Want de Here is de bron van alle wijsheid. Uit alles wat Hij zegt, spreekt wijsheid en verstand. Hij geeft oprechte mensen houvast en is een beschermer van hen die zuiver leven. Die mensen blijven op de goede weg: de weg die Hij voor hen effent. Zo leer je begrijpen wat recht en gerechtigheid is, wat gerechtigheid is en welke levensweg als de goede geldt. Spreuken 2:6-9.

Gisteren heb ik iets geschreven over de eerste 5 verzen van Spreuken 2. Over hoe belangrijk het is om echt de wens en de wil te bezitten om de Here God te leren kennen en daarvoor ook de nodige inzet te willen tonen.

Vandaag een stukje verder, er staat: De Here is de bron van alle wijsheid. God ís én heeft alle wijsheid. Hij is “de bron” van “alle” wijsheid. Met andere woorden, de oorsprong en het begin van ieder stúkje wijsheid, alles komt bij Hem vandaan. Maar zoals we dat gisteren ook al geconstateerd hebben, kun je het alléén verkrijgen door er op een aktieve manier naar te zoeken.

Hij geeft oprechte mensen houvast…die oprechtheid is in de eerste plaats van belang. De bijbel leert ons dat God het hart aanziet, en Hij weet zeer wel wat daarin omgaat. Misschien kunnen we onze medemensen om de tuin leiden, we kunnen zélfs onszelf voor de gek houden, maar God ziet gewoon de simpele en pure werkelijkheid. Hij ziet precies wat er in ons leeft en als Hij daar oprechtheid ziet, óndanks fouten en falen, dan zal Hij dáár blij mee zijn en samen met ons verder willen werken aan onze geestelijke groei. “Houvast” dat krijgen we door Gods woord te onderzoeken, te leren wat daarin geschreven staat, en door dat toe te passen in ons leven krijgen we een stevige basis en houvast om ons leven verder uit te bouwen.
Hij is een beschermer van hen die zuiver leven. Die mensen blijven op de goede weg: de weg die Hij voor hen effent. Zo leer je begrijpen wat recht en gerechtigheid is, wat gerechtigheid is en welke levensweg als de goede geldt. Dit zinnetje kan je het idee geven dat áls je dus fouten maakt, je niet onder die bescherming van de Here God valt…? Zuiver wil zeggen: zónder foutjes, zónder gebrek, zónder ook maar één ónzuiverheidje…nou, vertel mij dan maar wíé zó kan leven? Ik niet, dat moet ik tot mijn spijt toch eerlijk bekennen hoor.

Misschien is het goed om hier toch eens bij stil te staan, proberen te bedenken hoe dit bedoeld word? Ik wil dat zelf ook doen en dan morgen mijn idee hierover opschrijven. Het is nooit slecht om de dingen eens te laten bezinken en er eens mee bezig te zijn, toch?  Om “moeite te doen” erachter te komen wat in dit geval de wijsheid van God is…;-)