Wat mij nou zo opvalt vandaag de dag, is, dat zoveel christenen bezig zijn met zóveel dingen. Alles interesseert hen, heel veel maakt hen bezorgd, allerlei dingen worden rondgesproken en doorgesproken. Waarschuwingen over dingen die het einde der tijden kenmerken, politiek, terrorisme, nou ja, noem het maar op, teveel eigenlijk. En natuurlijk zijn dit best belangrijke dingen, dat zal ik niet ontkennen. Maar één ding valt mij steeds meer en meer op, dátgene waar men het minst mee bezig is, is zichzelf. En dan bedoel ik hier dus duidelijk dat men tegenwoordig niet meer echt geneigd of ook gemotiveerd is, om zichzelf eens onder de loep te nemen. Men is met van alles bezig, behalve met het eigen hart. En hou me ten goede, ik heb het over “veel” christenen en niet over “alle” christenen. Dit hoef je je alleen ter harte te nemen als deze “schoen” je past.

We leven in een ernstige tijd, er gebeuren heel veel nare dingen, er is van alles aan de hand en natuurlijk raakt dat ons allemaal. Toch is ook dit weer zoiets waar we heel voorzichtig mee moeten zijn. De duivel zal álles proberen om ons af te houden van datgene wat het allerbelangrijkste in ons leven moet zijn, nl. onze relatie met de Here God en de Here Jezus. Het spreken met Hem, het overleggen met Hem, het delen met Hem, het schuilen bij Hem, het luisteren naar Hem, het gehoorzamen aan Hem, het volgen van Hem………….We kennen allemaal de uitdrukking wel: ik volg het nieuws op de voet, vooral gebruikt bij nieuwe en ernstige feiten. Of deze: ik volg iedere dag die en die soapserie, of: ik volg de laatste modetrents, ik volg een nieuw dieetplan, of weet ik wat, zoveel dingen kunnen er zijn die wij “volgen”.

Als je dingen “volgt”, dan houdt dat in dat je deze dingen in het oog houdt en precies op de hoogte wilt blijven van hoe alles zich ontwikkelt, dat je ermee bezig bent, erachteraan gaat, oplet wat ermee gebeurt………kortom, je oog is gericht op dátgene wat je volgt, maar houden we daarbij de Here Jezus nog wel in het oog? Houden we het wérkelijke doel, het eenmaal leven bij God, nog in het oog? Óf is dat iets wat we gemakshalve nog eventjes ver van ons bed houden? Iets wat we liever toch niet té dichtbij willen halen? Of wellicht iets waar we ons helemaal geen zorgen over maken omdat we er toch wel zullen komen?

Ik roep iedereen vandaag op om zich vanaf dit moment ernstig zorgen te maken!! De bijbel zegt in Hebr.12:1-3 : Daarom dan, laten ook wij, nu wij zulk een grote wolk van getuigen rondom ons hebben, afleggen alle last en de zonde die ons zo licht in de weg staat, en met volharding de wedloop lopen, die vóór ons ligt. Laat ons oog daarbij alleen gericht zijn op Jezus, de Leidsman en voleinder des geloofs, die, om de vreugde, welke vóór Hem lag, het kruis op Zich genomen heeft, de schande niet achtende, en gezeten is ter rechterzijde van de troon Gods. Vestig uw aandacht dan op Hem, die zulks een tegenspraak van zondaren tegen Zich heeft verdragen, opdat gij niet door matheid van ziel verslapt.

