Gisteren was ik in de bouwmarkt en ik stond in een rij voor de kassa, en voor me stond een vader met zijn zoontje van een jaar of 7. En terwijl ik stond te wachten zag ik hoe het jongetje een zakje m&m’s pakte en tegen zijn vader zei:”pap, zullen we dit meenemen voor mama?” en de vader zei nee, en toen zei het jongetje:”maar mama vind dit toch zo lekker?” En het ontroerde me terwijl ik dit zo stond te bekijken en te beluisteren. Zo lief, zo’n jongetje die daar staat en dan ineens iets ontdekt waar hij zijn moeder een plezier mee kan doen.
Meestal zijn kinderen van die leeftijd bezig om hun ouders om te praten dingen te kopen waar zijzelf plezier in hebben en heel dikwijls kunnen kinderen dan zelfs in kleine monstertjes veranderen als ze hun zin niet krijgen (niet altijd hoor).
Maar dit kind deed me wat, zijn ogen zagen niet de dingen die hij graag had, zijn ogen zagen de dingen waar zijn moeder blij van zou worden.
Hij vroeg niets voor zichzélf, hij wilde graag iets géven, uit de pure liefde van zijn kleine kinderhartje.

Tja, en dan gaan mijn gedachten natuurlijk verder dan dit voorval, dan denk ik aan mijn eigen hart en aan de dingen die mijn ogen zien en aan de vragen die ik aan mijn “Vader” stel………………………

Psalm 19:15 zegt: Mogen de woorden van mijn mond en de overleggingen van mijn hart U welgevallig zijn, o Here,  mijn rots en mijn verlosser.

Wat zijn de overleggingen van mijn hart? Hoe ziet het er vanbinnen uit? Heb ik een ontevreden, begerig, ondankbaar, boos of jaloers hart? Óf heb ik een blij en tevreden en dankbaar hart vol van de vrede van God?
Dat hangt, denk ik, toch wel af van de manier waarop ik de dingen bekijk, als ik bij alles wat ik zie denk, “dat wil ik ook, waarom hij wel en ik niet, waarom heb ik altijd pech, waarom krijg ik nou dat éne niet dat ik zó graag wil hebben?” dan denk ik dat ik op den duur een hart vol wrok en onvrede zal krijgen, maar als ik blij en dankbaar ben voor alles wat ik wél heb en voor alle zegeningen die mij ten deel vallen dan zal mijn hart er heel anders uit zien.

Iedere morgen als ik hier in mijn hoekje aan het bidden ben, dan zeg ik: “Here laat mij vandaag mogen zien met Uw ogen, mogen horen met Uw oren en mogen voelen met Uw hart”. En ik kan je zeggen dat je daadwerkelijk de dingen heel anders gaat bekijken en dat er een verlangen komt om mensen blij te maken. En in de allereerste plaats is er het verlangen om God blij te maken, en dan is het gebed niet langer een waslijst van vragen en wensen, maar dan is het gebed een tijd van danken voor alle goede dingen die ik van Hem mocht ontvangen en waar ik zó enorm blij mee ben en dankbaar voor ben en die dank wil ik Hem géven.
En daarnaast is het zo dat ik in principe, net als dat jongetje, naar mijn Vader opkijken zeg, “ik weet waar U hem of haar blij mee kunt maken, wilt U dat doen?”…………

Uw ogen zien de diepten Heer,
de diepten van de mens,
Uw oor hoort ieder hulpgeroep
Uw hart verstaat elke wens.
Ik dank U voor Uw goedheid Heer
voor Uw liefde en Uw geduld,
laten mijn woorden U welgevallig zijn
en laat mijn hart met Uw vrede zijn vervuld.