Mijn eerste baantje toen ik van school kwam, was bij een bank. Ik was net 2 weken 15 en ik wilde niet verder leren maar ik wilde liever werken en toen ben ik bij deze bank terechtgekomen. Ik heb daar veel geleerd en van lieverlee mocht ik ook meer dingen doen en één van de dingen die ik mocht doen was, mensen begeleiden die een safeloketje hadden, die loketjes waren beneden in de kluis en dan hadden de mensen zelf een sleuteltje en de bank had ook een sleuteltje en deze twee sleutels waren samen nodig om dat loketje te openen. En als ik dan samen met de cliënt het loketje had geopend, dan was er beneden in die kluis ook een kamertje waar men dan rustig kon gaan zitten om bijv. couponnetjes te knippen of andere dingen te doen en dan liet je zo’n cliënt daar achter en dan was er een groot hek dat dicht ging zodat niemand anders daar naar binnen kon. En als men dan klaar was dan kon je op een bel drukken en dan ging ik, of iemand anders weer naar beneden om het hek te opnenen zodat de cliënt eruit kon. De bank waar ik werkte was altijd geopend tot 4 uur en dan ging de deur dicht en dan werkten wij nog door tot 5 uur. En op een middag ging net na vieren de bel, dus ik ging naar de deur, doe hem open en kijk naar alle kanten, niets te zien. Dus wij dachten aan kwajongens, maar na een aantal minuten ging weer de bel, ik ga weer naar de deur, wéér niets te zien dus ik doe hem weer dicht en ga weer terug. Na nog een aantal minuten gaat wéér die bel en voor de derde keer loop ik er naartoe en zie wéér niets. En ik loop voor de derde keer terug en ik hoor ineens vanuit de diepte een stem die roept “hallo, ik zit hier nog” wat bleek nou, het was niet de bel van de buitendeur, maar de bel van de kluis beneden en het was een man die beneden nog in de kluis was die gebeld had en wij dachten dat het van buiten kwam. Uiteraard hebben we deze man onmiddellijk bevrijd en hij kon er wel om lachen, maar vanmorgen kwam mij dit verhaal zo in gedachten.

Ik dacht daarbij aan Samuël, Samuël was bij Eli gekomen om onder zijn toezicht in de dienst des Heren te werken. En op een avond gaat Samuël slapen en dan hoort hij ineens zijn naam noemen en hij denkt dat het Eli is en hij gaat naar hem toe en dan zegt Eli dat hij hem niet geroepen heeft en Samuël gaat weer terug naar bed, en zo gebeurt het nog 2 keer en elke keer gaat Samuël naar Eli en elke keer zegt Eli dat hij hem niet geroepen heeft. Maar de derde keer beseft Eli dat het God moet zijn die Samuël geroepen had en dan zegt hij in vers 9 van hoofdstuk 3: Ga heen, leg u weer neer, en als Hij u roept, zeg dan: spreek Here, want Uw knecht hoort. En Samuël ging heen en legde zich weer op zijn plaats neer. Toen kwam de Here, bleef daar staan en riep als de vorige keren: Samuël, Samuël! En Samuël zeide: Spreek, want Uw knecht hoort.

Samuël kende de stem van de Here nog niet en daarom dacht hij dat het Eli was die hem riep, maar uiteindelijk kwam hij er toch achter dat het de stem van de Here was die hem riep en dan zegt hij: “Spreek, want Uw knecht hoort”.
Hij luistert naar de stem van de Heer en leert ook op die manier Zijn stem verstáán.
En een volgende keer is het dan makkelijker om die stem ook te herkennen.

Ook voor ons is het belangrijk om de stem van de Here te verstaan en te herkennen, en je ziet in het verhaal van Samuël, dat Samuël in de rust was en in die rust komt de stem van de Here die hem roept, bij ons is het heel vaak andersom, dan zijn wij degenen die roepen en we rennen als het ware bij de Here naar binnen om daar al onze vragen en noden en verlangens neer te leggen en zodra we dat gedaan hebben dan zijn we alweer weg… En de Here zal zéker onze stem kunnen herkennen, maar andersom…..?

Klaagliederen 3:25-26 zegt: Goed is de Here voor wie Hem verwachten, voor de ziel die Hem zoekt; goed is het in stilheid te wachten op het heil des Heren.

Stilte, juist in de stilte kun je Zijn stem horen, en tegenwoordig is alles rumoerig en druk en gehaast en dan is het zo belangrijk om die stilte te zóéken, plaats te maken in ons drukke leven, ruimte te maken voor de Here en te luisteren naar Zijn stem en dan net als Samuël te zeggen: “Spreek Here, want Uw kind hoort”.

Ook ik wil net als Samuël
Uw stem goed kunnen horen,
Ik wil de stilte zoeken Heer
en ‘k open voor U mijn oren.
Wanneer U zacht mijn naam noemt
wil ik U graag verstaan,
en zeggen: “Here spreek tot mij
ik neem Uw boodschap aan“.