Het woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond en wij hebben Zijn heerlijkheid aanschouwd, een heerlijkheid als van de eniggeborene des Vaders, vol van genade en waarheid. Joh.1:14.

Het vleesgeworden Woord, het is de Here Jezus, waarover hier gesproken wordt.
Hij was een Goddelijke Geest in een menselijk lichaam, Hij kende elke beperking van dat lichaam, Hij heeft elke pijn en elke kwaal in dat lichaam gedragen, maar óndanks dat, hééft Hij de eindoverwinning behaald daar aan dat kruis van Golgotha. Vanzelf ging dat echter niet, je kunt zo snel het idee hebben van, ach, de Here Jezus heeft daar vast niet zoveel moeite mee gehad……………..hoe anders is de werkelijkheid. De Here Jezus was, hoewél Hij een menselijk lichaam had, toch een man zonder zonden. Niet één keer heeft Hij gezondigd, niet één keer heeft hij aan zondige verleidingen toegegeven, Hij heeft niet één milimeter van de zonde de kans gegeven om bij Hem binnen te dringen, Hij had een volkomen rein hart. Hij was sterk genoeg om elke verleiding te weerstaan……….totdat………

Toen de Here Jezus met zijn discipelen naar Getsemane ging zei Hij in
Matth.26:38 : Mijn ziel is zeer bedroefd, tot stervens toe; blijft hier en waakt met Mij.De Here Jezus had het daar heel moeilijk, hij vraagt aan de discipelen om met hem samen te bidden en te waken, Hij had ze nodig. Altijd was het zo geweest dat anderen Hém nodig hadden, maar deze keer is het andersom, het geeft ook de ontzettend grote strijd aan waar de Here Jezus op dat moment doorheen moest. Maar de discipelen vielen in slaap. Als de Here Jezus dat ziet is hij verdrietig en dan zegt Hij in vers 41: Waakt en bidt, dat gij niet in verzoeking komt; de geest is wel gewillig, maar het vlees is zwak.

Dit zinnetje zegt eigenlijk zó veel over de strijd van de Here Jezus, want je moet je voorstellen dat de Here Jezus tot dan, totaal onwankelbaar en standvastig was geweest en dat Hij elke verleiding buiten de deur van Zijn hart had kunnen houden.
Maar nu nadert het moment waarop de Here Jezus de zonde van alle mensen op Zich zal nemen, en dat houdt in dat Hij op dat moment voor het eerst de zonde binnen zal moeten laten. De onneembare vesting, die de Here Jezus was, laat de ophaalbrug naar beneden, waardoor de vijand vrijelijk naar binnen kan komen. En vanaf dát moment kan de vernietiger zijn gang gaan, maar de Here Jezus, die in principe véél machtiger is, mag Zijn almacht daar niet gebruiken. Hij mág die zonde niet uit Zijn leven wegdoen, Hij mag er niet tegen strijden, want Hij moet ze juist óp Zich nemen. Hij moet lijdelijk élke vernedering en élke pijniging en élke minachting ondergaan die véle malen zwaarder te verdragen was dan iedere uiterlijke pijniging. Elke verleiding, waaraan óók Zijn vlees zou willen toegeven, moet Hij zónder reactie ondergaan, Hij mag er niet tegen strijden, maar Hij mag er óók niet aan toegeven. Hij vóélde op dat moment dat, hoewel de geest gewillig is, het vlees zwak is, Hij, Jezus, onze Redder, onze Held, onze Verlosser, bezweek bijna onder de wetenschap dat déze verzoekingen Hem elk moment zouden kunnen belagen. Daarbij komt nog eens de wetenschap dat Zijn Vader Hem op dat moment voor een tijd moest verlaten, omdat God absoluut géén gemeenschap met zonde kan hebben.

Wij kunnen ons dat niet voorstellen hóé verschrikkelijk dat geweest moet zijn. Het was zó intens dat Zijn zweet daar veranderde in bloed, maar de daadwerkelijke strijd heeft Hij dáár al in ’t vooruit gestreden. Jezus wist dat één moment van zwakte, het hele reddingsproces teniet zou doen, één verkeerde blik, één verkeerd woord en alles zou voor niets geweest zijn. Dát was de strijd van Jezus, níét de angst voor kruisiging voor pijn, hoewel dat óók onmenselijk wreed en onbegrijpelijk afschuwelijk was, netzogoed. Maar de dood van Jezus aan het kruis was, hóé verschrikkelijk ook, tóch een bevrijding, een afsluiting van Zijn opdracht en het weten dat er een nieuw begin zou zijn. Maar de wétenschap dat van Hem, ja van Hem alléén, álles afhing én het weten dat Hij gevangen zat in een menselijk, zwak, lichaam, dat één seconde van verslapping fataal zou kunnen zijn voor de gehele mensheid, dat benauwde Hem “tot stervens toe” zoals Hij zei, en ook deze uitspraak heeft een dubbele betekenis, want een mens in zonde is voor God “dood” en de Here Jezus mocht in díé dood nooit terechtkomen. Dat zou een verliezersdood zijn, terwijl Jezus voor ons de Overwinnaarsdood is gestorven. Het is niet voor te stellen welk een verantwoording de Here Jezus had. En in die hof van Getsemane strijdt Hij Zijn strijd, dáár is het dat Hij Zijn twijfel naar Zijn Vader uitspreekt, dáár is het ook dat Hij Zijn beslissing neemt, “Vader Uw wil geschiede”. Daar besluit Hij om álles in het werk te stellen om deze opdracht tot een goed einde te brengen…………………….en? heeft Hij dat gedaan? Nou en of, en als er gesproken wordt dat Zijn bloed ons vrijkocht, dan toch zéker ook dát bloed in die hof van Getsemane, met Zijn “leven” heeft Hij voor mij de prijs betaald. ik word er stil van om dit te bedenken……….het brengt mij ertoe om Hem nóg veel meer de dank van mijn hart te geven.

             Here, hóé kan ik het ooit bevatten
wat U voor mij, daar hebt gedaan,
hoe kan ik U genoeg bedanken
dat U voor mij die weg wou gaan?
Ik wist al dat Uw liefde groot was
voor ieder mens, ja ook voor mij,
ik weet nu dat ’t niet slechts Uw dood was
maar juist Uw léven kocht mij vrij.