Willekeurige bemoediging
  • Nooit alleen.
    Wat vliegt de tijd toch voorbij, de weken, de maanden, de jaren, het lijkt wel steeds sneller te gaan allemaal. …
Recente reacties
Archief

CD: U bent er altijd

Here is the Music Player. You need to installl flash player to show this cool thing!

De taal van liefde.

Ik ben deze afgelopen dagen bij een lieve vriend geweest, waar het erg fijn en gezellig was. Er is daar ook een hondje, een heel lief beestje die, als je dan iets aan het eten bent, bij je stoel komt zitten, de ogen gefocust op dat wat je op je bord hebt, en dan  is ze gewend dat ze het allerlaatste stukje of hapje krijgt.
Ik wist dat wel, maar op een gegeven moment was ik iets aan het eten en het hondje zat naast mijn stoel, de ogen gericht op het bord, in de verwachting dat ze iets zou krijgen en zonder dat ik er erg in had, had ik het laatste hapje al zelf in mijn mond gestopt, zonder eraan te denken dat zij erop zat te wachten. Ik vond het zielig, zat ze daar zo trouw, zonder geluid, alleen maar te kijken en te wachten en ik had haar teleurgesteld. Ik vond het echt vervelend, maar een paar uur later was er weer iets te eten en opnieuw kwam ze trouw en vol verwachting naast mijn stoel zitten,  ik heb haar uiteraard toen niet vergeten en haar het laatste hapje gegeven, wat ze smakelijk opat. Ze was niet beledigd, ze was niet boos, ze keek me niet verwijtend aan, ze negeerde me niet, nee, ze gaf me zónder bedenken een tweede kans, en dat gaf me te denken.

ALs je I Corinthe 13 leest, dan gaat het daar over de liefde en een stukje uit dat hoofdstuk wil ik graag citeren vanaf vers 1-6(uit Het Boek) Als ik wel de talen van mensen en engelen zou spreken, maar geen liefde heb, klink ik als een dreunende gong of een schetterende cimbaal. Als ik Gods woord doorgeef, alle diepe dingen doorgrond en alles weet en al het geloof heb, zodat ik bergen kan verzetten, maar geen liefde heb, ben ik niets. Als ik mijn bezittingen stuk voor stuk uitdeel en mijn lichaam geef om te worden verbrand, maar geen liefde heb, dan heb ik er niets aan.
De liefde is geduldig,; de liefde is vriendelijk; de liefde is niet jaloers. Zij doet niet gewichtig en is niet trots. Zij kwetst niet, is niet egoïstisch en voelt zich nooit beledigd; zij neemt niemand iets kwalijk; zij is niet blij met onrecht, maar juist met de waarheid.

Dat is heel wat, en als ik dit lees dan wil ik mezelf daarin onderzoeken in hoeverre die liefde in mijn hart, in mijn leven, aanwezig is. Als ik denk aan dat kleine hondje, dat heeft me wat geleerd, door de manier waarop ze me zónder bedenken opnieuw volledig vertrouwde. Als ik daarbij denk aan dat gedeelte uit de Corinthen-brief dan moet ik vaststellen dat het bij mij best nog wel beter kan, en dat ik best nog wat meer van die onvoorwaardelijke liefde kan gebruiken, dan wil ik mij daarnaar uitstrekken. En mócht het dan zo zijn dat ik mij (terecht of onterecht) teleurgesteld voel in een ander, dan wil ik die ander nét zo onvoorwaardelijk opnieuw mijn liefde en vertrouwen schenken als dat kleine hondje en dan is het nu, vandaag, mijn verlangen dat ik mij hiervan bewust mag zijn in elke situatie en dat Gods liefde, meer en meer in mij zijn plaats zal krijgen, waardoor ik ook meer en meer vanúít die liefde zal reageren.

Uw liefde, Vader wil ‘k bezitten
en uitdelen aan iedereen,
en vanúít die liefde reageren
dwars door alle dingen heen.
Ik wil zo graag dat andere mensen
Uw grootheid zien in wat ik doe,
en dat ze U daarin herkennen
oh help mij Vader, leer mij hoe………!

facebooktwittergoogle_plusredditpinterestmail


5 + = 10