31 maart 2008
Jezus was de grootste schat die de Vader bezat
Gisteren was ik in de samenkomst en tijdens de zangdienst werd er een lied gezongen dat mijn hart zó geraakt heeft dat ik niet meer mee kon zingen. De tranen liepen over mijn gezicht en ik kon daar alleen maar staan en mijn handen opheffen naar de Here om Hem mijn dank en eer te brengen. Het was zo’n bijzonder moment, er was zo’n atmosfeer van heiligheid. Sowieso ben je de laatste weken al bezig met de lijdenstijd en de dood van de Here Jezus, en dan gisteren het feest van Zijn opstanding. Maar alles bij elkaar is het zo’n enorm werk wat de Here Jezus heeft gedaan. En dan dat lied, er was één regeltje dat me zó aansprak en me in tranen bracht, onmachtig om verder te zingen. Het lied dat we zongen was nummer 615 uit Opwekking:
Dank U voor het kruis Heer,
dank U dat U stierf voor mij.
U droeg al mijn schuld en pijn;
nu ben ik rein;
Uw liefde wast mij schoon.
dank U dat U stierf voor mij.
U droeg al mijn schuld en pijn;
nu ben ik rein;
Uw liefde wast mij schoon.
Dank U voor Uw offer;
vastgenageld aan het kruis.
Liefdevol vergeeft U mij,
U leeft in mij
en omamrt mij als Uw zoon.
Waardig is het Lam
zittend op de troon.
Zegevierend voor altijd
draagt U de hoogste kroon.
Hoog verheven Heer,
Jezus Zoon van God.
De hemel gaf ons haar grootste schat.
Waardig is het Lam,
waardig is het Lam
.
Dat éne zinnetje, “De hemel gaf ons haar grootste schat”. toen ik dat zong brak er iets in me. Ik stelde me zo voor hoe geliefd de Here Jezus was, en hoe verschrikkelijk het was om Hem te laten gaan. Wat moet de Vader een immens verdriet gehad hebben, Hij wist hoe het Zijn Zoon op aarde zou vergaan, maar tóch heeft Hij Hem laten gaan, wat een enorme daad van Zijn kant voor ons. Hoe kunnen wij ons ooit indenken wat de Here God gevoeld moet hebben toen Hij Zijn Zoon zag, die van alle kanten belaagd werd, die miskend was, die de ene dag nog werd toegejuichd en de andere dag bespot en vernederd. Die ZIjn Zoon zag in Zijn doodsstrijd, en Hem zag hangen aan het kruis en niets mocht doen om Hem te helpen, ja meer nog, Hem alleen moest laten……………….het is met ons menselijk verstand niet te vatten. Maar mijn gevoel heeft er een fractie, slechts een fractie, van begrepen
