Geen blogje, wel een blogje? Eigenlijk had ik besloten er geen te doen omdat ik vandaag al vroeg naar het oogziekenhuis moet en me daarvoor op tijd moet klaarmaken. Maar gisteravond, toen ik nog moest wachten tot Manuel, mijn zoon, er was, heb ik de tijd gebruikt om toch nog een blogje te maken.

Maandagavond:

Vanmorgen vrij vroeg ging ik Simon uitlaten en hier in Zeeland stormde het toen al heel hard. Het regende niet en ik vond het eerlijk gezegd heerlijk om zo buiten te lopen en de wind te trotseren. Ik genoot er echt van, totdat…….

Ik loop altijd in het park (met veel bomen). dat gelijk achter mijn huis ligt en zo ook vanmorgen, en in eerste instantie had ik niets in de gaten, liep alleen maar te genieten, maar toen kwam er ineens een enorme windstoot die de bomen allemaal één kant op deed buigen en waarbij er grote takken van die bomen werden afgerukt en zo de stoep en de straat op vlogen. Ja, tóén schrok ik wel even en ben maar een kant op gegaan waar geen bomen stonden. Hoe kan dan ineens je gevoel meteen zo’n omslag maken. In eerste instantie voelde ik me veilig en prettig en had plezier in de wandeling, maar even daarna voelde ik me zéker niet meer veilig en vond ik het onder die bomen helemaal niet meer prettig en keek steeds om mij heen of de bomen ver genoeg van mij af stonden om er langs te lopen met Simon. Brrr, ik was blij toen ik weer thuis was. Voor de rest van de dag heb ik wel uitgekeken waar ik ging lopen. En toen ik ’s avonds op het nieuws zag wat er allemaal gebeurd was en hoeveel bomen ontworteld waren en hoeveel andere ongelukken er gebeurd waren, drong pas echt goed tot me door hóé gevaarlijk die storm eigenlijk was. Maar mijn veiligheidsgevoel was absoluut weg na dat voorval.

Even daarna kwam mijn hulp en hij vertelde dat er in het weekend, toen hij met zijn gezin weg was, bij hem ingebroken was en dat hij 2 laptops miste. Hij had al aangifte gedaan en nu volgde er een hele rompslomp waar hij tegenop zag. Het ergste is dat inbrekers niet alleen je spullen stelen maar óók je gevoel van veiligheid en dát is nog het allerergste.

Ook in ons geestelijk leven  hebben we met een dief te maken. In Joh, 10:10 staat: De dief komt niet dan om te stelen en te slachten en te verdelgen; Ik ben gekomen, opdat zij leven hebben en overvloed. Die dief is de satan die alles in het werk zal stellen om onze rust en onze vrede te stelen en om ons gevoel van veiligheid van ons af te nemen. Toch kan de satan niet inbreken bij ons tenzij we hem dat toestaan door gehoor te geven aan de verleidingen waaraan hij ons elke dag opnieuw blootstelt. Mijn broer zei het een keer zo mooi: “de satan gooit briefjes bij ons naarbinnen, hierbij bedoelde hij de gedachten die bij ons binnenkomen, maar wij hebben de keuze om die briefjes ongelezen weg te gooien, inplaats van ze eerst te openen, want juist daardoor wordt de verleiding ons vaak te machtig”. Gedachten kun je niet tegenhouden, ze komen zonder uitnodiging. Je kunt ze echter wél beletten om verder bij je binnen te komen en daar hun invloed uit te oefenen door ze heel bewust weg te doen en je gedachten te focussen op andere dingen met behulp van een mooi lied of een bijbelvers of gedeelte, zoals  Hebr. 4:12 zegt:Want het woord Gods is levend en krachtig en scherper dan enig tweesnijdend zwaard en het dringt door, zó diep, dat het vaneenscheidt ziel en geest, gewrichten en merg, en het schift overleggingen en gedachten des harten;

Het woord van God is zo veelzijdig, het bemoedigt, vertroost, geeft raad, is sterk en krachtig, beveiligt tegen inbreken, is als een wapen dat wij ter hand mogen nemen om de vijand te verslaan, het is als een lamp dat ons pad verlicht, het heeft scheppende kracht, het brengt nieuw leven voort, het leert ons hoe wij moeten leven, maar bovenal laat het ons zien wie God is! En door dit woord te lezen en toe te passen in ons leven, door het persoonlijke contact dat wij met de Here God mogen hebben, worden wij bomen die diep geworteld zullen zijn en als in ons leven dan de storm tekeer gaat, zoals dat vandaag in de natuur zo was, zullen wij wellicht wél meebuigen maar nooit breken!