Gisterenmiddag was ik met mijn moeder eventjes in Vlissingen. Het was markt en er stond ook zo’n kraampje met Viëtnamese loempia’s. Het was rond een uur of drie en we hadden best trek dus kochten we ieder zo’n loemia. Het was lekker weer en we zijn daar even op een muurtje gaan zitten om hem op te eten. Opeens hoorde ik iemand zeggen “eet smakelijk”. Ik keek om en zag een meneer en mevrouw staan. De meneer zei tegen mij, “Ik hoor je weleens op de radio, en ik kijk ook weleens op je site”. Verder vertelde hij dat hij op de site had gelezen van het overlijden van mijn vader daar condoleerde hij me mee en hij maakte zo een praatje met me. Ik was echt heel verbaasd dat deze meneer mij schijnbaar kende. Ik vond het wel heel leuk en inderdaad ben ikzelf wel eens te horen in een EO programma op de vroege zondag waar dan een gedicht van de cd te horen is, of het gebeurt ook wel dat de presentator zelf er eentje voorleest. En natuurlijk weet ik ook wel dat mensen mijn site bezoeken, maar je verwacht niet dat je dan zomaar herkent kunt worden op straat. Toevallig was het eerder deze week ook al gebeurt. Ik liep mijn hond uit te laten en er kwam een mevrouw langslopen die net haar kindjes van school had gehaald. Ze vroeg mij “jij bent toch Ingrid Steenbeek?” Ik zei dat dat inderdaad zo was, en ze vertelde me dat ze ook regelmatig op de site komt en de gedichten leest. Ook deze mevrouw kende ik niet. Apart hè? om dan zoiets mee te maken. Toen die meneer gisteren wegliep zei ik tegen mijn moeder dat ik nu voortaan wel op mocht passen, want ja, als mensen je zomaar gaan herkennen op straat, dan moet je er altijd rekening mee houden dat je er representatief en vriendelijk uitziet, én je je uiteraard op een goede manier gedraagt.  Het was als een grapje bedoeld, maar ’s avonds kwam het terug in mijn gedachten en toen bedacht ik me het volgende:

Als christen, als kind van God, hebben wij een verantwoording. Als mensen ons kennen en weten dát we een kind van God zijn, dan is het zaak dat we als een voorbeeld dienen en dat we ons daar ook terdege van bewust zijn. Overigens geldt dat ook voor mensen die ons nog niet kennen, of die wijzelf niet kennen, je weet immers nooit waar of wanneer je iemand nog eens tegen kunt komen? Sinds ik in de christelijke boekwinkel werk, kom ik ook veel mensen tegen die ik ooit weleens heb gezien of ontmoet ergens. Het is de bedoeling dat datgene, dat door de Here in ons leven wordt gelegd en uitgewerkt, ook zichtbaar zal worden door onze gedragingen, onze uitstraling, onze handel en wandel heen. Een tekst uit de bijbel die daarbij kan helpen is:  Psalm 34:2 : Ik wil de Here te allen tijde prijzen, bestendig zij zijn lof in mijn mond. Bestendig, dat wil zeggen: voortdurend, blijvend, onveranderlijk. Wanneer de lof des Heren bestendig in mijn mond is, dan wil dat zeggen dat óók mijn hart daar vol van is, want de bijbel leert ons dat álles wat wij doen en zeggen, uit ons hart voortkomt. Maar deze wens van David, is niet een eenmalig iets, dit is een wens die tot een levenshouding moet worden.

Spr.15:30a ; Vriendelijk stralende ogen verheugen het hart…….

Nog twee van die mooie uitspraken, de eerste bedoeld als een onderwijzing, de andere is meer een observatie van wat er gebeurt wanneer je de blijdschap en liefde van de Here God uitstraalt. Soms zit het in zulke kleine dingetjes, zo was ik een keer aan het boodschappen doen en ik stond met een kar vol bij de kassa. Achter mij stond een allochtone jongeman, hij had slechts een kleinigheidje bij zich en ik vroeg hem of hij misschien voor wilde gaan. Hij keek me blij verrast aan en legde zijn boodschapje op de lopende band. De mevrouw voor mij was nog bezig om haar spullen allemaal op de band te krijgen en daardoor moest hij toch nog eventjes wachten. Hij draaide zich naar mij om en begon al mijn boodschappen voor mij uit het wagentje te halen en legde ze op de band, ik vond dat heel erg lief. Nadat hij had afgerekend bedankte hij me nogmaals voordat hij de winkel uitliep, terwijl hij mij eigenlijk veel meer geholpen had dan ik hem. Ik denk, dat het feit dat hij vriendelijk bejegend werd, hem veel meer deed dan het feit dat hij nu iets eerder aan de beurt was. Deze allochtone jonge mensen hebben heel vaak te kampen met vooroordelen, zodra ze een winkel binnenstappen worden ze al met argwaan bekeken en in de gaten gehouden. Een klein stukje vriendelijkheid en vertrouwen doet dan zoveel goed. Het is de gezindheid van Christus die wij uit mogen dragen en uit mogen stralen naar iedereen, en dan wordt niet alleen het hart van die ander daar blij van, maar óók ons eigen hart en bovenal het hart van onze hemelse Vader.

Het is zo’n kleine moeite
een vriendelijke lach,
een blije groet, een hartelijk woord,
’t verlicht een hele dag.
Wanneer Gods liefde in ons woont
en in ons hart verblijft,
brengt dat een stukje zonneschijn
die elke wolk verdrijft.