boven het samenzijn met onze hemelse Vader. Televisie, computer, telefoon (whatsapp-jes), ons werk, onze sociale contacten, clubs, en zelfs allerlei kerkelijke activiteiten kunnen onze tijd opslokken. We leven in een tijd waar alles snel moet en ook wij razen mee, zelfs ongemerkt, want elke week constateer ik weer dat de week voor mijn gevoel voorbijgevlogen is. Je zou al haast (bij wijze van spreken) de tijd voor God moeten inplannen in de agenda….nou prima!!! laten we dat dan doen, dat is beter dan te moeten constateren dat er wéér zo weinig (of zelfs geen) tijd voor Hem overbleef. God is te goed voor restjes, Hij wil alles.

Hierbij denk ik aan een bijbelvers, en opnieuw raakt deze tekst mij:
Te raadplegen was Ik voor hen die naar Mij niet vroegen, te vinden voor hen die Mij niet zochten; Ik zeide tot een volk dat Mijn naam niet aanriep: Hier ben Ik, hier ben Ik. De ganse dag breidde Ik mijn armen uit naar een opstandig volk dat volgens eigen overleggingen wandelde op een weg, die niet goed is;Jes.65:1-2.

Een roep, een schreeuw, uit het hart van een Vader… zo indrukwekkend!

En dan wil ik eindigen met een paar uitspraken van David uit de Psalmen: Hij was een man naar Gods hart en een voorbeeld voor mij. Ook deze stukjes spreken weer van de relatie die Hij met God had, zo mooi.