Gisteren hadden we het over Adam en Eva en de hof van Eden, hoe ze daar van de verboden boom hadden gegeten, hoe ze vervolgens elkaar, en dan uiteindelijk de slang de schuld geven. In eerste instantie beschuldigt Adam zelfs God, hij verwijt Hem dat hij heeft gezondigd doordat hij verleid is door “de vrouw die U mij hebt gegeven“, waarop Eva weer verwijst naar de slang, en dan zegt God tegen de slang, in Gen.3-14b: op uw buik zult gij gaan en stof zult gij eten, zolang gij leeft. Als je dan een paar verzen verder leest, dan zegt God tegen Adam in Gen.3:19b: tot stof zult gij wederkeren. Een stukje terug kun je lezen hoe God de mens uit stof formeerde, Adam, die tot leven kwam nadat God de levensadem in zijn neus blies. God had eigenlijk onsterfelijke mensen gemaakt, maar omdat ze van de verboden boom hadden gegeten werden ze tot sterfelijke mensen. En in hun dood zouden ze wederom tot stof worden, dus als je dit goed begrijpt, dan geeft God de satan de opdracht om dode mensen te eten…stof…  Dood wordt ook geassocieerd met zonde, een mens is dood in zijn zonde. Als je dit dus goed gaat bekijken is het met toestemming van God dat de duivel zijn tanden mag zetten in de zondige mens en eigenlijk gaat het nog verder dan dat, het is een opdracht God heeft hem zelf het recht daartoe gegeven… Dat is wel heftig hè?

Nou leven wij in de tijd van het nieuwe testament en wij mogen inmiddels weten dat de Here Jezus de dood heeft overwonnen en dat Hij, door Zijn offer, het voor ons weer mogelijk heeft gemaakt om van sterfelijke mens, weer onsterfelijk te worden zoals we gisteren gelezen hebben. Wij waren dood in onze zonde, maar de Here Jezus heeft ons nieuw leven gebracht. Maar de voorwaarde is wel dat wij onszelf rein bewaren, en waar nodig, ons telkens opnieuw reinigen, dat we waakzaam zijn. In Mattheus 10 kun je lezen over de uitzending van de apostelen, de Here Jezus geeft hun daar raad en aanwijzingen en dan zegt Hij ook dat, als ze ergens komen waar ze niet ontvangen worden of waar niet naar hen geluisterd wordt, moeten ze dat huis of die stad verlaten en “het stof van hun voeten schudden”. Zichzelf reinigen, wat nodig is, want een huis of een stad waar de Here Jezus niet welkom is, waar men niet naar Zijn woorden wil luisteren, is grondgebied van de duivel en als je op grondgebied van de duivel loopt, dan worden je voeten vuil.

Ook in Efeze, in hoofdstuk 4 vanaf vers 17, gaat het om de nieuwe levenswandel, hier wordt gesproken over de oude mens afleggen en de nieuwe aandoen, over allerlei dingen die we niet meer moeten doen en dingen die we juist wel moeten doen, maar dan staat er in Efeze 4:27: en geeft de duivel geen voet.

Waarom nou die voeten? Ook de Here Jezus zelf wast op een gegeven moment de voeten van Zijn discipelen en dan zegt Hij in Joh.13:7b: Wat Ik doe, weet gij nu niet, maar gij zult het later verstaan. Wat Jezus hier deed stond als het ware symbool voor datgene wat Hij nog gíng doen. Jezus waste de voeten, Hij reinigde juist speciaal de voeten omdat voeten stoffig worden en de duivel had immers toestemming om stof te eten? En aangezien hij op zijn buik moet kruipen, zijn het de voeten waar hij zich het eerste in vast kan bijten. En terwijl de Here Jezus de voeten wast zegt Petrus, “was dan ook mijn handen en mijn hoofd“, waarop de Here Jezus antwoordt in vers 10: wie gebaad heeft behoeft zich alleen de voeten te laten wassen, want hij is geheel rein. Jezus liet hier symbolisch zien wat Hij zou gaan doen, Zijn bloed zou ons reinigen van alle zonden, zodat de duivel geen houvast meer zou kunnen hebben aan ons. Wij zijn “gered door het bad der wedergeboorte” zoals geschreven staat, dat bad dat ons totaal rein gemaakt heeft, maar…. we hebben gelezen dat er in Efeze staat “geeft de duivel geen voet. Er staat niet, “pas op dat de duivel je niet te pakken krijgt”. Geven doe je vrijwillig, zondigen daar kies je voor.

Deze wereld is het grondgebied van de duivel en wij leven in deze wereld, en van tijd tot tijd wórden onze voeten stoffig, van tijd tot tijd zondigen wij allemaal, maar als we alert zijn en oppassen dan kúnnen we onszelf schoonmaken, reinigen, het stof van onze voeten afschudden, afwassen, zodat de duivel aan ons geen lekker hapje heeft. De goede strijd des geloofs strijden, telkens opnieuw.

Morgen wil ik hier nog één keer een stukje verder op doorgaan.