Eigenlijk werd ik vandaag nog eens aan die verloren zoon herinnerd, en dan niet zozeer aan hemzelf, alswel aan zijn broer. Die verloren zoon had een grote mond tegen zijn vader, hij was ondankbaar, onrustig, ontevreden en hij wilde weg. Hij eiste zijn deel van hun bezit op. Die vader verdeeld onder die twee het bezit, waarop de jongste de hele boel verkoopt en vertrekt. Vervolgens verkwist die jongste zoon al het geld, komt in grote problemen en verschijnt uiteindelijk met hangende pootjes weer thuis alwaar hij door zijn vader met open armen wordt ontvangen. En of dat allemaal nog niet genoeg is, krijgt hij een prachtig kleed, een ring aan zijn vinger en schoenen aan zijn voeten. Het gemeste kalf wordt gehaald en geslacht en er wordt feest gevierd.

Het is trouwens wel erg mooi, deze zoon had in zijn ellende beseft dat hij totaal verkeerd bezig was geweest en dan is het eerste dat hij zegt als hij bij zijn vader komt : Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en voor u, ik ben niet meer waard
uw zoon te heten. Lucas 15:21. Hij heeft oprecht berouw en als hij dat betoont dan is het ook goed, dan wordt er niet over doorgezeurd, en het mooie vind ik dan, hij krijgt een kleed, een symbool van vergeving (een kleed overdekkend de zonde) hij krijgt een ring aan zijn vinger, een symbool van een verbond van trouw tussen hem en zijn vader, hij krijgt schoenen aan zijn voeten, een symbool van bescherming (zodat ze niet meer vuil/zondig kunnen worden) en dan krijgt hij heerlijk te eten, daar waar zijn leven een en al leegte en honger was, mag hij zich nu verzadigen met het beste voedsel wat er maar te vinden was. Het is feest, er is blijdschap. En dit vind ik zo’n bemoedigende gelijkenis ook voor ons, want zoals deze vader van zijn zoon houdt, zo houdt God, onze hemelse Vader, van ons. Ook dit is weer een gelijkenis, dus een menselijk verhaal, bedoeld als een afspiegeling van de hemelse normen die de Here God er voor ons op na houdt, zoveel liefde spreekt hier uit, zoveel genade ook.

Maar dan die andere zoon, hij voelt zich tekort gedaan, verongelijkt, de brutale krijgt alles en voor hem is er nooit zoveel moeite gedaan. Hij wil ook absoluut niet daar naarbinnen gaan waar het feest is, en als zijn vader hem dan persoonlijk komt vragen en komt halen, weigert hij en gooit zijn vader al zijn verwijten voor de voeten.
Hij zegt : Zie, zovele jaren ben ik al in uw dienst en nooit heb ik een gebod over- treden, maar mij hebt gij nooit een geitenbokje gegeven om met mijn vrienden feest te vieren. vers 29. Deze jongen had zijn best gedaan om het goed te doen, maar hij had het nooit echt begrepen, want die woorden “zovele jaren ben ik al in uw dienst” geven zijn onbegrip weer. Hij gedroeg zich dus als een knecht, hij probeerde de liefde, de aandacht en het bezit van zijn vader te verdienen terwijl hij de zoon des huizes was en het dus niet nódig had om het te verdienen. Dan zegt die vader in vers 31 : Kind, gij zijt altijd bij mij en al het mijne is het uwe. Wij moesten feestvieren en vrolijk zijn, want uw broeder hier was dood en is levend geworden, hij was verloren en is gevonden. Deze oudste zoon had alles kunnen nemen wat hij maar gewild had, al wat van de vader was, was ook van hem, dat geitebokje had hij gewoon mogen nemen, de aandacht van zijn vader had hij kunnen krijgen als hij maar naar vader toegegaan was, maar daar had hij geen tijd voor hij werkte voor vader, zonder dat persoonlijke contact met hem te hebben. Want als hij met zijn vader gesproken had, dan had hij allang geweten dat hij mocht nemen van de rijkdommen van zijn vader. De jongste zoon wist dat hij het helemaal verknoeid had en ontving met grote dankbaarheid zijn vaders genade, maar de oudste vond dat hij het allemaal verdiend had en weigerde elke genade.

We kunnen soms zo bezig zijn met het “werken voor God”, en dat kan zijn op elk denkbaar vlak. Er is ook niets mis mee om bezig te zijn voor Hem, zolang Hijzélf maar niet vergeten wordt. Als we maar tijd apart zetten om met Hem te spreken, om dat één op één contact met Hem te hebben. En dan ga je de rijkdommen ont-
dekken die we mogen bezitten. Geestelijke rijkdommen waar we mee verzadigd mogen worden. Een klein voorbeeldje wil ik geven, één van de dingen die wij heden ten dage het hardste nodig hebben in deze voortrazende maatschappij, is rust! Innerlijke rust wel te verstaan, een rust die ervoor zorgt dat we gaande en staande kunnen blijven zónder totaal gestresst te raken. En dan kunnen we misschien weleens mopperen dat we geen rust krijgen, terwijl we dat toch zó hard nodig hebben. Nou, dan staat er in Gods woord in Filipp.4:6-7 (uit Het Boek) : Maak u nergens zorgen over, maar bid voor alles. Vertel God al uw problemen en verlangens en vergeet vooral niet Hem te danken voor alles wat Hij doet. Dán zult u de vrede van God ervaren, een vrede die ons menselijk besef te boven gaat en die de wacht houdt over uw hart en gedachten, omdat u in Christus Jezus bent.
Dus op deze manier kunnen wij onze rust en vrede ophalen bij onze Vader, door met Hem in gesprek te gaan én te blijven, Hem alles te vertellen, en dan vult Zijn vrede ons hele hart, dat kun je niet verdienen, dat is pure genade. Mooi toch hè?

      Een verhaal over twee zonen
één verloren en één getrouw,
de één wilde alles zelf verdienen
maar de ander had berouw.
De vader schonk genade
die was bedoeld voor alletwee,
de “slechte” nam het aan
maar de “goede” die zei: nee!