Onze brief zijt gij, geschreven in onze harten, kenbaar en leesbaar voor alle mensen, daar gij toont een brief van Christus te zijn, door onze dienst opgesteld, niet met inkt geschreven, maar met de Geest van de levende God, niet op tafelen van steen, maar op tafelen van vlees in de harten. Zulk een vertrouwen hebben wij door Christus op God. Niet dat wij uit onszelf bekwaam zijn iets als óns werk in rekening te brengen, maar onze bekwaamheid is Gods werk, die ons ook bekwaam gemaakt heeft om dienaren te zijn van een nieuw verbond, niet der letter, maar des Geestes, want de letter doodt, maar de Geest maakt levend. Indien nu de bediening des doods, met letters op stenen gegrift, gepaard ging met zulk een heerlijkheid, dat de kinderen Israëls de blik niet op het aangezicht van Mozes konden vestigen om de heerlijkheid van zijn aangezicht, die toch verdwijnen moest, hoe zal niet nog meer de bediening des Geestes in heerlijkheid zijn? Want indien de bediening, die veroordeling brengt, heerlijkheid was, veel meer is de bediening, die rechtvaardigheid brengt, overvloedig in heerlijkheid. II Kor.3:2-9.

“Een brief van Christus, kenbaar en leesbaar  voor alle mensen”……….wij? Is dat zo? Tja, en wat lezen de mensen dan zoal in ons? Een vraag die in mij opkomt als ik dit stukje zo lees. “geschreven met de Geest van God op tafelen van vlees in onze harten”. De stenen tafelen, de wet, die Mozes van God zelf ontving, dat waren regels die hier genoemd worden zijnde “de bediening des doods”. De letter doodt, dat is ook zo en dit zijn toch dingen die voor ons belangrijk zijn om te onthouden. Die wet was een veroordeler, hij veroordeelde mensen tot de dood. Er was niemand die zich geheel en al aan die wet kon houden en daarom was, vanaf het moment dat die wet geschreven werd, iedereen tot de dood veroordeeld. Daarom wordt het ook zo genoemd. En inderdaad ging dat gepaard met een glans die van Mozes’ gezicht afstraalde en die hij met een doek moest verbergen omdat men hem niet aan kon zien. Mozes was met God in gesprek geweest, in contact geweest, en de glans van die ontmoeting straalde van hem af, duidelijk zichtbaar voor iedereen.

De letter “de wet” doodt. Nog steeds is dat zo, want hoewel wij drommels goed weten dat óók wij nooit zouden kúnnen voldoen aan de regels der wet, zijn we wél altijd snel geneigd om ze als maatstaf voor een ander te gebruiken. Maar als ik anderen voortdurend belaag met al deze regels, ben ik bezig om óók in mezelf iets dood te maken. Want er staat geschreven: met de maat waarmee je meet zul je wedergemeten worden, en: oordeelt niet opdat je niet geoordeeld wórde. Dus met andere woorden, als ik de wet als maatstaf gebruik voor een ander, zal God hem voor mij net zo gebruiken en dan ziet het er niet best voor me uit.

En toch kom ik dit soort dingen tegen, neem nou bijvoorbeeld het feit dat je via internet tegenwoordig overal op kunt reageren. Dan kijk ik weleens op de site van de EO, daar zie je dan allerlei reacties op programma’s en heel vaak zijn daar dan ook dingen te lezen die door mensen worden geschreven als een terechtwijzing naar anderen toe. Heel dikwijls gaat dat dan om zulke onzinnige dingen, heen en weer, de een reageert op de ander en voor je het weet ontstaan er de meest zinloze discussie’s, totaal voorbijgaand aan het doel van het programma. Zéker geen reclame voor het “christendom” op zich. Dat is toch zo jammer en dat bedoel ik dan, wát leest de wereld als we zo met elkaar omgaan?  Een leesbare brief van Christus geschreven door de Heilige Geest op de vlezen tafelen van ons hart. De Heilige Geest heeft óns overtuigd van het feit dat wij de verlossing van de Here Jezus nodig hebben, dat het nooit uit eigen werk te doen is. En daardoor is er in ons een proces op gang gekomen dat ervoor zorgt dat wij ons zéker niet boven de ander verheven zullen voelen. Het zorgt ervoor dat we anderen niet op de wét willen wijzen, die afstand brengt tussen God en mensen, maar juist op de Here Jezus die het voor álle mensen heeft volbracht, en Die God en mensen weer bij elkaar heeft gebracht.

Och, de boodschap is eigenlijk zo simpel, we weten allemaal dat ook wij nooit in staat zouden zijn om de letter der wet te vervullen, er was slechts één “Mens” die dit heeft gedaan, en dat was de Here Jezus. Hij heeft deze bediening des doods, gemaakt tot een bediening der rechtvaardigheid. Hij heeft ervoor gezorgd dat de weg tot God weer vrij kwam, waardoor wij zo vaak als wij willen, dat Contact met de Here God mogen hebben. We mogen met Hem spreken en wanneer wij dat doen, zal óók ons gezicht een glans vertonen die voor iedereen zichtbaar zal zijn, de glans van de heerlijkheid van God, die mensen nieuwsgierig maakt. Geen glans zoals bij Mozes, dat wij ons gezicht zouden moeten bedekken, maar een open en warme glans waarnaar mensen zich zullen uitstrekken. Een “leesbare” brief, mét een Afzender. Een brief voor alle mensen, de Afzender is Vader God en Hij nodigt de mensen uit om te komen bij Hem, dóór ons heen, dat is toch een mooie gedachte…..? Én ook een enorme verantwoordelijkheid!

Een brief die men kan lezen
zo wil ik wel graag zijn,
een glans die van mij afstraalt
dat is toch heel erg fijn?
Ik ben dankbaar voor genade,
voor ’t reinigende bloed,
ik wil de weg graag wijzen
waarlangs men God ontmoet.