Willekeurige bemoediging
  • 20 februari 2007
    Gisteravond werd ik gebeld door iemand van de vrouwenochtenden met de vraag of ik morgenochtend de ochtend een beetje wil …
Recente reacties
Archief

CD: U bent er altijd

Here is the Music Player. You need to installl flash player to show this cool thing!

27 januari 2008

Gisteren was ik op de vrouwenmorgen en tijdens de koffie zaten we zo wat met elkaar te praten en toen zei een van de vrouwen dat ze een foutje had gemaakt met bellen en sms-en naar iemand. Ze had iemand willen bellen dat ze wat later kwam want ze was onderweg met de trein. Ze belt dus naar de mensen naar wie ze onderweg was (dacht ze) maar die namen niet op, waarop ze insprak en zei: Ik ben onderweg hoor maar ik heb wat vertraging dus het duurt nog even voor ik er ben. Even later krijgt ze een sms-je van mensen die op vakantie in Cuba waren met de mededeling of ze inplaats van te bellen wilde sms-en omdat het anders zo duur zou worden. Ze begreep eerst helemaal niet wat deze mensen van haar wilden. Hoewel ze het ook wel weer mysterieus vond want ze was wel van plan geweest om ze binnenkort een klein berichtje te doen en ze verbaasde zich erover dat deze mensen schenen te weten dat ze dat van plan was. Nou ja, ze deed dan dat sms-je maar wat ze plan geweest was en toen ineens realiseerde ze zich dat dat telefoontje, waar ze haar bericht had ingesproken, per ongeluk naar die mensen in Cuba was geweest. Vandaar dat die terug hadden gereageerd of ze liever wilde sms-en. Die mensen zullen ook wel gedacht hebben….”ik ben onderweg??????” Achteraf moest ze er natuurlijk vreselijk om lachen maar tegelijkertijd wacht ze met spanning de telefoonrekening af.

Ik zat er daarnet zo aan te denken dat wij soms ook weleens onze berichtjes naar de verkeerde personen kunnen sturen hè? ’s Middags moest ik werken in de christelijke boekwinkel en toen kwam er een oud-collega langs die een boekje kwam kopen. We raakten aan de praat en dan wissel je over en weer wat dingen uit en op een gegeven moment zei zij dat we vaak zo snel geneigd zijn om God de schuld te geven van dingen die verkeerd gaan in ons leven. Dan opeens is Hij verantwoordelijk en sturen we Hem boodschappen als: “Kon U nou niet voorkómen dat dit zou gebeuren?”of “waarom moeten we nou nóg meer verdriet in ons leven krijgen, was het niet genoeg?” En zo zijn er nog meer van die uitspraken die we soms in ons verdriet of in ons gevoel van machteloosheid tegen de Here God kunnen zeggen. Ik herken dit zelf ook wel en ik denk velen met mij. Maar het zijn berichten die bij de verkeerde persoon terecht komen, want het is nooit Gods bedoeling om ons verdriet of pijn te bezorgen. Het is niet Zijn “schuld” dat er dingen in ons leven verkeerd gaan. Er is een ander die probeert om ons leven te vullen met ellende en narigheid en daarnaast zijn we ook nog weleens zelf schuld aan dingen die mislopen. Maar toch is het zo dat we dan snel geneigd zijn om God aan te klagen als het ware.

Deze ene vrouw zal in het vervolg wel eerst héél goed kijken of ze haar boodschap wel aan de goede persoon doorgeeft, het zal haar niet nóg een keer gebeuren. Misschien is het goed als wij ook eerst héél goed kijken of we onze boodschap wel naar de goede persoon sturen en wanneer er weer eens pijn, verdriet of machteloosheid in ons hart is, we dan niet klakkeloos de schuld geven aan Hem die géén schuld treft, maar dat we Hem gaan danken voor al het góéde dat Hij ons dag aan dag geeft. Op die manier kunnen we ook voorkomen dat er bitterheid naar God toe in ons hart komt, en bovendien tilt het ons hart op boven de narigheid uit. Een dankbaar hart is een blij en vredig hart en daar hebben we alleen zelf maar profijt van. Verwijt en bitterheid maakt het hart zwaar terwijl een hart gevuld met dankbaarheid licht en vrij is. Dus, wil je blij zijn? Ga God danken!

 

 

facebooktwittergoogle_plusredditpinterestmail


9 + 6 =