Ik kijk af en toe weleens eventjes op de site van de EO, en vorige week zag ik zo een kopje boven een artikel, en daar stond: “Depressie is volksziekte”. En verderop stond er dat depressie volksziekte nummer 1 dreigt te worden. Dat is nogal wat.

Toch is het eigenlijk niet verwonderlijk als je ziet in wat voor wereld wij leven, hoeveel narigheid, ellende en gebrokenheid er is. Niemand ontkomt er meer aan, overal is er wel iets waardoor je met de gebrokenheid van deze maatschappij geconfronteerd wordt. En als het je dan zelf, in je eigen omgeving overkomt, dan is het moeilijk om het hoofd boven water te houden. Probeer dan nog maar eens positief te blijven, dat valt helemaal niet mee hè?

Ik heb het zelf ook ervaren, nog maar kort geleden kregen wij in ons gezin ook een mededeling waar we erg van schrokken. Je hoort de boodschap aan, vervolgens probeer je het in je op te nemen, maar tegelijkertijd ben je al een stuk verder en ben je óók al bezig met de gevolgen die dit heeft voor de persoon zelf en ook voor ons hele gezin, de familie en een ieder die daar verder bij betrokken is. En daar begint het je al naar beneden te trekken, je gedachten blijven ermee bezig, of je het wilt of niet, dit raakt je persoonlijk. Ongemerkt maakt het je somber, je hebt er niet eens direkt erg in, maar je bent bezig om steeds een stukje verder naar beneden gezogen te worden. Zo ook ik!

Maar, zoals ik weleens verteld heb werk ik als vrijwilliger in een evangelische boekhandel, waar het de gewoonte is om altijd wat achtergrondmuziek te draaien. Dat is leuk, want je kunt zo van alles opzetten om te zien of er ook iets bij is wat nou echt je smaak is. Ik had op een middag, zo’n week of twee geleden, een cd uit de bakken gepakt en opgezet, en onmiddellijk werd ik erdoor gegrepen. Het is een Nederlandstalige cd en ik mag hier best reclame maken, het is de nieuwste cd van Remco Hakkert. Ik had Remco eerlijk gezegd nog nooit gehoord, maar ik ben meteen fan van hem hoor:-))) In ieder geval heb ik die cd meteen zelf gekocht en de andere dag moest ik een eind weg met de auto, zo’n twee á drie uur rijden, en toen heb ik die cd onderweg opgezet en niets anders meer gedraaid dan die ene cd. Het is écht een prachtige cd, hij heet “kom tot de Vader” en het zijn mooie, rustige liederen, sommige bekend uit de opwekkingsbundel, andere door hemzelf gemaakt, maar ieder woord wat deze man zingt, dat vóél je gewoon, daar wordt je warm van.

Maar goed, een paar dagen daarna kreeg ik dus die boodschap te horen waardoor ik
stiekemweg toch op een negatieve manier beïnvloed werd. En op een middag zette ik deze cd weer op en toen speelde er precies een lied waarvan het refrein mij zó raakte. Deze woorden:   Voor Uw Majesteit wil ik mijn knieën buigen,
ik zal van U getuigen, U dienen voor altijd.
Voor Uw Majesteit, wil ik U prijzen Heer,
in U groeien meer en meer, voor nu en voor altijd.
En terwijl dit gezongen werd heb ik tegen de Here gezegd; Heer dit is wat ik óók wil, ik wil voor U mijn knieën buigen, maar dan ook alléén voor U. Ik wil niet door de knieën gaan voor de rottigheid die de duivel voor mijn voeten gooit. Ik wil Ú dienen en Ú prijzen en in Ú groeien. En ik heb het lied opnieuw gedraaid en met heel mijn hart deze woorden meegezongen als een belijdenis. En op zo’n moment vóél je dat je jezelf als het ware losrukt uit deze negatieve spiraal en dat voelt goed, dat voelt vrij!

En heus, ik wéét dat het heel, heel moeilijk is, want het is een keuze, een beslissing die je in eerste instantie puur met je verstand moet maken, want je gevoel wil hier helemaal niet in mee. Maar als je het tóch doet, dan voel je hoe er ruimte komt, dan kun je weer verder. En dat is goed. (enne…die cd is een absolute aanrader;-))

Het goede willen kiezen
al kun je ’t nog niet voelen,
er blindelings voor gaan,
zou God het zo bedoelen?
Als ik zie hóé dat werkt
dan kan ik echt getuigen:
er is geen betere keus,
dan voor Hém je knieën buigen.