Zuivere en onbevlekte godsdienst voor God, de Vader, is: omzien naar wezen en weduwen in hun druk en zichzelf onbesmet van de wereld bewaren. Jacobus 1:27

In Het Boek, staat het er zo: De christen die zuiver is en op wie God onze Vader niets heeft aan te merken, zal weduwen en wezen bijstaan in hun nood. Hoe slecht en hoe vuil de wereld ook is, hij zal zuiver blijven.

Gisteren heb ik erover geschreven hoe belangrijk het is om alle dingen te onderzoeken, ze te toetsen voordat we ze ons hart binnenlaten en hier komt dat ook weer naar voren, “onszelf onbesmet van de wereld bewaren” het is dus wel iets om mee bezig te zijn en bij stil te staan.

En dan wordt hier gesproken over weduwen en wezen, mensen die verliezen geleden hebben, mensen die alleen zijn, eenzaam, mensen in nood.
Ik stond gistermorgen onder de douche en dacht aan een oudere zuster, die ik vele jaren lang iedere zondag en iedere donderdagavond heb opgehaald om naar de samenkomst te komen en gisteren was ze jarig. En ieder jaar ga ik trouw naar haar verjaardag en als ik daar dan kom, dan heeft ze haar feestkleren aan, dan staat de taart al klaar op het aanrecht (en ik moet hem dan meestal snijden voor haar) en alles ziet er feestelijk uit en dan is ze zielsgelukkig als ik, meestal met mijn moeder samen, op haar verjaardag kom. En zij is ook al jarenlang weduwe en ook verder heeft ze bijna geen familie meer en ze is bijna altijd alleen en ze brengt al haar dagen thuis in haar eentje door. En zo’n verjaardag is dan voor haar zo geweldig en daar verheugt ze zich op als een kind. En door de jaren heen heb ik gezien hoe er misschien nog één of twee andere mensen kwamen en verder niet.
En toen ik daar zo onder de douche over na stond te denken werd ik zo bewogen over deze zuster en de tranen liepen over mijn gezicht.
En ik dacht eraan hóé blij ze is als we komen en hóé weinig er toch maar nodig is om iemand blij te maken.
En zelfs dat weinige is nog vaak teveel moeite, hoeveel mensen worden er vergeten, óók binnen de gemeenten van vandaag, en ik vroeg mezelf af, hóéveel eenzame mensen heb ik afgelopen zondag in de dienst gezien? Zal ik het eens zeggen?
Niet één!  Waren ze er dan niet? oh ja, vast wel, maar ik heb ze niet gezien…

Waar ligt dat nou aan? Ja, aan mezelf uiteraard, maar ik bedoel dit, deze tekst uit Jacobus zegt “De christen die zuiver is en op wie God niets heeft aan te merken, zal weduwen en wezen bijstaan in hun nood” 

Zuiver en niets op aan te merken, wil zeggen dat je hart op God gericht is, dat je er echt mee bezig bent om jezelf rein van deze wereld te bewaren, dat je denken en je doen met God in overeenstemming zijn en in zo’n situatie kan Hij tot je hart spreken, dan is daar dat Contact en dan kan Hij je ook mensen laten zien die je nodig hebben, je opmerkzaam maken op de nood van anderen. Het één hangt eigenlijk samen met het andere.
En ik ben door deze dingen echt weer opnieuw gemotiveerd om toch nog meer alert te zijn, goed te luisteren en Gods liefde en ontferming in mij en door mij heen te laten werken, er heerst geestelijke armoede in Nederland, terwijl we in Hem juist rijk
te noemen zijn, en van die rijkdom wil ik graag uitdelen, het hart van de eenzamen en de beschadigden, de mensen die verliezen geleden hebben, aanraken met heling en liefde van God, onze Vader.

  De weduwen en wezen
de mensen met hun pijn,
voor hen zou ik zo graag
een lichtje willen zijn.
De liefde van mijn Vader
waarvan Hij mij zoveel geeft,
die liefde wil ‘k gaan brengen
bij ’n ieder die dat nodig heeft.