Luisteren…..er zijn nog maar weinig mensen die dat kunnen, gewoon alle tijd nemen om naar het verhaal van een ander te luisteren. Gisteren kwam ik ergens binnen en daar was een oude vrouw die in gesprek was met een jonge man. Ze was middenin haar verhaal, ze sprak haar bezorgdheid uit over een vriendin, een eveneens oudere dame. Ik hoorde in het voorbijlopen dat ze over ernstige dingen sprak en middenin haar verhaal riep de man iets naar een ander die hij ook voorbij zag lopen. En terwijl de vrouw nog aan het praten was liet hij haar gewoon staan en liep naar de andere man toe, waarna ze samen wegliepen. Ik vond dat zo pijnlijk voor deze vrouw, het was duidelijk dat de man niet met zijn aandacht bij haar geweest was, dat hij niet echt gehoord had wat ze hem vertelde, want anders had hij dit niet gedaan.

Misschien herken je dit ook wel, dat je iemand iets wilt vertellen, maar dat je het gevoel hebt dat je niet gehoord wordt? En zelfs al blijft iemand wél om je hele verhaal te horen, je nóg merkt dat je woorden niet echt aankomen? Of misschien ken je het van de andere kant, je bent met iemand in gesprek, maar terwijl die ander zijn of haar verhaal doet, ben jij met heel andere dingen bezig. Je gedachten dwalen af, of je hebt op de eerste zin van die ander al zoveel weerwoord dat je de rest niet meer hoort?
Of het kan ook weleens zijn dat je iemand iets wilt vertellen en halverwege je zin wordt je onderbroken doordat die ander er middenin springt en voorbarige conclusies trekt over hetgeen jij wilde zeggen.

Het is de “tijdsgeest” druk, druk, iedereen is druk en heeft het druk. Er is geen tijd meer om naar elkaar te luisteren, er zijn zoveel andere dingen die óók om onze aandacht vragen en het liefst zouden we ze allemaal tegelijk doen. Een gesprek moet zo snel mogelijk afgerond worden en terwijl je nog spreekt ben je in gedachten al bezig met wat er straks moet gebeuren, en er is maar een kleinigheidje nodig om volledig afgeleid te zijn.

Ook in onze relatie met God, kunnen dit soort dingen gebeuren, we hebben nauwelijks nog de tijd om écht naar Hem te luisteren, en dikwijls trekken we onze eigen, voorbarige conclusies en beginnen vast te “doen” zonder eerst na te vragen of datgene wat wij dénken gehoord te hebben wel écht ook zo is. We hebben haast geen tijd meer om echte diepe gesprekken met Hem te voeren. De wereld om ons heen eist ons volledig op. Terwijl je je stille tijd wilt houden word je afgeleid door alles wat er vandaag staat te gebeuren, of je wordt gebeld, of je huisgenoten vragen je aandacht en dan kan het zomaar zijn dat we de Here God middenin een gesprek laten staan.

Luisteren doe je met je mond dicht en je hart open. Iedereen weet van zichzelf wel hoe goed het doet als er iemand is die écht de tijd voor je neemt om naar je te luisteren. Iemand die je het gevoel kan geven dat je “gehoord” wordt.

Lucas 10:38-42 : Terwijl zij op reis waren, kwam Hij in een zeker dorp. En een vrouw, Marta geheten, ontving Hem in haar huis. En deze had een zuster, genaamd Maria, die, aan de voeten des Heren gezeten, naar Zijn woord luisterde. Marta echter werd in beslag genomen door het vele bedienen. En zij ging bij Hem staan en zeide: Here, trekt Gij het U niet aan, dat mijn zuster mij alleen laat dienen? Zeg haar dan, dat zij mij komt helpen. Maar de Here antwoordde en zeide tot haar: Marta, Marta, gij maakt u bezorgd en druk over vele dingen, maar weinige zijn nodig of slechts één; want Maria heeft het goede deel uitgekozen, dat van haar niet zal worden weggenomen.

Wij hebben de Here óók ontvangen in ons huis, in ons leven, maar ook wij zijn nog vaak zó druk met allerlei dingen. De Here Jezus zegt hier dat er maar één ding belangrijk is, het luisteren. Maria had de tijd voor Hem genomen, ze was gaan zitten aan Zijn voeten, terwijl Marta in het voorbijlopen slechts flarden van het verhaal kon opvangen. Het hart van Maria was totaal op de Here Jezus gericht. Zij had het goede deel uitgekozen. De Here Jezus zelf had met Zijn Vader óók zo’n relatie, zij konden spreken en luisteren met elkaar en naar elkaar. De Here Jezus zegt op een bepaald moment tegen de Here God: Zelf wist ik dat U mij altijd hoort………Wij mogen datzelfde zeggen, ook wij mogen weten dat we te állen tijd door onze Hemelse Vader gehoord worden, maar nemen wij ook de tijd om écht te luisteren………?

   Mijn hart is open en mijn mond gesloten
mijn aandacht is op U gericht.
Uw woorden wil ik horen en ontvangen,
U zien Heer, met mijn ogen dicht.
Ik wil niet worden afgeleid,
niet rennen langs U heen,
het goede deel, dat wil ik kiezen,
ik wil luisteren naar U alleen.