Ik wil het eens hebben over “autoriteit”.

Er wordt veel over gesproken in christelijke kringen, autoriteit die we hebben gekregen om in de geestelijke wereld ons gezag te doen gelden. Laatst hoorde ik het ook weer door een prediker zeggen, we hebben autoriteit gekregen………………tja, het is maar hoe je het bekijkt. Een poosje terug heb ik iets geschreven over mijn kleindochter van bijna twee, die een vliegenmepper had, maar daarmee nog geen vlieg dood kon slaan, en tóch had ze die mepper. Zo is het ook met autoriteit.

Autoriteit is een vorm van respect en ontzag dat je moet verwerven, iets dat je je eigen moet maken door het eerst in je eigen leven toe te passen. Het werkt niet om te roepen dat je autoriteit hebt gekregen en je er in het wilde weg mee omgaat. Als je niet in staat bent om die autoriteit eerst in je eigen leven toe te passen, ben je totaal ongeloofwaardig in de geestelijke wereld.

Luc.10:19 : Zie, Ik heb u macht gegeven om op slangen en schorpioenen te treden en tegen de gehele legermacht van de vijand en niets zal u enig kwaad doen. maar dan staat er in vers 20 : Evenwel, verheugt u niet hierover, dat de geesten zich aan u onderwerpen, maar verheugt u, dat uw namen staan opgetekend in de hemelen.

Twee verzen met een belangrijke lading, om met het eerste te beginnen: hier staat dus dat wij macht hebben gekregen om op slangen en schorpioenen te treden………
en dat wordt vaak (ten onrechte) geïntepreteerd als: oké, wanneer ik bid en de machten der duisternis beveel te wijken, dan móéten ze mij wel gehoorzaam zijn wánt ik héb tenslotte die macht gekregen. En vervolgens wordt er met mensen gebeden en er gebeurt niets, waardoor je eigen geloof een deuk oploopt en ook dat van die ander. Het is ook een foute gedachte, want zoals ik al zei, autoriteit moet je verdíénen, verwérven, door vóór alles eerst in je eigen leven ermee aan het werk te gaan.

Om duidelijk te zijn eerst dit, we hebben dus macht gekregen om op slangen en schorpioenen te “treden”. Maar wat doen we véél te vaak?? We koesteren ze, we aaien ze en geven ze het gevoel dat ze welkom zijn en zich thuis mogen voelen. De slang was het die Eva verleidde in het paradijs, en deze slang is nog steeds bezig om mensen te verleiden, en als hij dan komt met zijn verleiding zijn we nog veel te veel geneigd om óók te vallen voor die verleiding. Inplaats van het te wederstaan en inderdáád onze voet erop te zetten, omarmen we het. We heten de duisternis welkom in ons leven. Hoe zullen we dan óóit geloofwaardig overkomen als we bij anderen proberen om wél tegen die duisternis in te gaan? Geloof me, we worden vierkant uitgelachen!! Och, en we proberen dan wel om “in de naam van Jezus” indruk te maken, maar dat werkt hetzelfde als bij de zonen van Skevas die de naam van Jezus en de naam van Paulus gebruikten om indruk te maken, doch dan staat er in Hand.19:15 : Maar de boze geest antwoordde en zeide tot hen: Jezus ken ik en van Paulus weet ik maar wie zijt gij? Waarop vervolgens deze zonen overweldigd werden door de boze geest. Een naam “gebruiken” werkt niet, als wij dingen willen doen “in de naam van Jezus”, dan is het zaak dat we ook áchter Zijn werkwijze staan en deze ook in ons eigen leven handhaven.

Autoriteit zit niet in het noemen van een naam, niet in het laten zien van een papiertje waarop staat dat je het hebt gekregen, doch alleen in het tónen van de volharding met betrekking tot de uitwerking van het uitoefenen. Snap je het nog? Ik bedoel dus, dat we in ons eigen leven weerstand moeten bieden aan de verleidingen van de satan en dat we daarin volhardend moeten zijn, want hij zal blijven proberen om ons tóch te pakken te krijgen. En wanneer we volharden zal hij aan het kortste eind moeten trekken en ons uiteindelijk los moeten laten, en dát bouwt een stuk respect en ontzag op in de hemelse gewesten.

Het moet zo zijn dat we zó genoeg ervan hebben om, op welke manier dan ook, een slaaf van de duivel te zijn, dat we al onze kracht in de strijd gooien om nú echt korte metten te maken. Dat is zéker niet gemakkelijk, maar door vol te houden en niet meer toe te geven aan de zonde, zullen we overwinningen gaan behalen. Wanneer we onze wil in beweging zetten en de verleider geen kans gunnen en rádikale keuzes maken, dán gebruiken we de autoriteit in ons eigen leven, en dat werpt zijn vruchten af, dat brengt vrijheid. Én we zetten op die manier een statement neer in de hemelse gewesten. Als we dan vervolgens anderen tegenkomen die óók een strijd hebben, dan kunnen we hen helpen door te vertellen hoe we zelf de overwinning hebben behaald en door ze uit te leggen hoe ook zij de autoriteit kunnen gebruiken in hun eigen leven, en wij mogen dan onze autoriteit gebruiken om hen bij te staan in dit gevecht door met een krachtig gebed, dezélfde vijand die ons belaagde en die wij in ons éígen leven al hebben overwonnen, sámen met de ander, te lijf te gaan. En de machten der duisternis weten dan inmiddels dat we volhouders zijn en niet loslaten tótdat we het resultaat zien en zullen eerder inzien dat ze voor een verloren zaak vechten.

Het is dus echt een strijd die we moeten leveren, om de autoriteit die we gekregen hebben, ook doeltreffend te kunnen gebruiken. Vers 20 van Lucas 10, (zoals boven staat) is hier ook heel duidelijk in, maar daarover morgen verder. En dan gaan we zien hoe de Here Jezus ons het voorbeeld geeft en hoe het komt dat Hij absolúte autoriteit had en dat élke macht der duisternis, hoewel toen nog niet overwonnen,  tóch gehoorzaamde als de Here Jezus sprak. En dat lag niet in het feit dat Hij de Zoon van God was. Daarin lag niet Zijn kracht……….waarin dan wel….?….lees het morgen!

Volharding heb ik nodig
om echt te laten zien
                                  dat ik de strijd wil strijden
en wil overwinnen bovendien!
Ik moet mij wél bewijzen
dat is wat ik goed weet,
respect en ontzag verdienen
zoals Jezus zélf dat deed!