Misschien heb ik het weleens verteld, maar ik ga op zondagmorgen altijd een klein uurtje eerder naar de dienst, omdat we dan met een (groeiend) aantal mensen eerst een bidstond hebben om voorbede te doen voor de samenkomst en voor de mensen.
Er is mij gevraagd of ik aantekeningen wil maken van de gebeden en of ik daar elke week een verslagje van wil maken. Dat had ik zo een paar keer gedaan toen mij gevraagd werd of ik dan misschien óók de punten wilde opschrijven die in de samenkomst terugkwamen. Dus daar waar raakpunten zijn moet ik dat dan opschrijven en meenemen in de verslagen, omdat dat natuurlijk heel bemoedigend is als je ergens voor bidt en vervolgens merkt dat het zo door de Heilige Geest geleid was dat het ook in de samenkomst terugkomt. Dit houdt in dat ik nu nooit meer kan slapen in de dienst:-))) Ik moet alert zijn en opletten, ik moet echt de dingen die gebeden worden goed in me opnemen, zodat ik ook naderhand de dingen kan herkennen die in de samenkomst gebeuren, want ik zit natuurlijk niet de hele morgen met een briefje voor mijn neus om te speuren of ik ergens iets terug kan vinden. Een soort Bingo:-))) Nee, het is eigenlijk wel een uitdaging om op sommige momenten mijn papiertje te pakken en op te schrijven wat me opvalt en dan thuis te zien dat dát inderdaad een punt was wat in de bidstond óók aangehaald was. Overigens is het zo dat er elke week wel een aantal dingen zijn die zowel in de bidstond alsook in de samenkomst behandeld worden en dat is heel mooi om te zien.

Ik moest denken aan het verhaal van Maria en Marta, de Here Jezus is in hun huis en blijkbaar is Hij bezig om Zijn verhaal te doen. Want er staat geschreven dat Maria, aan Zijn voeten gezeten, naar Hem luisterde. Marta echter is druk in de weer, ze moet bedienen en ergert zich eraan dat haar zuster daar zit te niksen. Als ze haar beklag gaat doen bij de Here Jezus hierover, dan zegt Hij: Marta, Marta, gij maakt u bezorgd en druk over vele dingen, maar weinige zijn nodig, of slechts één; want Maria heeft het goede deel uitgekozen, dat van haar niet zal worden weggenomen.Lucas 10:41-42. Hier maakt de Here Jezus eigenlijk heel erg duidelijk wat voor Hem van belang is. Niet het dienen, het werken voor Hem waar ook wij zo dikwijls mee bezig zijn. We willen zo graag dingen doen, bezig zijn voor Hem. Maar de Here Jezus zegt hier dat het veel belangrijker is om naar Hem te “luisteren”. Maria had het goede deel uitgekozen en dat zou haar niet worden afgepakt, ze mócht daar gewoon heel stil zitten en luisteren naar datgene wat de Here Jezus haar te vertellen had.

Weet je wel hóé moeilijk het is om in deze drukke tijd zomaar stil te zitten? Moet je eens proberen, dan merk je pas met hoeveel dingen je bezig bent. Je gedachten zijn vol van alle dingen die je nog moet doen, die je niet mag vergeten, die voor vandaag op de planning staan, van missers die je gisteren maakte, van verdriet en zorgen, van boosheid om iets wat je aangedaan werd, van hoop of juist angst voor morgen, en zo kunnen we allemaal rijen vol opnoemen. En dat alles dwarrelt door je hoofd en vormt een belemmering om naar de stem van de Here te kunnen luisteren. Als je aan het werk bent, dan heb je meestal niet zoveel last van deze storende elementen, dan merk je ze niet zo op, want dan ben je gefocust op dat waar je mee bezig bent. Ook met geestelijke dingen kan dat zo zijn, bezig zijn met van alles en nog wat. Maar juist dat stil zitten en niets doen is veel moeilijker dan dat werken. Maar het is zó belangrijk dat we die tijd nemen om te luisteren, om de dingen door te laten dringen tot in ons hart. Zowel de dingen die we lezen in de bijbel, alsook de dingen die de Here tot ons hart wil spreken. Want net zoals bij die verslagen die ik schrijf, is het ook van belang om te onthóúden wat we horen. Zodat we dingen kunnen herkennen die gebeuren. Als we in ons persoonlijk leven tegen bepaalde dingen aanlopen, dat we dan wéten hoe ermee om te gaan. Bijvoorbeeld, als ik heel erg bezorgd ben in een bepaalde situatie, dan herinner ik me dat er in de bijbel staat dat ik me geen zorgen hoef te maken en dat ik al mijn bekommernis op Hem mag werpen, en dat Hij dan voor mij zal zorgen. Of als ik op een negatieve manier over mezelf, over anderen of over situaties spreek, dan herinner ik me dat David in zijn Psalmen zegt: Mogen de woorden van mijn mond en de overleggingen van mijn hart, U welgevallig zijn. En dan weet ik tegelijk ook weer dat dat ook mijn verlangen is, iets wat dan op zo’n moment weer dubbel en dwars tot me doordringt. Dan kan ik ook mijn handelen daaraan aanpassen en op een betere manier ermee omgaan. Luisteren is wel het sleutelwoord van vandaag, luisteren en onthouden.

In de stilte kunnen horen
wat de Here tot mij zegt,
hoe moeilijk is dat om te doen
en wat versta ik Hem soms slecht.
Ik wil de dingen graag onthouden,
zodat ’t een stuk herkenning geeft
waarop ik meteen kan reageren
        opdat Zijn woord echt in mij leeft!