Ik was afgelopen week op een bidstond, en de dame die daar de leiding heeft is al zo’n 80 jaar oud en zeer kwiek en helder. Maar nu had ze een mooie cd meegebracht om een stukje van te draaien en ook een draagbare cd speler. Zelf heeft ze niet zo’n verstand van de techniek en ze vroeg aan haar dochter, die ook aanwezig was, of zij de cd even op wilde zetten. Zo gezegd, zo gedaan, de cd werd opgezet. Doch toen hij begon te spelen was het allemaal in hakkeltjes en stukjes, er kwam geen vloeiend geluid uit en de dochter zei tegen haar moeder dat ze de verkeerde cd speler had meegebracht. Ze zei: “Mam, ik heb toch al vaker gezegd dat je dat oude ding moet weggooien en de nieuwe die je hebt moet gebruiken? Als je deze weggooit dan kun je je ook niet meer telkens vergissen.”

Het sprak mij aan, een oude en een nieuwe. Wij hebben ook iets ouds en iets nieuws, namelijk: ons leven. Als het goed is hebben we van de Here God een nieuw leven gekregen op het moment dat wij het offer van de Here Jezus hebben aangenomen. Ik herinner mij een lied dat wij vroeger vaak zongen, een lied uit de bundel “Glorieklokken” nr. 87 en het zegt: 
’t Oude is voorbij sinds mijn schuld is vergeven,
de oude zondelast is nu weggedaan,
God schonk uit gena mij een nieuw, heilig leven,
’t volle licht is thans voor mijn ziel opgegaan.

Toen vandeweek dit gebeurde moest ik eraan denken dat ook wij vaak verzuimen om “het oude” weg te gooien. We vergissen ons nog al te vaak en doen de dingen vanuit ons oude leven. Zoals reageren in bepaalde situaties (boos ofzo:-)) of een leugentje dat, voor we er erg in hebben, al van onze lippen is gekomen en zo zijn er nog meer dingen te bedenken die ons “overkomen” we willen niet boos reageren, we willen geen leugens vertellen maar het gaat als vanzelf en later hebben we er spijt van………..toch?
Dat komt omdat we ons oude leven nog niet hebben weggedaan. Dat is ook moeilijk want het hóórt zo bij ons hè? We hebben zó lang geleefd met dat oude leven en om het dan nu zomaar één, twee, drie kwijt te raken, dat lukt niet zo gemakkelijk.

Die cd hebben we maar afgezet, we hebben hem als het ware het zwijgen opgelegd. Ik denk trouwens wel dat deze zuster voortaan eerst goed kijkt of ze het goede apparaat meeneemt naar de bidstond en al is dat oude apparaat nog niet weggegooid, hij zal ook niet snel meer gebruikt worden. Misschien een tip voor ons? Wanneer we weer eens zo snel een stukje van dat oude leven door ons heen naar buiten zien komen, dan mogen we ook dat tot stilte manen, het zwijgen opleggen. Door dat te doen raken we meer en meer bewust van waar we mee bezig zijn en zal dat stukje oud leven steeds makkelijker te onderkennen zijn voor ons.

Die cd speler staat buiten spel en zal van lieverlee toch wel weggegooid worden want gebruikt wordt hij niet meer. Onze oude mens zal, wanneer hij keer op keer op non-actief wordt gezet, op den duur ook verdwijnen zodat we alleen nog maar met de nieuwe mens te maken zullen hebben, dát is in ieder geval wél waar we naar streven hè?
                                                                                                                          
II Kor.5:17: Zo is dan wie in Christus is een nieuwe schepping; het oude is voorbijgegaan, zie, het nieuwe is gekomen.

Een nieuwe schepping mag ik zijn,
en zo mijn leven ook leven,
het oude in mij laten zwijgen
om het nieuwe de ruimte te geven.
Dat nieuwe leven is veel beter
en telkens denk ik weer
aan de woorden van dat mooie lied:
’t Oude is voorbij. prijs de Heer!