In het huis van bewaring.

Vanmiddag was ik in het huis van bewaring. Voor het eerst van mijn leven ben ik daar naarbinnen gestapt. Ik ging op bezoek bij één van onze cliënten. Hij stond op de wachtlijst om bij de Hoop opgenomen te worden, maar vlak voor hij daar terecht kon heeft hij iets doms gedaan en daardoor zit hij nu vast. Toen ik dit hoorde en las (ik las het via de mail) werd ik zo bewogen voor deze jongeman en ik kreeg een verlangen hem te gaan bezoeken. Makkelijker gedacht dan gedaan, want toen ik belde met de instelling om te vragen hoe zoiets in zijn werk gaat kreeg ik te horen dat je dan eerst een kaartje naar de desbetreffende gedetineerde moet sturen met de vraag of hij je op een bezoekerslijst wil toevoegen en vervolgens kun je dan bellen om te vragen wanneer hij bezoekuur heeft en dan mag je komen.

Gisteren belde ik op naar de instelling en toen bleek dat hij mij inderdaad had toegevoegd en dat ik op bezoek mocht komen en bovendien bleek dat zijn bezoekuurtje op de donderdagmiddag is van half drie tot half vier. Hij mag maar één uurtje in de week bezoek hebben dus dat wilde ik niet voorbij laten gaan en toen ben ik vanmiddag geweest. Als je daar als “nieuweling” binnenkomt is het best even wennen. Vanaf de hoofdingang zijn alle deuren op slot en gaan alleen van binnenuit open. Er mag maar één persoon tegelijk door de deuren en pas als die weer weg is mag er een volgende naar binnen. Je moet je ID bewijs laten zien, al je spullen moeten in een kluisje, daarna moet je door een poortje om te zien of je geen metalen voorwerpen bij je hebt, en je mag dus helemaal niets mee naarbinnen nemen. Ook voor de gedetineerde mag je niets meebrengen. Wel sneu want ik had graag wat voor deze jongeman meegenomen. Uiteindelijk kwam ik, na vele deuren, in de bezoekersruimte en daar ontmoette ik de jongeman. Aan alle tafeltjes staan een paar gewone stoelen en één zwarte, daar moet de gedetineerde plaatsnemen opdat hij goed zichtbaar blijft voor de bewakers die er natuurlijk ook bij zitten. Ja, echt wel even wennen, zowel voor mij alsook voor de jongeman. Hij had, in de weken dat hij nu al daar zit, nog geen bezoek gehad en hij vond het leuk dat ik voor hem gekomen was.

We hebben daar samen wat zitten praten, over hoe het daar was, en hoe hij zich voelde, of hij het een beetje uit kon houden en hoe de zaken er nu voor staan voor hem. Hij heeft heel wat verteld en hij vertelde toch ook wel steun aan het geloof te hebben. Hij bidt elke dag, gaat naar de kerkdiensten en heeft nu om een bijbeltje gevraagd, die hij via de pastorale werker van de gevangenis aan kan vragen, want ook dat mogen wij niet voor hem meebrengen. Ik vond het fijn om dat te horen. Toen hij nog maar pas cliënt bij ons was, heb ik hem op de zondagen een aantal malen mee naar de gemeente genomen, hij woonde bij iemand in huis, vlak bij mij in de buurt, en ik heb hem dan opgehaald. Zo hebben we ook in de auto al een paar gesprekken met elkaar gehad en hij vond het fijn om naar de gemeente te gaan. In zijn persoonlijke leven speelden zich de laatste tijd dingen af die hij niet goed kon verwerken en die ervoor zorgden dat hij toch weer, voor zijn gevoel, met zijn rug tegen de muur stond en waardoor hij uiteindelijk opnieuw in de problemen geraakt is. Weet je, het is zo gemakkelijk om mensen te veroordelen, want tenslotte is het toch hun eigen schuld………………..?

Ik ging naar huis en kwam in een gezellig en warm huis en ik dacht aan deze jongen die daar zijn kerstdagen moet doorbrengen in een kille instelling, die daarbuiten trouwens niet eens een huis heeft. Ik ben bewogen met hem en ik weet één ding zeker, volgende week donderdag, eerste kerstdag, sta ik weer aan de poort van het huis van bewaring en zit ik weer tegenover deze jongeman. Ik wil hier geen naam noemen, maar ik wil vragen, bid voor deze jongeman, God weet wel wie je bedoelt, bid of hij nieuwe hoop, een nieuwe toekomst mag krijgen samen met de Here God en bid of de Here ook voor deze jongeman, alle dingen wil laten medewerken ten goede.

Namens hem, dankjewel!!

Hebr.13:3 Denkt aan de gevangenen, alsof gij met hen gevangen waart;