Gisteren, achter in de middag, liep ik over een pad onder de bomen. Het was droog maar uit de bomen vielen grote druppels terwijl het de hele dag nog niet geregend had. Die druppels kwamen uit de bomen vallen omdat de ijzel, die er de hele dag op gelegen had, aan het smelten was. Het leek alsof de bomen grote tranen huilden.

Tranen.. jaren geleden hoorde ik eens een getuigenis van iemand. Deze persoon was zo bewogen met de mensen om zich heen, maar ook met mensen die hij niet eens kende. En hij vertelde dat hij om “tranen” had gebeden, en hij had ze gekregen. Tranen? Wie wil er nou tanen? Wat deze man bedoelde was, dat hij een echte en diepe ontferming had gekregen voor het verlorene. Voor de mensen die nog niet gered zijn door het offer en het bloed van de Here Jezus, maar ook voor de nood in de harten van mensen. Dit getuigenis heeft mij toen zeer aangesproken omdat ik bij mezelf ervoer dat júíst die bewogenheid met mensen in mijn leven ontbrak. Ik voelde het ook echt als een gemis, en daardoor heb ik God óók gevraagd om tranen.

Weet je, als wij bidden dan vragen we dikwijls of de Here de tranen van onze ogen wil áfwissen, de pijn uit ons hart wil wégnemen, toch? En dat mág, dat is goed. Maar dat andere gebed dat mag er óók zijn:  Here geeft U mij “tranen” en geeft U mij “pijn”, zodat ik echt bewogen kan zijn met de nood in andermans leven.

De bomen waren aan het “huilen” omdat het ijs dat zich om de takken had gevormd aan het smelten was gegaan. In ons leven kan het ook voorkomen dat er soms een ijslaagje om ons hart gevormd wordt. Dat kan komen door allerlei oorzaken, doordat we pijn gedaan zijn, of door verdriet dat in ons leven is binnengekomen of door nog veel meer oorzaken. Wanneer we dan vervolgens juist op die plaatsen worden aangeraakt door de Here God begint dat ijs te smelten en het zijn dan juist onze tranen die daar uiting aan geven. En Gods woord leert ons dat de Here God deze dingen wil gebruiken ten goede en júíst op die punten waar wij zelf pijn hebben ervaren kunnen we anderen zoveel beter begrijpen.

Hebreeën 4:15: Want de hogepriester die wij hebben is er een die met onze zwakheden kan meevoelen, juist omdat hij, net als wij, in elk opzicht op de proef is gesteld. De Here Jezus is door alle pijn en nood heengegaan die je je maar kunt bedenken en Hij kan als geen ander met ons meevoelen. Zo mogen ook wij, door de ontferming en liefde die Hij in ons hart legt, meevoelen met de ander. Echte bewogenheid, echte tranen…