Hier wordt een oproep gedaan om “af te leggen” dus, zelf uit ons leven weg te doen, álles wat een obstakel zou kunnen vormen tussen ons en God, want dit woord is ook vandaag, voor ons, nog heel actueel en belangrijk. Vervolgens mogen we de wedloop lopen die voor ons ligt en daarbij moet ons oog alleen gericht zijn op Jezus. Op niets anders dan Jezus, onze Leidsman, Degene die ons in alle dingen de weg wil wijzen. Hém moeten we volgen, niet allerlei andere dingen, alleen Hem. “Vestig uw aandacht dan op Hem”. Waarop is onze aandacht gevestigd? Een vraag die een ieder alleen voor zichzelf kan beantwoorden, maar wél een vraag die we ons iedere dag opnieuw moeten stellen. Wat gaat er om in ons hart, waar praten we over met anderen, wat houdt ons bezig?

Het is goed om alert te zijn op alles wat er in de wereld gebeurt, want ook daarin zien wij de tekenen der tijd, het is goed om te bidden voor mensen in nood, voor gebieden waar rampen zich voltrekken, voor slachtoffers van terroristische activiteiten, voor de vrede van Jeruzalem, voor alles wat er zo dagelijks aan ons oog voorbijtrekt. En dit laatste woord is belangrijk, het moet “aan ons oog voorbijtrekken” met andere woorden, wij lopen die wedloop, we zijn met elkaar op weg en ons oog moet daarbij dus alleen gericht zijn op Jezus. Maar langs die weg die wij gaan, komen we iedere dag nieuwe dingen tegen die ons raken, we mogen daar soms even bij stilstaan, maar we blijven op weg, we blijven verdergaan en die dingen moeten dan achterblijven, ons oog moet er niet aan blijven hangen, dáárom staat er ook dat we de wedloop moeten lopen die “vóór” ons ligt, al wat we daarbij passeren moeten we ook weer achter ons laten.

De Here Jezus had óók Zijn einddoel in het zicht, vantevoren ervoer Hij al de vreugde die Zijn offer teweeg zou brengen, zowel bij Zijn Vader, alsook bij de mensen, en dát hield Hij in het oog en daardoor was Hij in staat om Zijn werk, Zijn wedloop tot een goed einde te brengen. Wij hebben een eeuwige heerlijkheid te verwachten, maar er zijn wel voorwaarden aan verbonden om eenmaal daar aan te komen. En de belangrijkste voorwaarde is, dat we Jezus in het oog houden, en Hem volgen. Maar om iemand te volgen moet je Hem wel eerst kunnen zien.

Het verhaal van de Emmaüsgangers kennen we wel, hoe de Here Jezus na Zijn opstanding met deze mannen meeliep en onderweg spraken zij over de dingen van God. Als ze bij hun huis zijn aangekomen, nodigen ze de Here Jezus uit om bij hen binnen te komen en dan staat er in Lucas 24:29b-32 : En Hij ging binnen om bij hen te blijven. En het geschiedde, toen Hij met hen aanlag, dat Hij het brood nam, de zegen uitsprak, het brak en hun toereikte. En hun ogen werden geopend en zij herkenden Hem; en Hij verdween uit hun midden. En zij zeiden tot elkander: Was ons hart niet brandende in ons, terwijl Hij onderweg tot ons sprak en ons de schriften opende? 

Zij waren onderweg met Hem, maar ze herkenden Hem niet, pas toen Hij het brood met hen brak herkenden zij Hem. Waar kunnen wij de Here Jezus beter leren kennen of duidelijker zien dan in de bijbel, in het woord van God? Op het moment dat wij daar mee bezig zijn, wil Hij Zich in ons leven openbaren, Zichzelf bekend maken. Dáár kunnen wij Hem zien en dáár kunnen wij Hem in het oog houden, dáár ook, vinden wij verkwikking voor onze ziel, zodat we niet mat worden. Het hemels Vaderhuis, dát is ons doel, en al het andere moeten we wegdoen en achterlaten.

Ik loop de wedloop, en ik houd
U Here steeds in ’t zicht,
U bent mijn Leidsman elke dag
U maakt mijn paden licht.
Ik wil U kennen, meer en meer
‘k Wil U zien op elk moment,
mijn oog is steeds op U gericht
tótdat ‘k zal komen, waar U bent.