Na een aantal zeer intensieve en drukke weken wil ik deze laatste dag van het jaar 2007 niet voorbij laten gaan zonder toch een stukje ter afsluiting te schrijven en tegelijk opnieuw de draad op te pakken voor het nieuwe jaar.

Inmiddels zijn mijn dochter Joyce en ik, verhuisd naar Middelburg. Ik heb er al het een en ander over verteld en ik kan alleen maar zeggen dat de Here zó geweldig goed en trouw is. We hebben zo’n prachtig huis gekregen, grote woonkamer, drie slaapkamers, 2 toiletten, 2 gangetjes, fijne keuken en badkamer, een bergkamer binnenshuis en nog een schuurtje buitenshuis. 4 deuren die naar het tuintje gaan en een prachtig uitzicht op een stukje natuur. Kan het nog mooier? En daarbij alles heerlijk gelijkvloers én op de begane grond wat meteen al een zegen was omdat de lift kapot was toen we moesten verhuizen, dan hadden we een probleem gehad hè? We hebben van alle kanten hulp gekregen en ook dat is een zegening, het is echt een geschenk van de Here God, en in elke zin van het woord, ook financieel want ook daarin heeft de Here God wonderlijk voorzien en kan ik zeggen dat ik écht álles van Hem heb gekregen, is dat niet geweldig? En zo is het dan ineens alweer het einde van een jaar. Een moment voor veel mensen om nog eens terug te kijken op het jaar dat is geweest. Wanneer ik zelf terugkijk op het afgelopen jaar dan zijn er moeilijke dingen geweest, verdrietige dingen, maar ook hele mooie dingen. Veel heb ik hier op deze site ook gedeeld met de lezers. Maar bovenalles was er de nabijheid en de zegen van onze Hemelse Vader,
Hij is er altijd en met alles mag ik bij Hem terecht, dat is toch een geweldige rijkdom?
Vorige week werd ik wakker met een lied dat ik in een ver verleden altijd bij een tante hoorde, een Duitse tante, en het lied luidt vrij vertaald: 

God was zo goed voor mij,
ja God was zo goed voor mij.
Ik loof en prijs nu de Heer,
Hij was altijd nabij,
ja God was zo goed voor mij.

En zo is het ook, hier kan ik alleen maar “Amen” op zeggen vanuit een zeer dankbaar hart!!!

Toch is het dit jaar met gemengde gevoelens dat we de Kerstdagen hebben doorgebracht en ook nu de jaarwisseling beleven. Ik denk dat iedereen wel gezien of gehoord heeft wat een groot drama zich heeft afgespeeld in Arnemuiden, waar ik tot voor een paar weken ook nog woonde. Hoe daar 4 kleine meisjes zijn omgekomen bij een vreselijke brand. Wat verschrikkelijk voor deze ouders en andere familie om mee te maken. Ik kan me er geen voorstelling zelfs van maken hóé afschuwelijk dit moet zijn………………..Heel Arnemuiden is er stil van, onder de indruk, vooral natuurlijk de mensen die aan de overkant en in dezelfde straat wonen en die dit alles van heel nabij hebben meegemaakt hoe daar een wanhopige vader en moeder de straat op en afrennen en machteloos moeten toezien hoe hun kindjes omkomen in de brand. Ook de brandweermensen en andere reddingswerkers zijn er totaal kapot van. Als ouders zijnde word je toch helemaal gék van zoiets? We hebben er om gehuild, het raakt je zó enorm. In de kerken, en ik denk in veel kerken en gezinnen, is voor deze mensen gebeden en ons gebed is dat ze getroost mogen worden, bijgestaan in hun nood en dat er wellicht op een moment een opening zal komen voor de Here God om deze mensen Zijn ontferming aan te bieden. Met dit gebed gaan we 2007 uit en 2008 in, we mogen deze mensen niet vergeten, ze hebben zó onze gebeden nodig.

Toch kwam er ook een andere gedachte bij me boven, het was een beeld van een andere Vader. Een Vader die óók elke dag kinderen verliest en er óók machteloos bij moet toezien hoe ze omkomen. Onze Hemelse Vader heeft ieder mens gewild, ieder mens gemaakt in het verborgene van de moederschoot. Prachtig mooi en vol liefde heeft Hij vorm gegeven aan elk mensenkind. Ieder mens is door Hem zeer geliefd en Hij wil niets liever dan iedereen in Zijn Huis verwelkomen wanneer de tijd daartoe gekomen is, doch vele plaatsen zullen leeg blijven. Gods Vaderhart schreeuwt het uit van pijn en verdriet om al deze levens die verloren gaan maar Hij kan niets doen om ze te redden. Hij hééft alles al gedaan wat Hij kon, Hij gaf het liefste dat Hij had, Zijn Zoon Jezus, en het is aan ieder mens persoonlijk om het offer van de Here Jezus aan te nemen. Maken mensen die keuze dan mogen ze eenmaal bij Hem in het Hemelse Vaderhuis komen, maken ze die keuze niet, dan kunnen ze niet bij Hem komen, de keuze ligt bij ieder mens persoonlijk, vanaf het moment dat men oud en wijs genoeg is om ook zelf heel bewust deze keuze te maken. Maar wij, die al deze keuze gemaakt hebben en bij Hem horen, hebben wel een enorm grote verantwoording. Het is aan ons om de mensen om ons heen te vertellen wat de Here Jezus heeft gedaan, het is aan ons om door onze handel en wandel de liefde van de Here uit te dragen en Zijn warmte mee te delen aan hen die Hem nog niet kennen. De afgelopen dagen ben ik hier zo bij bepaald en me er zo weer opnieuw bewust van geworden hoe belangrijk dit is, en hoewel ik niet zo van goede voornemens houd (omdat ze toch nooit lang stand houden) ga ik wel met een heel bewust en gemeend gebed het nieuwe jaar in:

Ik bid U Heer met heel mijn hart
dat ik een instrument mag zijn,
ja dat ‘k Uw liefde brengen mag
in ’t hart van groot en klein.
‘k Wil hen de weg graag wijzen
opdat men U weer vindt,
want Uw hart, Vader God,
verlangt naar ieder mensenkind.

Ik wil iedereen een goed einde van 2007 toewensen en een heel zinvol begin van 2008. Dat het een vruchtbaar en zegenrijk jaar mag worden !