Beloningen.

Beloningen, tegenwoordig krijg je ze zomaar overal. Als je bij de drogist twee stuks van hetzelfde merk koopt, dan wordt je beloond met een extra artikel gratis. Als je een telefoonabonnement afsluit dan kun je kiezen wat je erbij wilt hebben. Als je een bankstel koopt dan krijg je de ene keer een fiets kado, de andere keer een airco, dan weer een relaxfauteuil, noem het maar. Bij de supermarkt is het 3 stuks halen, twee betalen. We moeten overgehaald worden om nou juist bij dát bedrijf onze spullen te halen en daar heeft men iets voor over.

Eigenlijk gaat het op vele terreinen zo, soms denk ik weleens, de kinderen van nu weten straks niet beter. Ze verwachten overal een extra’tje bij te krijgen, niets meer voor niets. Veel ouders (ik soms ook wel hoor) stimuleren dit gedrag ook thuis. We vragen ze iets te doen in huis of in de tuin of iets anders, en dan zeggen we erbij: als je dit of dat even voor me doet, dan krijg je …… van me. Dat kan variëren van een paar euro’s tot misschien het vervullen van wensen van de kinderen. Toch is dat jammer, want de motivatie om dingen te doen of ook te laten, wordt dan een verkeerde. Zo zijn er tegenwoordig genoeg ouders die met hun kinderen een deal sluiten en hen een scooter of een auto beloven als ze tot hun 18e niet roken. Zoals gezegd laten deze kinderen het dan omdát ze die auto of scooter krijgen, maar niet omdat ze het slecht vinden voor hun gezondheid, of omdat ze geen slaaf van die sigaretten willen worden, óf uit liefde voor de ouders, omdat ze weten dat hun ouders van hen houden en ze daarom waarschuwen voor verslavingen. Dát zou de échte motivatie moeten zijn. Dingen doen of nalaten uit liefde, liefde voor je ouders, je familie, je kennissen, je medemensen, zónder er iets voor terug te verwachten.

In de christelijke wereld gelden vaak dezelfde ideeën, want ga jezelf maar na, als je zelf zó intens iets bidt van de Here God en je krijgt het maar niet, en je ziet dan een ander die (zomaar) gezegend wordt, dan kun je daarin teleurgesteld zijn. Want jij bidt, bij wijze van spreken, je knieën blauw en die ander krijgt het zonder moeite. (voor zover wij dat dan óóit kunnen beoordelen hè?) We verwáchten een beloning van de Here God voor alle moeite die we doen om die zegen te verkrijgen. Maar zegen is niet te verdienen, zegen is ook geen beloning, want een beloning is altijd een ré-actie op een áctie. Zo van, jij doet dit, dús……..jij koopt dit product, dús…………jij neemt bij onze provider een telefoonabonnement dús………..

Bij de Here God werkt het totaal andersom, Hij gaf éérst de beloning, de Here Jezus die voor onze zonden (onze fóúte acties) stierf en door genáde ontvangen wij zegen.
Natuurlijk is het altijd goed om te bidden, ook als we wensen of verlangens hebben dan mogen we daar zeer zeker voor bidden, en op sommige momenten is het ook nodig om daarin te volharden. Maar nooit met het idee erachter dat God wel móét geven omdát we zo ermee bezig zijn, doch altijd in de wetenschap dat God wél áltijd hoort, maar op ZIJN tijd en op ZIJN manier zal vérhoren. Zijn uitgangspunt is te allen tijde Zijn grote liefde voor ons en ook dat is mooi om te bedenken. En juist die gedachte geeft dan toch een stuk rust.

Wat wil liefde eigenlijk zeggen……
of verzwijgt het juist dingen misschien?
Wat wil liefde ons eigenlijk tonen…..
of verbergt het wat niemand mag zien?
Gods liefde is wijs en verstandig,
soms hard en soms glimlachend zacht,
maar altijd dichtbij, warm, en troostend
tot in élk detail goed doordacht.