Zaterdagmiddag liep ik de trap op en als je dan bij ons zo naar boven loopt, kijk je recht in twee slaapkamers, die naast elkaar liggen. De ene kamer was licht en zonnig en de andere kamer was grijs en halfdonker, zonder een spoortje zonlicht.
Het was mooi om te zien. Het komt natuurlijk doordat er een muur tussen de twee kamers ligt en de ene kamer ligt dan aan de voorkant, waar het zonnetje scheen, en de ander kamer ligt aan de achterkant alwaar een grote massa grijze wolken dichterbij kwam. Het is wel leuk om over zoiets een beetje te filosoferen en zodoende kom je dan op allerlei gedachten. Bijvoorbeeld bedacht ik me dat, als je die tussenmuur zou weghalen, wél de zon van de ene kamer de andere zou kunnen binnenschijnen, maar de duisternis zou niet het zonnetje van zijn plekje kunnen verdringen. Interessante gedachte nietwaar?

Ik heb weleens gehoord dat duisternis het ontbreken van licht is. En als je goed nadenkt is dat waar. Daar waar licht is, kan nooit duisternis zijn, alleen dán als we dat licht zouden buitensluiten. Als ik op klaarlichte dag de gordijnen dichtdoe, wordt het donker in huis. Door dit licht dus buiten te sluiten kan het donker wórden. Anderzijds, als het donker is, hoef je bijvoorbeeld maar een lucifertje aan te steken om licht te maken en zo de duisternis te verdrijven. Als je dit bedenkt en tot je door laat dringen is dat een zeer krachtige gedachte.

Ik weet niet of je weleens hebt gemerkt in je eigen leven dat op sommig gebied je de zegen van de Here zozeer mag ervaren, terwijl er anderzijds plaatsen zijn waar geen doorkomen aan is….? Het kan gebeuren dat je daar zelf de hand in hebt, of het kan ook zijn dat er dingen zijn gebeurd in je leven die min of meer in een vergeethoekje zijn geraakt. Dingen die een schaduw veroorzaken over je leven. Het kan zélfs zo zijn dat er dingen met je zijn gebeurd waar je zelf niet eens iets van weet en die tóch je leven bepalend kunnen beïnvloeden.

Jaren terug hebben we in de gemeente iemand gehad die ook altijd moeite had op bepaalde terreinen van haar leven. We hebben veel met deze persoon gesproken, en ook gebeden. Op een gegeven moment liet de Here iemand in een beeld zien, dat deze persoon voor de deur van een kast stond, de armen naar weerszijden uitgespreid in een gebaar dat toonde dat er niemand in die kast mocht kijken. Het is haar toen verteld en er is gevraagd of er dingen in haar leven waren geweest waar ze zich voor schaamde, dingen die niet goed waren, of wat voor dingen dan ook. Er werd haar gevraagd of ze die verborgen dingen wél voor de Here zichtbaar wilde maken, of ze het Hem wilde vertellen, maar dat wilde ze niet. Erg jammer, deze persoon is tot nu toe altijd een beetje blijven hangen op hetzelfde niveau, ze komt gewoon niet verder en leeft met een schaduw die over haar leven hangt en die daar elke keer weer voor problemen zorgt.

Anderzijds kan het ook zo zijn dat de Here dingen laat zien die eigenlijk niemand weet. Ik ken iemand, van zeer nabij, die ook problemen had in zijn leven. Op een gegeven moment was deze persoon naar een conferentie geweest en daar was hij zeer gezegend en aangeraakt. Er was duidelijk iets losgemaakt daar, want er was zo’n ongekende golf van emoties losgebroken dat hij er zelf verwonderd over was. Toen hij terugkwam was dat nog steeds aan de gang, hij kon wel overal om huilen en hij ervoer ook duidelijk dat de Here innerlijke wonden aan het genezen was. Toen liet de Here hem weten dat hij een ongewenst kind was, dat hij er eigenlijk niet had mogen zijn. (natuurlijk niet wat God betreft, door Hem was hij wel dégelijk gewenst.) Hij had daar nog nooit iets over vernomen, maar hij wilde daar toch wel meer over weten. Hij ging naar zijn ouders en confronteerde zijn moeder met zijn vermoeden. Deze vrouw schrok verschrikkelijk en vroeg hoe hij dat kon weten, want er was niemand die het wist. Het was een geheim dat ze nooit aan iemand had verteld en volgens mij wist zélfs haar eigen man er niets van. Ze erkende dat ze had geprobeerd om in een vroeg stadium van de zwangerschap, deze op allerlei manieren te beeïndigen, maar dat dat niet gelukt was. Zonder dat hij dit wist was er in zijn leven een schaduw, een ongewenst zijn, wat een gevoel van verwerping en ook van “niets waard zijn” met zich meebrengt. In dit geval was het mooi dát het nu naar boven was gekomen, omdat je er dan iets mee kunt doen. Je kunt in zo’n geval bidden en de Here vragen om daar acceptatie inplaats van die verwerping te brengen, waardoor het licht van Gods liefde, deze schaduw moet doen verdwijnen.

Zend Uw licht en Uw waarheid; mogen die mij geleiden, mij brengen naar Uw heilige berg en naar Uw woningen, zodat ik kan gaan tot Gods altaar, tot de God mijner jubelende vreugde, en U love met de citer, o God, mijn God! Wat buigt gij u neder, o mijn ziel, en wat zijt gij onrustig in mij? Hoop op God, want ik zal Hem nog loven, mijn Verlosser en mijn God! Psalm 43:3-5.

Inmiddels hééft God Zijn Licht en Waarheid gezonden, namelijk de Here Jezus, Die van Zichzelf getuigt dat Hij Hét Licht der wereld is én ook De Weg, Dé Waarheid en Het Leven. De duivel verspreidt leugens en duisternis maar wij willen dát Licht en die Waarheid in ons leven en geen enkele schaduw.

U bent mijn licht en waarheid Heer,
geen duister kan voor U bestaan.
maar gelukkig kent U álles
en Uw hand raakt levens aan.
Ik wil dat schaduw en bedrog
geheel uit mij verdwijnt.
Toont U mij wat verborgen is
opdat Uw licht “ver-schijnt”.