Het voetbal komt er weer aan, voetbaljournaals, beschouwingen, strategieën, opstellingen, noem het maar op, vanalles komt er weer voorbij op de tv. Zovele mensen zijn in de ban van het voetbal en evenzovele mensen gaan mee in de gekte van het gebeuren. Als het goed gaat, en Nederland scoort lekker, dan wil het nog wel, maar owee als het niet zo goed gaat, dan zijn er mensen die er totaal door van slag raken en er zelfs wel depressief van worden. Het lijkt alsof hun wereld vergaat. Ik heb ze meegemaakt hoor, zulke mensen.

Een heel aantal jaren geleden was er een WK. Mijn oudste broer was zendeling in Brazilië en met verlof in Nederland, mijn jongste broer logeerde een paar weekjes bij ons. Op een avond zou Brazilië tegen Nederland spelen en omdat mijn jongste broer destijds bij ons logeerde vond mijn oudste broer het leuk om dan die wedstrijd bij ons te komen kijken. Midden in de nacht (tijdverschil) zaten we daar met elkaar naar die wedstrijd te kijken. Ik ben normaal helemaal geen voetbalfan, maar voor deze gelegenheid vond ik het wel gezellig om mee te kijken (al snap ik dan niet alles:-)).
Op een gegeven moment maakte Nederland een doelpunt en mijn jongste broer en nog een andere man die ook voetbal kwam kijken, sprongen op van de bank om te juichen. Mijn oudste broer glimlachte erom en toen even later Brazilië een doelpunt maakte, sprong hij van de bank om te juichen. Uiteindelijk heeft Brazilië gewonnen en deed mijn broer (iom de anderen te plagen) heel demonstratief en overdreven blij, en de andere jongens gingen balend naar bed, en de ander naar huis.En was er eerder in de straat nog getoeter en gejoel te horen geweest, nu kwamen de supporters, de oranje sjaal nog om, met gebogen hoofd langs mijn huis lopen. En ik? harteloos als ik was ging ik naar boven en zong voor de dichte slaapkamerdeur van mijn broer: “het feest kan beginnen, want ik ben binnen”. ha,ha, hij kon er niet om lachen, ik wel:-)))

Waarom schrijf ik dit? Wel, ik werd er zo bij bepaald dat er zóveel dingen in het leven zijn die we interessant vinden of belangrijk, dingen die ons bezighouden of soms zelfs totaal in beslag nemen. En als er iets niet goed gaat dan is het ook voor ons alsof de wereld vergaat. Een uitdrukking die dikwijls gebezigd wordt. Gisteren las ik iets op internet, op een site waar iemand uit onze gemeente mij vorige week op attent maakte. Het ging erom dat Hal Lindsey, een zeer bekend Amerikaans schrijver, een stukje heeft geschreven over het feit dat hij verwacht, aan de hand van allerlei gebeurtenissen, dat in September een grote oorlog zal uitbreken in het midden-oosten, met Israël als middelpunt. Als je het hele artikel wilt lezen kun je strakjes onderaan een link aanklikken alwaar je het hele stuk kunt lezen. Je kunt op zo’n artikel reageren en in een van de reakties stond dit: 
Een paar maanden geleden plaatsten we het bericht dat een toonaangevende EU-denktank de instorting van de Amerikaanse economie verwacht in… september.

Wanneer je dan zulke dingen leest, brengt het je best wel weer met je neus op de feiten. Kijk, óf het allemaal klopt kan niemand bij voorbaat voorspellen. Dát het er eenmaal van zal komen staat wel als een paal boven water en dat het allemaal niet lang meer kan duren is iets wat we allemaal kunnen zien aan de tekenen der tijd. Dan denk ik, ook wij zijn nog zo dikwijls bezig met allerlei dingen die we belangrijk vinden, en ook wij zijn soms hevig teleurgesteld als dingen niet zo lopen als wij hadden gedacht. Maar laten we toch met elkaar beseffen dat deze wereld, zoals wij hem kennen, op zijn einde loopt, dat er oorlog en verwoesting zal komen en dat dat wellicht in de nabije toekomst kan gebeuren. De wederkomst van de Here Jezus zal onverwacht zijn en zijn we er dan klaar voor om met Hem mee te gaan? En laten we toch een hart hebben voor alle mensen die Hem nog niet kennen en proberen om zoveel mogelijk van hen te vertellen wie de Here Jezus is en wat Hij gedaan heeft. Laat het zo mogen zijn dat we “scoren” voor Hem, dat we mensen bereiken en dat we mogen jubelen en juichen om de grote daden die de Here God doet in mensenlevens.
We leven in een ernstige tijd en het is goed als wij ons daar heel erg bewust van zijn.

We zien het einde naderen
in de teek’nen van deze tijd,
het zal niet lang meer duren
voor het uitbarst, die laatste strijd.
Gaan wij de tijd gebruiken
om nog te werken voor de Heer
of leggen wij ons slapend
slechts bij de feiten neer?