Ik stel me weleens voor hoe de bolletjes in de tuin zich voelen, ze zitten onder de grond in het donker, en in de kou van de winter blijven ze daar rustig in dat donker zitten. Als in de lente dan de zon meer en meer doorbreekt wordt dat in de koude bodem gevoeld en gaan de bolletjes uitlopen. Die uitlopers zoeken hun weg naar boven en als er eenmaal een stukje boven de grond steekt volgt er al snel meer en vormen zich knopjes. Door de koesterende zonnewarmte openen die knopjes zich en dan is het een feest van kleuren en geuren en staan die mooie bloemetjes te stralen in de tuin die nog nauwelijks de kale winterjas heeft uitgedaan om zich te tooien met het groene lentekleed.

Er zijn tijden dat wij ons, door allerlei redenen, zo kunnen voelen als die bolletjes onder de grond, koud, donker, alleen… maar dan is daar Vader God die Zijn warmte over ons leven wil uitstorten en in eerste instantie ben je je er misschien niet eens van bewust dat je hoofd zich langzaam opricht en je gezicht zich opheft om de warme zonnestralen op te vangen, maar er komt een dag dat je het ineens zult merken, dat is de dag dat je niet langer stil zult blijven staan maar aan Vaders hand nieuwe stappen zult gaan maken, dat je nieuwe wegen inslaat en dat je mag weten en voelen hoe groot Zijn liefde is over jouw leven!

Er komt een dag!

Op een dag zal de zon weer gaan schijnen,

heeft het gras weer een geur,

de bloemen een kleur

en de vogels die zingen hun lied.

Daar waar eerst alles grauw leek en triest,

waar het donker zich sloot

als een deken zwart en groot

breekt er een glimlach dwars door je verdriet.

—

Op een dag zal de hemel weer stralen,

vult Gods warmte weer jouw hart,

een nieuwe morgen, een nieuwe start,

dan zien jouw ogen weer een doel.

Daar waar je eerst geen uitzicht had

gaan er deuren voor je open,

is er een weg om op te lopen

en komt er in je leven weer gevoel.

—

Er komt een dag dat je terug gaat blikken,

Je kijkt de weg af naar beneden,

Ziet dingen die jou door de ziel heen sneden

En je dankt de Vader voor dit beeld.

Want juist hierdoor zie je bewust,

dat zonder dat jij iets kon merken

Vader God toch door bleef werken,

en zacht jouw wonden heeft geheeld.

—

 Op een dag is daar Vaders warme hand

die neemt de jouwe in de Zijne,

Hij de grote, jij de kleine,

zo veilig voelt dat, en vertrouwd.

Op een dag ben je weer klaar om te gaan leven,

begint je hart heel zacht te zingen

om al die kleine mooie dingen,

en omdat Vader van je houdt!

Foto: R.Steenbeek