De laatste tijd deed mijn stofzuiger het niet meer zo goed, nou ja, eigenlijk is hij nooit echt goed geweest maar nu werd het wel heel erg. Bovendien ging er nog iets los wat met tape weer bij elkaar werd gehouden dus was ik toe aan een nieuwe stofzuiger. Ik had een mooie uitgezocht en zou hem afgelopen zaterdag op mogen halen. Grappig is het dat ik vrijdag nog even iets weg wilde zuigen en merkte dat de stofzuiger niet meer aan wilde gaan. Hij heeft het dus netjes volgehouden tot er een vervanger was

Nou had ik zaterdag, nadat ik mijn nieuwe stofzuiger had opgehaald, de oude even buiten mijn huisdeur gezet om hem later in de auto te zetten voor de milieustraat. Toen ik een poosje later naar buiten ging bleek de stofzuiger weg te zijn. Hij was zomaar meegenomen door iemand, niet netjes natuurlijk, maar wel makkelijk in dit geval, hahaha. Maar wie schetst mijn verbazing dat het ding er weer netjes stond toen ik zondag uit de dienst thuis kwam. Nou ja, dan toch maar naar de milieustraat. Ik ging eerst maar eens naar binnen, heb mijn spullen binnengebracht en toen ik later met Simon de deur uit ging wat denk je? Weer weg. Mijn kapotte stofzuiger is dus 2 x gestolen en vooralsnog deze keer nog niet teruggebracht, maar niet te vroeg gejuicht, het kan alsnog natuurlijk. Ik moest er wel om lachen hoor.

Het deed me denken aan goede vrienden van vroeger, mensen die inmiddels al overleden zijn. Ze wilden dolgraag kinderen maar zelf konden ze geen kinderen krijgen. Op een gegeven moment hebben ze besloten om dan een kindje te adopteren. In die tijd ging dat nog heel anders als tegenwoordig en zo werden ze uitgenodigd om, gewoon hier in Nederland, in een weeshuis er eentje te komen uitzoeken. Toen ze daar binnenkwamen werd hun hart meteen totaal bewogen bij het zien van een klein meisje dat schijnbaar als een zielig vogeltje tussen de andere kindjes in een hoekje zat. Deze mensen besloten om dit kindje te adopteren en na wat papierwerk mochten ze haar meenemen. Al heel snel bleek echter dat dit kindje zwaar verstandelijk gehandicapt was. Toen ze dit terugkoppelden naar het tehuis waar het meisje vandaan kwam zei men dat ze haar dan wel mochten “inruilen”. Ze mochten haar terugbrengen en een ander kind kiezen… Deze mensen, echte kinderen van God, hebben gezegd dat ze dat niet wilden want ze hielden van het meisje. Ze hebben haar gehouden en in latere jaren bleek dat ze eigenlijk bijna niet te houden was thuis, maar toch hebben ze doorgezet, veel geofferd en dit kind hun liefde geboden. Letterlijk tot hun dood hebben ze voor dit meisje, dat toen inmiddels een volwassen vrouw was, gezorgd, hoewel ze nooit echt zichtbaar iets ervoor terug hebben gekregen omdat het meisje daar te zwaar voor gehandicapt was. Zij heeft het goed gehad en tijdens de laatste levensperiode van de moeder is er voor een liefdevolle opvangplek gezorgd waar ze nu woont. Zo bijzonder vind ik dit.

Tegenwoordig kan men al in de moederschoot kijken of de ongeboren baby wel “in orde” is, of er geen afwijkingen zijn en zo wel, dan kun je de baby gewoon weg laten halen… Er zijn zelfs mensen die het anderen kwalijk nemen als zij ervoor kiezen om, bijvoorbeeld een kindje met down syndroom, niet weg te laten halen. Afschuwelijk toch? Maar opzienbarend is het niet meer, nee, een leeuw die doodgeschoten wordt, dát is voorpaginanieuws, daar valt de hele wereld overheen maar een mensenleven is blijkbaar niet meer kostbaar. Waar gaat deze wereld heen? Wat een  mentaliteit!!

Maar wat kunnen wij eraan doen? Er zijn vele initiatieven maar iets dat we allemaal kunnen doen dat is bidden. Gebed is een krachtig wapen in de hand van Gods kinderen. Of het de abortuswet verandert, of alle andere wetten die regelrecht tegen de Here God ingaan? Ik zou het niet weten, maar ik weet wél dat een gebed nooit ledig wederkeert en dat God er doorheen Zijn werk wil doen. Al is er maar één hart dat aangeraakt wordt, één kindje dat mag blijven leven, één ouderpaar dat God leert kennen, dan is het gebed al zinvol geweest.

God houdt van ieder mensenkind, groot of klein, moslim, hindoe, christen, het maakt voor Hem niet uit hoor, het verschil is alleen dat niet ieder mens ook van Hém houdt en dáár komen wij dan in beeld, wij mogen de mensen Gods hart en Zijn liefde voor hen laten zien. Tegen ieder mens zegt Hij:

Je bent zo kostbaar in Mijn ogen,
niemand is aan jou gelijk ,
Ik heb je lief, Ik ben bewogen
telkens als Ik naar je kijk.
Ik ben gelukkig, Ik ben Vader
van een heerlijk, prachtig kind,
jij bent Mijn allermooist bezit
dat is wat Ik, jouw Vader, vind.

Je bent zo kostbaar in Mijn ogen,
je bent een kunstwerk van Mijn hand,
en al heeft het leven jou beschadigd,
Ik sta toch altijd aan jouw kant.
Je moet de glans zien in Mijn ogen
telkens als Ik naar je kijk,
je hebt Mijn hart zo diep bewogen,
jij bent zo kostbaar, je maakt Me rijk!