Mijn oudste dochter logeert een paar daagjes bij mij, samen met mijn kleindochter, omdat haar man een paar dagen weg is en ze het dan gezelliger vindt om hier te zijn dan in hun eigen huis. Maar haar man heeft de auto mee en zij moest vrijdagochtend werken, dus mocht ze de auto van haar schoonouders lenen en die zou haar schoonmoeder donderdag avond hier langs komen brengen. Ikzelf moest naar een bidstond dus ik was er zelf niet, maar toen ik ’s avonds laat thuiskwam vroeg ik haar of het gezellig geweest was en of haar schoonmoeder nog even gebleven was. Toen vertelde ze (tot mijn groot afgrijzen) dat ze haar schoonmoeder iets te drinken had aangeboden en deze wilde wel graag een kopje thee. Dus water gekookt en heet water in een theeglas gedaan en vervolgens had ze uit de keuken de “theela” een lade waar we altijd de verschillende soorten thee in hadden zitten , vroeger (!), gepakt en aan haar schoonmoeder gevraagd welke thee ze wilde hebben. Dus een lekker smaakje uitgezocht en toen keek mijn dochter op het doosje, was het thee die maar tot 2000 geldig was. Oké dan een ander smaakje, dát doosje was zelfs maar tot 1993 geldig (oh schande :-)) en zo ging het nog even verder, totdat alle doosjes weggegooid waren en er nog maar één doosje overbleef waarop geen datum stond. Nou ja, op goed geluk heeft ze die thee toen gedronken. Ze had ook nog heel voorzichtig gevraagd: “jullie drinken zeker niet zoveel thee?”.

Wat erg hè? Terwijl ik notabene allang een nieuwe theedoos heb, die keurig in de kamer in het dressoir staat, waarin een heel aantal verschillende soorten thee zit die allemaal keurig up to date zijn. Maar dochterlief wist dat niet. Haar schoonmoeder had er wel ziek van kunnen worden. Ik vond het echt erg en toen ik haar gisterochtend op een vrouwenochtend ontmoette heb ik eerst uitgelegd hoe het in elkaar zat.

Tja, tóch was het mijn fout natuurlijk, toen ik ben overgestapt op zo’n moderne doos mét doorzichtig deksel, zodat je alle smaakjes goed kunt zien, had ik die oude la leeg moeten maken en de boel weg moeten gooien. Maar dat had ik niet gedaan, en nu, op zo’n onbewaakt moment, wordt dan ineens die oude rommel, door een ander, tevoorschijn gehaald en als mijn dochter niet zo alert was geweest en op de doosjes had gekeken, dan had haar schoonmoeder er wellicht schade door geleden.

Nu het volgende: op die bidstond zei één van de daar aanwezige dames, dat ze er zo’n moeite mee had om te vergeven, niet in het algemeen, maar bijv. één specifiek persoon, Ze zei: ik wil het wél, en dan bid ik er ook voor of de Here God mij erbij wil helpen, en dan lijkt het een poosje goed te gaan, maar ik hoef maar íéts te horen over wat die persoon nú weer heeft uitgehaald, of álles komt weer naar boven, dan héb ik toch niet écht vergeven?”.

Kijk, dat lijkt op elkaar hè? Misschien herken je dit ook wel in je eigen leven, dat er dingen zijn gebeurd die je pijn en verdriet hebben gedaan, dingen waar je kwaad over bent, er kan zoveel mis gaan tussen mensen. En dan weet je dat de Here God van ons verlangt dat wij die ander van harte vergeven, je probeert zó je best te doen, maar iedere keer komt tóch die oude wrok weer naar boven. Iemand hoeft er maar over te beginnen en het komt weer tevoorschijn. Maar met die oude pijn en die oude wrok kun je óók schade aanrichten. Schade bij diegene die je over die pijn verteld, want als iemand mij verteld bijv.: die of die broeder of zuster heeft zóveel leed veroorzaakt, dan ga ik óók met heel andere ogen naar zo iemand kijken. Dan komt er veroordeling in mijn hart en dat is een zonde. Maar óók bij jezelf richt je daarmee schade aan, want deze pijn blijft maar in je binnenste aanwezig, doordat iedere keer wéér die zere plek wordt aangeraakt krijgt het niet de kans om te helen.

Er staat in Efeze 4:32 : Maar weest jegens elkander vriendelijk, barmhartig, elkander vergevend, zoals God in Christus u vergeving geschonken heeft.

En elders, op verschillende plaatsen in de bijbel staat, dat God onze zonden niet gedenkt. Als wij dus op dezélfde manier willen vergeven, zoals het van ons wordt verlangd, dan mag het niet zo zijn dat het elke keer weer naar boven komt, maar dan moet het radikaal wég uit ons leven, uit ons hart, en dan mogen wij het niet meer gedenken, die ander er niet meer om veroordelen, er ook niet meer over praten. Want iets waar je nooit meer aan denkt, daar praat je ook niet meer over.

Dus, maak die lade leeg, al die overjarige zaken, wég ermee, vóórdat ze nog meer schade kunnen aanrichten. Laat niemand zomaar, misschien zelfs per ongeluk, nog bij die oude rommel kunnen komen, maak schoon schip, wees gehoorzaam en maak daarmee jezelf vrij en vernieuw je binnenste, maak het “up to date” een helder zicht op al die mooie kleuren en smaken, die God in ons binnenste heeft gebracht. Laat dát hetgene zijn wat anderen in en aan ons zien.

Wel negen mooie smaken
gerangschikt, up to date,
klaar om zo te pakken
het is maar dat je ’t weet.
Aan die hele oude thee-la
had niemand meer gedacht,
tóch had het bijna iemand
schade toegebracht.