Pinksteren, het feest van de uitstorting van de Heilige Geest. Hierover kunnen we lezen in Handelingen 2:1-4:En toen de Pinksterdag aanbrak, waren allen tezamen bijeen. En eensklaps kwam er uit de hemel een geluid als van een geweldige windvlaag en vulde het gehele huis, waar zij gezeten waren; en er vertoonden zich aan hen tongen als van vuur, die zich verdeelden, en het zette zich op een ieder van hen; en zij werden allen vervuld met de Heilige Geest en begonnen met andere tongen te spreken, zoals de Geest hun gaf uit te spreken.

Toen de Here Jezus aan Zijn discipelen de Heilige Geest beloofde, had Hij gezegd dat ze kracht zouden ontvangen én dat ze Zijn (Jezus) getuigen zouden zijn, overal, zelfs tot het uiterste der aarde (Hand.1-8). Maar stel nou dat wij bijv. naar Japan zouden moeten gaan om het evangelie te gaan prediken, dan zouden we totaal niet kunnen communiceren met deze mensen (tenzij ze Engels zouden spreken ofzo.) We zouden een tolk nodig hebben om met deze mensen van gedachten te kunnen wisselen. En deze “spraakverwarring” is natuurlijk ontstaan bij de torenbouw van Babel. Ik heb het daar weleens meer over gehad, het was God zélf die deze spraakverwarring veroorzaakte omdat de eenheid waarmee de mensen destijds die toren aan het bouwen waren, zó sterk was, dat ze in staat waren om inderdaad tot in Gods heiligdom te bouwen. Maar doordat er, door de zonde, scheiding was gekomen tussen God en de mensen, mócht dat niet gebeuren en zond God een spraakverwarring, waardoor men elkaar niet meer kon verstaan.

En dan vind ik het zo mooi dat God zélf ook weer deze spraakverwarring ongedaan maakt, doordat met de uitstorting van de Heilige Geest, óók de eenheid teruggegeven wordt aan de mensen. De discipelen begonnen allen in andere talen te spreken, maar geen vreemde soort “hemelse taal” nee, gewoon menselijke taal die door de omstanders verstaan en begrepen werd. Ieder hoorde in zijn eigen taal het evangelie verkondigen. En de mensen die hen aanhoorden waren Joden die wel in Jeruzalem woonden, maar zij waren afkomstig uit alle volken onder de hemel. Hier zie je dus dat de discipelen inderdaad in staat waren om over de gehele aarde het evangelie te verkondigen, dóór de Heilige Geest, die iedere taal kent.

Toen God kwam kijken naar die torenbouw zei Hij: “Zie het is één volk en zij allen hebben één taal. Dit is het begin van hun streven; nu zal niets van wat zij denken te doen, voor hen onuitvoerbaar zijn. Gen.11:6. En wat toen werd verstoord, komt nu, met- en door de Heilige Geest op datzelfde moment terug.

Wij houden ervan om in moeilijke situaties te zeggen “bij God is geen ding onmogelijk” waarmee we dan eigenlijk kiezen voor de weg van de minste weerstand. God moet voor uitkomst zorgen, want wij kúnnen dat niet…………………toch……..? Hier lees ik toch iets anders, maar het vraagt natuurlijk wél onze gehele inzet, onze éígen inspanning. Gods Geest, de Heilige Geest is gekomen om de eenheid te herstellen, door Hem hebben wij de mogelijkheid om weer één van taal en één van streven te worden, en God zélf zegt dat dan alles mogelijk is. Dat is pas kracht, kracht die zomaar voor het grijpen ligt voor ons…………..maar weet je wat nou het gekke is? De Heilige Geest zegt tegen iedereen iets anders………althans, zo lijkt het soms wel. Want zoals dat was op die eerste Pinksterdag, dat er zóveel mensen waren met zóveel verschillende talen en ieder hoorde in zijn eigen taal het evangelie, is het tegenwoordig zo, dat, hoewél wij in onze eigen kleine kringen één taal spreken, wij elkaar vaak niet kunnen verstaan.

In (Rom. 8:14) kun je lezen dat allen die door de Geest Gods geleid worden, zonen Gods zijn, maar, denk ik dan, zonen van één Vader, spreken toch ook één taal?
Laten we deze dag, deze Pinksterdag, Gods Geest in ons de ruimte geven, laat Hij ons hart doorzoeken, laat Hij ons vertellen waarin we zouden kúnnen veranderen en laten we met elkaar aan het werk gaan om één te worden en in de kracht van die eenheid verdergaan in de wetenschap dat dán voor ons NIETS onmogelijk is……….. …………….dat moet toch mogelijk zijn?

Ik dank U Heer voor deze dag,
én voor dat eerste Pinksterfeest,
de dag dat U de mens voorzag
van vuur, Uw Heilige Geest.
Die Geest leidt ons nog steeds vandaag
ik geef Hem in mij ruim baan
om mij te zeggen wat in mij niet “hoort”
opdat ik beter ga “verstaan”.