Er wordt weleens gezegd “als God ergens een deur sluit, dan opent Hij ergens anders een venster”. Misschien heb je dat ook weleens gehoord? Éen voorbeeld in de bijbel waar door God zelf een deur wordt gesloten kun je vinden in het verhaal van Noach. Noach had jaren en jaren aan de ark gebouwd, en dan komt de dag dat alle dieren aan boord gaan, ook hijzelf en zijn familie, dan staat er in Genesis 7:16b: en de Here sloot de deur achter hem. En Noach was met zijn gezin in die ark, buiten begon het te regenen en het hield niet meer op, je kunt je voorstellen hoe de mensen, die Noach eerst hadden uitgelachen, nu aan de ark komen bonzen en roepen en schreeuwen om binnen te mogen komen, maar God zelf had de deur dichtgedaan, Noach kón hem niet openen, hij kon dus ook niemand meer binnenlaten, maar hijzelf of een ander lid van zijn gezin kon ook niet naar buiten. Zo moeten ze maandenlang in die ark blijven, en toen God de opdracht gaf om de ark te bouwen, had Hij ook gezegd dat er een venster in de ark gemaakt moest worden en dan staat er dat hij die een el van boven af moest werken. Dat venster zat dus hoog in de ark, het enige uitzicht dat Noach had, was naar boven. Hij kon door dat venster niet naar beneden kijken, dat kun je ook afleiden uit het feit dat hij, nadat ze maanden in de ark geweest waren, eerst een raaf en vervolgens nog 3 maal een duif uit dat venster naar buiten laat gaan, om te zien of de aarde al aan het opdrogen was. Áls Noach wél uit dat venster naar de aarde had kunnen kijken, had hij zelf kunnen zien of het al droog werd. En pas als de duif de derde maal, niet weer terugkeert in de ark, maakt Noach daaruit op dat het droog begint te worden, dan verwijdert hij het luik en kan vervolgens zelf gaan zien of het al opdroogt. Dan, uiteindelijk, na 1 jaar en 10 dagen, kunnen ze de ark verlaten en hun voeten op het droge land zetten. En dan krijgen ze van God de opdracht mee om vruchtbaar te zijn, talrijk te worden en de aarde te vervullen.

In ons leven kan het ook weleens zo zijn dat we onderweg zijn, we leven ons leven,  we maken plannen en ook al zijn het plannen waarvan we denken dat ze Gode welgevallig zijn, kan het soms weleens zo zijn dat God een deur dichtmaakt, en dat wijzelf niet in staat zijn om hem weer te openen.

En het lijkt alsof al onze plannen in duigen vallen, alsof er niets meer van terecht zal komen. Maar dan mogen wij toch weten dat er een venster is, een venster met een uitzicht naar boven, en juist het feit dat we dat uitzicht naar boven hébben, is zo bijzonder. God wil dat onze blik op Hem gericht is, niet op de problemen en zorgen, of ook de verleidingen van deze tijd. En wij mogen opzien naar boven en wachten totdat Hij het teken geeft dat het tijd is om verder te gaan. En Noach en zijn gezin waren heel ergens anders toen ze uit de ark kwamen, want ze waren niet op dezelfde plaats gebleven, ze hadden op de wateren gedreven en waren naar een plaats gevoerd waar God ze hebben wilde……. Als het in ons leven zo is, dat we niet weten hoe nu verder, dan is het goed om uit dat venster naar boven te kijken, en om terwijl wij wachten, bezig te zijn met geestelijk te groeien, onszelf te voeden met Gods woord, ons mee te laten voeren op de wateren van Gods geest, en zo te groeien en in ons geloofsleven verder te komen. Dan kómt er een moment dat God zegt, “nu mag je verder en nu ga Ik nieuwe deuren voor je openen”. En dan krijgen ook wij de opdracht mee om vruchtbaar te zijn, talrijk te worden en de aarde te vervullen.

Als U een deur sluit voor mijn ogen
en ik sta ongewild daar stil,
dan is het goed om U te vragen
naar Uw doel met mijn leven, naar Uw wil.
Als het lijkt alsof de dingen wat stagneren
en mijn plannen vallen voor mijn voeten neer,
dan wil ik mij door U graag laten brengen
waar U mij hebben wilt, oh Heer.