Gisteren is er in het gezin van mijn broer een kindje geboren, een jongetje “Micha”. Iedere keer als er een kindje geboren wordt is dat toch een wonder van God, zo’n heel compleet wezen. Dit kindje heeft alle mogelijkheden om uit te groeien tot een grote man. Het heeft negen maanden geduurd totdat hij klaar was om geboren te worden, en in die tijd zijn er binnenin zijn moeder, dag aan dag grote veranderingen in dit leven ontstaan. Was hij eerst zó klein dat hij nauwelijks met het oog waar te nemen zou zijn, is hij in deze maanden uitgegroeid tot een compleet mensje waar alles op en aan zit. Hij heeft oogjes om te zien, maar in deze eerste weken, ziet hij alleen maar de dingen die heel dichtbij zijn, al het andere is nog wazig. Hij heeft oortjes om te horen, maar hij kan nu nog niet onderscheiden wát hij hoort, dat moet hij nog gaan leren. Hij heeft reflexen om zijn eten naar binnen te zuigen, maar voor een boterham moet hij eerst tandjes krijgen, dat duurt nog wel even. Hij heeft handjes om later dingen mee te pakken, hij heeft voetjes om later op te kunnen staan, benen om te lopen, alles wat een mens nodig heeft zit erop, erin en eraan. En het is God zelf die de levensadem in dit kindje heeft geblazen, zoals Hij dat eens bij Adam als eerste deed, zo heeft Hij dat ook bij deze kleine Micha gedaan. Iedereen om hem heen is blij met hem, zijn ouders, zijn zusje en broertjes, zijn opa’s en oma’s, zijn tantes en ooms en neefjes en nichtjes en noem maar op.

Net zoals het in de hemel feest is als er een nieuw kind wordt “wedergeboren” als mensen hun hart aan de Here geven en Zijn weg willen gaan, dan viert de hemelse Vader feest en een ieder die bij Hem aanwezig is. En ook in zo’n pasbekeerd mensenkind is alles al aanwezig om uit te groeien tot een volwassen persoon. Er is visie, maar in het begin zul je nog niet al te ver kunnen zien, doch dat groeit, je kunt “horen” maar je zult nog niet alles kunnen “verstaan”, ook dat komt vanzelf in orde, je hebt voeten waarop je kunt staan, hoewel je in het begin nog ondersteuning van anderen nodig hebt, je bent in staat om de melkspijze tot je te nemen, en later volgt dan de vastere spijze wel. Het komt allemaal wel goed. En als jij zo’n pasgeboren nieuw mens bent, maak je dan absoluut nergens druk over, maar koester je in de warmte en de genegenheid van je hemelse Vader, je wordt vanzelf groot.

Wij, diegenen die al wat langer bij God horen, wij mogen uitgaan en mensen winnen voor God, nieuwe baby’s in het geloof verwekken, zorgen dat er meer en meer baby’s bijkomen. Laatst was er in de gemeente een spreker en die vroeg ons i.v.m. het verhaal van de wijze en de dwaze maagden, bij welke groep we wilden horen en toen iedereen riep: “bij die wijze natuurlijk” zei hij, ik wil bij geen van beiden horen, want allemaal waren ze in slaap gevallen en ik wil bij die groep horen die de bruidegom tegemoet gingen, de wakkere mensen ……….nou ik ook. Bovendien is het zo dat het woord “maagden” betekent dat ze nooit gemeenschap hadden gehad, en om een kind te verwekken is het nodig dat twee mensen gemeenschap hebben met elkaar. Dus om een “geestelijk” kind te verwekken is het nodig dat wij “gemeenschap” hebben, zoals het staat in I Kor.1-9 : God is getrouw, door wie gij zijt geroepen tot gemeenschap met Zijn Zoon Jezus Christus, onze Here. Je liefde naar Hem uitspreken, samen tijd doorbrengen, één zijn met Hem. En dááruit zullen dan geestelijke kinderen geboren kunnen worden.

’t groeit als een wonder, zomaar binnenin
daar waar geen mens kan kijken,
een kindje zo compleet en mooi
om je leven te verrijken,

Ik bid Gods zegenende hand
over dit mooie leven,
dat kleine Micha, zonneschijn
in ieders hart mag geven.