Willekeurige bemoediging
  • En toen boog ze haar hoofd…
    Ik zag een documentaire op de televisie, waar werd getoond- en verteld over hoe misdadigers en slachtoffers, of nabestaanden van …
Recente reacties
Archief

CD: U bent er altijd

Here is the Music Player. You need to installl flash player to show this cool thing!

8 oktober 2005

Koningskinderen, wij zijn kinderen van de Allerhoogste Koning. Onze vroegere voorganger vertelde eens een verhaal uit zijn eigen leven. Hij was vertegenwoordiger en in die tijd reed hij zijn klanten af op een bromfietsje. Zo was hij op een morgen weer eens onderweg naar een klant, toen hij zomaar op een vuilnisbak 2 mooie matten zag liggen. Deze man was echt iemand die met plezier naar rommelmarkten ging en altijd wel met iets naar huis kwam wat hij mooi vond. Dus toen hij deze matten zag liggen is hij gestopt, heeft de matjes netjes opgerold en ze achterop zijn bromfiets gebonden. Tevreden met zijn vondst reed hij verder naar zijn klant. Toen hij een poos later langs dezelfde weg terugreed, zag hij een vrouw staan met twee agenten aan haar zijde en toen ze deze voorganger dichterbij zag komen begon ze druk naar hem te gebaren en riep naar de agenten: dát is hem, dát zijn mijn matten, dát is de dief……De voorganger schrok hier uiteraard van en stapte van zijn bromfiets af om te informeren wat er aan de hand was. Het bleek dat deze vrouw haar matjes aan het uitkloppen was en zich toen met schrik herinnerde dat ze melk op het fornuis had staan. Ze was bang dat de hele boel overkookte en had éventjes haar matjes op de vuilnisbak gelegd om het gas uit te gaan doen. Precies in dát ene onbewaakte moment was onze voorganger dus langsgereden en had de matjes zien liggen en ze meegenomen omdat hij dacht dat ze op die vuilnisbak lagen om weggegooid te worden.

Toch had onze voorganger hier wel een les van geleerd, nadat hij doorreed en nog overdacht wat er allemaal gebeurd was, sprak de Here tot zijn hart en vroeg hem waarom hij die matjes had meegenomen. Wel, dat was omdat ze nog zo mooi waren. En op dat moment zag hij in gedachten hoe prinses Beatrix door de stad zou lopen en langs de vuilnisbakken zou snuffelen om te zien of er nog iets bruikbaars voor haar te vinden was. Dit beeld was zo absurd, dat de voorganger erom moest lachen. Maar de Here sprak in zijn hart: jij bent óók een Koningskind, jij hebt het niet nodig om je spullen tussen het vuilnis te zoeken. Al wat je nodig hebt kun je bij Mij komen ophalen, zodat je aan niets gebrek zult hebben.

Toen ik zo terugdacht aan dit verhaal, bedacht ik me dat we toch nog veel te vaak vergéten dat we Koningskinderen zijn. Nog veel te vaak gedragen wij ons als een soort van bedelaars. We graaien hier of daar een bijbeltekst vandaan, als een armzalig hapje “eten” en dan ook dikwijls nog hetzélfde, terwijl Gods woord zó rijk is aan verscheidenheid. Gods woord is als een welvoorziene dis, waarvan je kunt nemen wat je nodig hebt en waarvan je totaal verzadigd kunt worden. Bovendien zal het je helpen om te groeien en om sterk te worden. We hebben Gods woord nódig in ons leven. Verder hebben we de mogelijkheid om ons te laten bekleden met die witte klederen, maar we lopen in lompen, vuil en bevlekt. Onze voeten zijn een prooi voor de satan, stoffig van de zonde, waar hij zich in vast kan bijten. Terwijl we ze kúnnen beschermen door ze te schoeien met de bereidvaardigheid van het evangelie des vredes………………….

Hier wil ik voor vandaag even stoppen, en morgen wil ik graag nog wat verder op dit onderwerp doorgaan. Misschien kunnen we vandaag eens naar onszelf kijken en proberen erachter te komen of we ons ook werkelijk gedragen naar de status die wij hebben, die van “Koningskinderen” óf dat we ons soms tóch nog als “bedelaars” voelen en gedragen?

Bedelaar of Koningskind?
dat is dit keer de vraag,
iets dat ‘k onderzoeken wil,
dat ik bekijken ga vandaag.
Want vaak ben ik mij niet bewust
van mijn Koninklijke bloed,
en leef ik als een bedelaar
zonder kracht en zonder moed.

facebooktwittergoogle_plusredditpinterestmail


4 + 1 =