Zijt niemand iets schuldig dan elkander lief te hebben; want wie de ander liefheeft, heeft de wet vervuld. Want de geboden: gij zult niet echtbreken, gij zult niet doodslaan, gij zult niet stelen, gij zult niet begeren en welk ander gebod er ook zij, worden samengevat in dit woord: gij zult uw naaste liefhebben als uzelf. De liefde doet de naaste geen kwaad; daarom is de liefde de vervulling der wet. Rom.13:8-10.

Dit klinkt eigenlijk best eenvoudig, maar in de praktijk is het toch lastig, want wat hier staat is dat we in éérste instantie van onszélf moeten houden. Kijk eens om je heen in deze maatschappij, zie eens hoeveel beschadigde mensen er rondlopen, en eigenlijk vraag ik me af, zijn er nog ónbeschadigde mensen? Ik kan het me haast niet voorstellen. En hier is dus een groot wapen in handen van de satan om dit gebod (want dat is het) te ondermijnen.

Ik heb eens een film gezien over het leven van de Carpenters. En dan ging het in bijzonder over Karen Carpenter, die met haar broer samen zong. Ze begonnen heel in het klein, maar al snel werden ze bekend en beroemd. Iedereen weet wel dat één van de bijverschijnselen van het beroemd of bekend zijn is, dat je voortdurend wordt blootgesteld aan kritieken en de roddelpers. Deze Karen had verschillende keren gehoord en gelezen dat men haar een beetje te mollig vond. Dit had zij zich erg aangetrokken en ze begon met lijnen. Maar het werd van kwaad tot erger, het lijnen werd anorexia en ze werd magerder en magerder. Haar hele lichamelijke conditie verslechterde en op den duur stortte ze in. Ze besloot zich te laten behandelen en dat had goede resultaten. Ze mocht naar huis en iedereen was er gelukkig mee dat het zo goed ging. Maar haar lichaam had meer te lijden gehad dan men gedacht had en op een morgen overleed ze, zomaar onverwacht aan een hartstilstand. Een jonge vrouw, wiens leven totaal verwoest werd door een opmerking van anderen.

Hoeveel mensen zijn er die zich de opmerkingen van anderen hebben aangetrokken? Hoeveel ouders zijn er die onbedoeld en ongewild, hun kinderen beïnvloeden door de dingen die ze tegen hen zeggen? Hoeveel leraren en leraressen zijn er die op een totaal onverantwoorde manier omgaan met hun leerlingen? Hoeveel mensen zijn er die door iets wat zij meemaakten, veranderd zijn? Wie, van jullie die dit leest, kan zeggen dat hij/zij écht van zichzelf houdt……….? En áls je dan moet concluderen dat dat niet écht het geval is, ben je je er dan eigenlijk van bewust dat je dan tekort schiet in het vervullen van Gods wet…..? Ik zal je eerlijk zeggen dat ik er nog nooit bij stilgestaan heb en me er ook, tot dit moment, nooit van bewust geweest ben.

Twee ozo belangrijke regels : gij zult uw naaste liefhebben als uzelf en : wie de ander liefheeft, heeft de wet vervuld. Dus éérst jezelf liefhebben, écht liefhebben. En hoe kun je jezelf leren liefhebben? Door te luisteren naar wat Vader God te zeggen heeft, Hij houdt zóveel van ons, in Zijn ogen zijn we stuk voor stuk als kostbare parels. Niet één ervan wil Hij missen. Waardevol en bijzonder, dát zijn wij. We mogen alle negatieve ervaringen, elk negatief woord dat er ooit tegen ons gesproken is, alles wat probeert om ons teneer te drukken, in Gods handen geven. Laat Hij ermee doen wat Hem goeddunkt en laten we onze waarde inzien. Laten we ons realiseren dat we een uniek en onbetaalbaar stuk werk zijn, gemaakt door de handen van de Meester. Als je in de wereld een “meesterstuk” hebt, een echte Rembrandt bijvoorbeeld, dan wordt daar met respect en eerbied naar gekeken, het wordt niet vuil gemaakt, niet kapotgemaakt…………..zó dienen wij met onszelf óók om te gaan, bang om onszelf “vuil” te maken, voorzichtig om niet “kapot” te gaan. En áls zo’n Rembrandt dan tóch door vandalen wordt beschadigd, is het bijna niet mogelijk om het weer in de oude staat terug te brengen. Onze vroegere voorganger heeft het ooit eens als voorbeeld aangehaald, hij zei: stel nou dat Rembrandt nog zou leven, dan zou hij waarschijnlijk niet maanden of zelfs jaren uittrekken om zo’n schilderij op te lappen, hij zou netzogoed gewoon een nieuw kunnen maken. Nou is Rembrandt dood, maar ónze Maker leeft……………en Hij is in staat om alle dingen die in de loop der jaren vuil geworden zijn, of kapot gegaan,  nieuw te maken in en aan ons.

Als wij ons bewust zijn van de enorme waarde die wij vertegenwoordigen voor God, dan zullen wij met respect met onszelf omgaan, maar dan zullen wij ons tegelijkertijd realiseren dat íéder mensenkind met nétzoveel liefde is gemaakt en nétzo bemind wordt door vader God. En dan zullen wij met dezelfde voorzichtigheid en hetzelfde respect met die ander omgaan, precies zoals God het van ons vraagt.

Een “Meesterlijk” stukje werk,
zo mag je jezelf gaan zien,
al is dat in het begin
nog wat onwennig misschien?
Toch is dat wél de les
die God vandaag ons leert,
en dat gevoel van “kostbaar zijn”
is nog helemaal niet zo verkeerd!  (wat jij?)