Willekeurige bemoediging
  • Wat wil je?
    In Lucas 18 vanaf vers 35-43, staat het verhaal van de blinde Bartimeüs. Deze man zat aan de weg te bedelen toen …
Recente reacties
Archief

CD: U bent er altijd

Here is the Music Player. You need to installl flash player to show this cool thing!

16 november 2005

Ik bezoek in Middelburg maandelijks een vrouwenmorgen en daar heb ik een vrouw leren kennen die ook regelmatig mijn site bezocht, en deze vrouw reist nogal veel met de trein en ze vertelde dat ze dan altijd allerlei materiaal gewoon zomaar neerlegt in de treinen. Nu vroeg ze mij of ik het goedvond dat ze ook van mij wat materiaal in de treinen zou leggen en dat vond ik prima. Ik heb ook al vaker reacties gehad van mensen die in de trein zoiets hadden gevonden en daar blij mee waren.

De afgelopen week kreeg ik 2 reacties, ééntje op mijn eigen e-mailadres en eentje op de site. Twee verschillende mensen, maar alletwee hadden ze op dezelfde manier kennis genomen van dingen die ik schrijf (via de briefjes in de trein) én ook alletwee hebben ze de site bezocht, getuige het feit dat ze alletwee via die site tot een reactie gekomen waren. Want mijn e-mailadres is ook via de site te vinden. Ook waren het alletwee mensen die niet in God geloven en daar ook verder niets mee willen. De ene was van iemand die weliswaar geen christen was, het ook niet van plan was te worden, maar wel groot respect had voor christenen die nog de moed hadden om voor hun geloof uit te komen en ervan te getuigen. Hij schreef zelfs, blijf doorgaan met wat je doet. De andere reactie was eerder negatief, deze man schreef dat hij ook in de trein een briefje had gevonden en deze man was er niet zo mee ingenomen, twee mensen, twee meningen, dat mag, daar is niets mis mee.

Ik vond het van die eerste man zo mooi dat hij schreef respect te hebben voor christenen die nog voor hun geloof uit willen komen. In dit geval is het deze vrouw, van die vrouwengroep, die vrijmoedig al haar materiaal in de treinen legt en soms ook wel gesprekken heeft met mensen die zien dat ze het neerlegt en die dan vragen hebben. Ik vind dat heel moedig om dat zo te doen.

Maar dat respect, is dát niet wat ten diepste ontbreekt, is dát niet wat onze samenleving nodig heeft? Als je ziet dat men tegenwoordig totaal geen respect meer heeft voor andermans mening, andermans eigendommen, andermans leven? Echt respect, waar begint dat? In de eerste plaats bij onszelf. Ons leven is een geschenk van God, een kostbaar geschenk van God, een geschenk waar we met respect mee om dienen te gaan, maar heel vaak zie je dat men geen zelfrespect meer heeft tegenwoordig. Het feit dat we ons lichaam kapotmaken met allerlei verkeerde dingen, drank, roken, drugs, óók teveel en verkeerd eten, en zo is er nog veel meer te noemen. Ook op geestelijk gebied maken we onszelf kapot, door naar verkeerde dingen op tv te kijken, door toe te geven aan allerlei bitterheid, boosheid, wrok, onvergevingsgezindheid, noem maar op. Dit zijn dingen die van binnenuit de mens opvreten en kapot maken. Kun je dan zeggen dat je met respect omgaat met jezelf? Met liefde voor jezelf? En God zegt dat we onze naaste moeten liefhebben alsonszelf…….maar al deze dingen getuigen van weinig liefde of respect voor onszelf, dus laat staan voor die ander? En dan is er nog een aspect, want ook dingen die wij uitspreken hebben invloed op ons leven en dat van anderen. Spreuken 18:20:21 : Van de vrucht van iemands mond wordt zijn binnenste verzadigd; hij verzadigt zich van de opbrengst van zijn lippen. Dood en leven zijn in de macht der tong, wie aan haar toegeeft zal haar vrucht eten.

Ik heb eens een stukje uitleg gelezen waar het ging over roddelen, toch iets waar we ons allemáál weleens schuldig aan maken? Daar stond: Als je weer eens de neiging hebt een roddel verder te vertellen, stel je dan voor dat je het slachtoffer van de roddel, met een zwaard steekt! Misschien schrik je dan wel zo erg, dat je zwijgt.….. Tja, gebrek aan respect, maar hier is wél de plaats waar het begint, in ons eigen hart, in onze gedachten, die we hebben over onszelf alsook over anderen.

Ons binnenste wordt verzadigd van wat onze mond spreekt, David had het begrepen, hij zei “mogen de woorden van mijn mond en de overleggingen van mijn hart, U welgevallig zijn.” Zo belangrijk is het om te beseffen dat alles wat wij zeggen, invloed zal hebben op ons eigen leven, maar óók op dat van de ander.

Jacobus 1:26 (uit Het Boek) : Als u zegt een christen te zijn, maar uw tong niet in bedwang houdt, maakt u zichzelf iets wijs. Uw godsdienst heeft niets te betekenen. (en in de gewone vertaling staat: diens godsdienst is waardeloos.)

Respect voor God, respect voor Zijn grote geschenk aan ons, “leven” ja, “nieuw leven”, als wij leren om met respect met onszélf om te gaan, kunnen we wellicht óók meer respect voor anderen opbrengen.

Heer, U gaf mij een nieuw leven
want het oude was al dood,
daarom offerde U alles
waarmee u mij weer toekomst bood.
U hebt respect voor al wat leeft Heer,
maar het respect voor U is schaars,
en daarvoor moet ik bij mezélf beginnen
want veel te veel lapte ik aan mijn laars!
    

facebooktwittergoogle_plusredditpinterestmail


9 + = 10